Alle inzendingen over Vergeten moeder

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…

Eén keer per jaar ben je de klos, slingers, wijntje, taart, je feest er maar op los. Laat ik nu eens heel eerlijk zijn, mijn god wat doet het vreselijk veel pijn. Als je weet dat je kinderen niet op je feestje komen en je toch stilletjes blijft dromen... Mensen om je heen die je graag willen feliciteren, jouw 40-e verjaardag willen eren...…

Druppels tikken tegen de vensters, achter mij gensters in de open haard. Geflikker op een kaart die erboven hangt; reeds lang verlangt mijn hart naar jou. De herfstkou grijpt mij aan. Jij, hier ver vandaan, een ander land. Het eenzame strand waar jij nu loopt, verlaten, liefde onverhoopt verloren...…

Alles zit tegen vandaag Alles vandaag gaat niet hoe het moet Alles wil ik vergeten Vandaag zit alles tegen Ik hoorde gehuil en wist wat het betekende Mijn moeder was er niet meer Alles wil ik vergeten Maar dat gaat gewoon niet Mijn moeder is alles voor mij Alles vandaag zit tegen Alleen zonder mijn moeder Ik zal nooit vergeten wat mij…

Ik schrijf je niet neer op steen want zelfs dan zal de tijd jouw naam laten vervagen waardoor zelfs ik die jou zo lief had je vergeten zal.…

Het is vandaag mijn `trouwdag` ik ben hem niet vergeten omdat ik HEM niet kan vergeten hoe hij mij uiteindelijk ten huwelijk vroeg Het werd formeel geregistreerd partnerschap om alle familiaire gevoeligheden te omzeilen maar mijn dochter en haar moeder waren getuigen als baby nog zeer zacht wiegend in moeders buik Maar haar moeder die…

moeders vergeten zichzelf, zo worden ze dan: onvergetelijk!…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

De dag dat ik moeder werd mijn zoon op de wereld zette zal ik nooit vergeten zo welkom, in liefde ontvangen toch begrijp ik iets niet De dag dat zij moeder werden hun zoon op de wereld zetten zullen ook zij nooit vergeten waren zij welkom, in liefde ontvangen wat deed hen zo ontsporen dat zij Op één dag iemands moeder vader dochter…

Mijn moeder is mijn naam vergeten, Ze roept me niet meer voor het eten. - naar Neeltje Maria Min…

Vergeten de vergezichten Maar ook de blik op heel nabij Het kleine maar zo zeldzaam Vergeten de kooswoorden Zei zij, m'n stiller moeder Vergeten m'n gedichten Zei ik wat meer eenzaam dan voorheen.…

Het kind speelt vol aandacht de moeder kijkt toe de nacht vergeten dat het slapen niet gaat het kind speelt de moeder gaapt moe van de doorwaakte nacht het kind speelt onvermoeibaar de moeder vermoeid denkt, als hij vannacht maar… Het kind speelt!…

Zij is moeder moeder der moeders een kind baren in een vergeten stal Klinkt gek, mal in mannenoren talrijk de engelen... die herders bekoren Schapen die staan te slapen 'onder het sterren blinken' schaapachtig vaak Het is...…

Een ieder denkt: stom iets vergeten, dat overkomt je, heel gewoon maar mocht je mensen gaan vergeten, is dat helemaal niet zo schoon. Dan vergeet ik liever, suiker of ander gebruiksgerei dan de liefdes in m'n leven, want: Die horen bij MIJ…

Ik ben zo bang, te vergeten te verdwalen of zoek te raken maar weten dat je me zoeken zult brengt me rust, dus heb geduld! Maak me rustig als dat moet niet alles gaat dan immers goed? Maar met hulp en liefde ja ook dat komen we er samen wel toch, schat.…

de vader vergeet zelfs zijn vergeetachtigheid ogen vol leegte de moeder kijkt weg en blikt vol liefde terug het is de leeftijd tranen vloeien voort het verleden opgepoetst vergeten toekomst…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig.…

Mijn moeder is mijn naam vergeten, mijn kind weet nog niet hoe ik heet. Hoe moet ik mij geborgen weten? Noem mij, bevestig mijn bestaan, laat mijn naam zijn als een keten. Noem mij, noem mij, spreek mij aan, o, noem mij bij mijn diepste naam. Voor wie ik liefheb, wil ik heten.…

soms zag ik de sneeuw op je smelten heb mijn zaadjes diep in je gelegd heb ook geschopt tegen jouw kluiten wat is goed en wat is slecht nu ik weet wat jij hebt te bieden kan ik niets anders voor je doen ik begrijp wat jij kunt verwerken lieve moeder, ik wil je groen…

Moeder is niet dood ze groeit voort in al haar kinderen en 't bloeien van die loot geen snoeimes kan 't verhinderen het navelkoord ten tweede maal doorsneden maar moeders streng bloeit voort in 't diepste van ons leden haar vergeten zal niet gaan want bij het in de spiegel kijken zien wij voortaan omdat we veel op haar gelijken…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Zie welk een huis ons Verlangen gebouwd heeft: Landen en zeeën Plaveien zijn vloeren, Zonlicht en maanschijn Zoldren de kameren, Achter de sterren Wijken de tinnen - Wij kunnen minnen Eindeloos. . . Lief, dat gij mijn zijt, Lief, dat ik uw ben, Wat is het…

In het koele gouden bad Van het fijne winterlicht Rijst de grote mensenstad Tot een droomvervlucht gezicht: - Al de gangen, al de zalen - Waar de ziel in droom mag dwalen. Boven glansgewassen pleinen Waar de stille mensen lopen, Juichen klokken uit haar open Torens zuiver door de reine - Luchten naar verrukte dromer - Al de hartstocht van…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…

Weet ook gij dat stille diepe huis? Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree? En zijn plotselingen…