Alle inzendingen over VERLAINE/VEERPONT/PIJN

geluk is de veerpont het heen en weerom stromen trotserend zonder pardon... aan gindse oever waar ze wil zijn wacht haar geliefde met een tuiltje jasmijn liefde is zoet zoveel sterker dan pijn wreed het gemoed als een gedicht van Verlaine…

I Men mocht wel willen in donzen woorden van hem te horen, nu hij pas dood is en wat zijn leven was voor 't eerste stil gaat worden; stoorden nu woorden niet in zijn beginnen der vredigheid hem toegebracht en in de schuwe ernst betracht door ons, die ons willen bezinnen over het sidderende, dat wij vonden in ons; zó het opeens…

De baas van een veerpont bij Etten Die sjoemelt steeds met zijn biljetten Ik krijg ied're keer Gewoon 't heen en weer Als hij me weer af wil gaan zetten…

De muren zijn verveloos in het armzalige vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen, als een hond verrek. Een kamer, een tafel, een bed, bloemenwaaiers van ijs - zo crepeerde Paul Verlaine, rue Descartes, Parijs. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1947.…

Nu volsta ik, na Anna, kayak en levensnevel (Kees van Kooten), met een palindroom op Paul Verlaine, de geniale dromer en herfstdichter bij uitstek: Rue Verlaine, génial rêveur.…

of naar brug het antwoord klonk: 'de veerpont vaart niet meer de brug is wel een leven hier vandaan er is geen weg terug … geen weg terug'…

Toen heeft er een de veerpont uitgevonden, Na overleg of misschien wel alleen. Graag steek ik de bedenker van die pont Een pluim en een (Reitdiep)veer in de bips.…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Samen op de veerpont, of in de arreslee en nemen voor gezelschap de Karamazovs mee. Bedank voor uw recept, te leven lang en blij en door u zelf beproefd, knolraap, lof, schorseneren en prei.…

Eens liep ik als een bezetene door de wijk Montparnasse in Parijs op zoek naar de plekken waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine hadden vertoefd en dat allemaal in één dagje met een goedkoop busretour en de hele nacht doortuffen terwijl gierende keukenmeiden mij onaangenaam wakker hielden Het kon niet anders zijn of ik moest wel ergens…

Aan de overkant op kusafstand sta jij. De veerman is een oude man. Hij hoeft geen geld. `Het is liefdewerk,' zegt hij. En de brug is nog maanden lopen.…

Er staan files ten zuiden van mijn stad langzaam rijdend verkeer opstoppingen rond het dorp winkels onbereikbaar vertragingen op het spoor vluchten geannuleerd stapvoets door de polder boten uit de vaart veerpont gestremd omleidingen en uitkomen op een doodlopende weg maar mijn hart is gewoon bereikbaar…

Een avond Om Verlaine te lezen Onder een schilderij van Monet In een kamer vol nostalgie Als jij Mijn herfsthuis Binnenwandelt Oktober En de schemering In je kielzog En de nacht droomt ons Voorbij vier seizoenen Tot de dag onder het venter schuift En jij weer gaat Mij achter laat In een kathedraal Van herinnering.…

Uiteindelijk eindigt alles bij de zee op een eiland eerder dan daarbuiten De trage veerpont overbrugt het afscheid en wij lopen golvend mee brengen het koude leven naar de wijde dodenzee Wanneer de witte meeuw duikt in het donk’re water gaan wij weer aan land van de zee de eindeloze zee…

Ik had grootse plannen en ik liep dan ook naar alle straten en vermeende woonplekken, waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine vertoefden. In een antieke boekwinkel zag ik de handtekening van Verlaine, maar die was te duur voor mij.…

Wij willen water overbruggen van oever naar wal en omgekeerd Het is niet de rivier die ons deert zelfs niet bij hoog water Nee, dan ooit het veer dat veerstoep met veerstoep verbindt het nu...met het later Maar de veerman heeft z'n veerpont verlaten motoren stilgelegd Zijn vaartuig heeft hij vaarwel gezegd met een '…

Ik sjokte door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen ( op 12-9-2009 gepubliceerd in Verlaine )…

een nachtelijk kantoor je kunt niet binnenkomen er is geen deur tankstation aan het einde van een snelweg het huis in de buurt van de spoorweg in de ochtendzon zit zij op het bed staart naar buiten wat gebeurt er als je alleen bent in een stilgevallen stad zonder lawaai flarden van verlichte ramen heeft een gedicht van Verlaine…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Dat ik nog eens van poëzie zou kotsen Zoals Mien Proost dat jaren voor mij deed Dat ik met Paul Verlaine tijd verdeed Plus dat die uitspraak zorgde voor een botsen In mij.…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Delft en Overschie langs paadjes tussen knusse huisjes vol snuisterijen en verborgen ongeluk in de verte de snelweg door het water in de mist was er opeens een doberman op ons pad vol hysterisch blaffen hij bewaakte een terrein en we zagen wel dat hij dat moest geen stil geluk bijna opgevreten liepen we er gewoon omheen een veerpont…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…