Alle inzendingen over Universum roem bal

Het Universum zal het laten zien Wat je moet doen En bovendien Omhels ik dat met roem Het geeft en het neemt Je hele leven door En ik weet Het gaat voor alles voor Je kent er niet omheen Dus werk dit niet tegen Het regelt alles zoals geeneen En je kunt je hart er legen Zoals bij een groot poezies bal.…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

Dag Johan, ballerino aan de bal Wonderlijk je goals en schijn bewegen Zelf was je aan die roem allang ontstegen Nu blijft je naam een paspoort, overal Waardoor dit nadeel toch een voordeel heeft; Je bent pas dood wanneer je niet meer leeft.…

Rutte pardon rotte vis roept hij hakkelend terwijl ik er van baal en toe ben aan iets wilders dan stiekem gepraat achter die klink dus heb ik pech told you before zegt John en Emile roem er hem om zet de boel samen met Ivo op stelten!…

Geniet van reinheid Majestatisch meervoud, god Heelal bedankend.…

Alles wat ademt Vet respect ten voeten uit Vulkaan spuugt lava.…

Bewerkstelligd door jou en jou of door - ons - Versmelten met natuur en universum wordt dan zintuig puur. Dé wereldverbeteraar bestaat niet Vrede, liefde en Harmonie eigen creaties. ZON-dag kreeg een final touch, kersje op de taart MAAN-dag wordt beslist ook paradijselijk. Zon en maan en Sterren.…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Voeten spreken esperanto binnen kalklijnen waar in vage lagen kunst krassen kerft de schaar soms verknipt klieft verlies van evenwicht zijn gezicht, stuitend mooi straalt…

Zelfs op de stoeptegels van de eeuwige roem zie je weleens een hondje pissen…

En voor hen die roemrijk stierven en een gouden nagedachtenis na hun overlijden verwierven; gloort iets van doublé dat net iets uitsteekt boven de vergetelheid van de anonimiteit; de anonimiteit die de illusie van de roem bij de voortgang van de tijd verslijt.…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

ze kende geen roem.…

Het was niet onaangenaam, beroemd zijn. Men hield de deur voor je open, men schudde je de beide handen tot vervellens toe, prees de boezem van je vrouw, je had altijd plaats op trein, tram en bus en hoefde die nooit te nemen, de citroenen in de buurtwinkel waren eensklaps gratis, net als het expresso-apparaat twee deuren verder en de…

Bij eb schreef ik een regel op het strand. Met daarin heel mijn hart, heel mijn verstand. na het tij keerde ik weer en hurkte neer. Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen gedoopt in de droge inkt uit zwarte poelen, waaruit de roem…

Roem is als 'n reuzegolf op de Caribische zee die na haar hoogtepunt definitief weer de diepte inrolt, zij is als een prostitué dat het op vele orgasmes heeft gemunt maar als bejaarde niet meer wordt nagehold.…

O roem! wat zijt ge een ijdele droom! O wereldse eer, wat zijt ge ledig! Geen wulpse deerne, die 't mensenhart Als gij bedriegt, zoo vals, meinedig! Eerst weifelend tuurt het bewonderend oog In de verte u na, verrukt, betoverd, Door wat daar schittert in 't wazige floers Van 't hulsel, waarmee ge uw gedaante omlovert.…

Haar laatste kerststukje Bij het flakkerende licht van de kaars Zag zij zichzelf in kleur en glans Rondfladderend op haar laatste bal Gelijk een mot in zijn laatste dans In eenzaamheid verwachtend Leegte en niemendal…

Je gedraagt je steeds kloter je beschuldigingen, alsmaar groter ik ga hier weg…

laagje voor laag vormt zich iets in mijn lijf en leden zoekt zich een juiste plek waar genoeg te kniezen valt emoties onverwerkt uit vroeger tijden kleven nu aan die van afgelopen jaren, hechten sneller, rollen ook veel verder, harder dan ik nu nog hebben kan wat zal het duren voor ze weer als sneeuw voor de zon…

Wie kaatst kan de bal verwachten maar soms komt de bal, terwijl er nooit gekaatst is?…

Het voelt toch helemaal niet lekker Als je loopt te balen als een stekker. Wat je ook probeert Alles loopt verkeerd Het wordt almaar gekker. Alleen een echte stekker Vindt een stekkerdoos lekker.…

ik weet nog dat ik even dacht te bestaan in de ogen van een ander mijn leven geliefd was liggend in de handen van die man en hoe hij mij omhoog gooide spelend als met een bal mij niet opving toekeek hoe mijn val het vertrouwen brak…

lucht als dak door groen omringd lawaai naar de achtergrond kringloop universum luchtig plafond onverwachte groene omhelzing door plotselinge stilte verrast bezinning hemel wolken drijven groene bomen omarmen houten brug over water zelfbespiegeling…

Stille verwondering over het onmetelijk universum waar mijn ogen naar reiken. Me dan afvraag is daar ook leven zoals wij dat kennen hier in ons aardse bestaan.…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…