Alle inzendingen over Vermoorde zinnen

voorwerp al snel over poëzie en zonder dat zij het ook maar dichter bij pent, struikelt de tong over verborgen klinkers, inslikken verstikt harde klanken, vermoord eer zij het vel raken, zullen ook deze laatste lijnen leeg omgeslagen worden…

Mesdag vanouds herstellingsoord Voor wie vervuld van zinnen Zijn buurvrouw wil beminnen Maar eerst zijn buurman heeft vermoord Fraai aan de Hereweg gelegen De burgerij tot heil en zegen…

In den beginne Verdronk ik in woorden Spelde ik speels en Verzette mijn zinnen. Plots werd kiem gesmoord, Onschuld vermoord, Afgeserveerd, Gevierd onteerd. Gevoelens omgekegeld En zinnen ontregeld, Linea directa, willig en stug, Ik kom altijd terug.…

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Versleten zijn de zinnen die ik te vaak heb gehoord met al je mooie praatjes heb je de liefde vermoord. Je sprak zoveel mooie woorden op het moment dat ogen logen, je hele wezen sprak boekdelen je hebt vele malen bedrogen.…

Zonder die intense liefde voor het woord is ieder gedicht nog voor zijn geboorte vermoord.…

Bloederig ivoor Kunststoten op het biljart Wereld Natuurfonds…

Hoe laf kunnen mensen zijn om een ander zomaar te vermoorden van het leven ruw beroofd het is toch te gek voor woorden. Eerst was het Pim Fortuyn die geen waarheid mocht spreken nu is het Theo Van Gogh zo is nu dus gebleken. Vrijheid van mening geven doe het maar niet want voor je het weet is er één die op je schiet.…

de dichter schrijver wel eens als wereldverbeteraar geroemd pleegde bacchanalen in woorden geschriften verhalen maar iedereen die een joint prefereerde werd door zijn woord in de vunzige Vlaamse kerkers geslagen gefolterd zelfs vermoord zijn hersenen drijvend in alcohol dreven hem steeds verder tot ter dood als de beroemde…

het huppelde genietend op aarde enwel de Australische kangoeroe BOEH plotseling een fel licht in die mooie ogen gelijk een dodelijke knal liefdevol beschermend veilig in haar buidel zat haar babytje nu een nare val maar de Jager wil snel geld verdienen dat hopie is voor hem een enorme last of laat het hulpeloos…

Het hart bloedt van onbegrip. Zijn mama zal Deans toekomst nooit meer zien. Hun stenen voor hun gezin zijn verpulverd. Lafheid van een kerel die zij vertrouwde. Dat zo iemand dat kan? Drugs of haat heeft zijn hart opgevreten, had die man wel nog een geweten. Zijn mama is voor de rest van haar leven getekend Dean zal in haar geheugen ontbreken…

Opeens ging je rennen en keek me niet aan vocht hard voor je leven please laat me toch gaan Ik rilde en walgde al was je maar klein mijn voet in de aanval die maalde jou fijn ik heb je vermoord voor mij een gewin ik zal je begraven jij arme spin…

Mijn passie staakte Door jouw harde woorden Die mijn ego raakten Die mijn hart vermoordden Mijn liefde stikte Door jouw brute klappen Die je tegen m'n zieltje mikte Ik ging naar adem snakken Mijn goedheid smolt Door jouw moordende manieren Mijn bloed dat stolt denkend dat het je plezierde...…

( voor Johan Ram, vriend van Louis Couperus ) In de schaduw van de meester wachtte je tot de les was afgelopen, zodat je wandelen kon met hem, op geheime plekken in de bossen, nabij Den Haag en in de warmte van Italië. Elkaar omarmend als man en vrouw, voorzichtig kuste je zijn natte mond en met de hand streelde je zijn zachte buik, waarna…

( voor Oscar Wilde ) Gevangen in cirkels van haat viel hij in de diepste trechter naar de duisternis, maar het vervloekte bataljon van satan volgde hem tot op de verpulverde lippen, het land van zijn successen stak genadeloos een bajonet in zijn hartstreek. De rat wilde niet van wijken weten, niet totdat de bloedende eend, totaal verminkt,…

onverwacht zette jij mijn liefdespoort wijd open Vertrouwen was gelijk aan ademhalen iedere dag leefden wij in elkaar jij liet mijn verstikte ziel weer stralen mijn hart leek allesbehalve een leugenaar Terwijl mijn liefde in weelde baadde vervingen leugens jouw mooie erewoord op dat moment en met voorbedachte rade heb jij mijn prachtige hart vermoord…

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

Hoopvol wachten dagen en nachten op dat ene woord Gevoelens vermoord ! Gedachten omschreven zinnen verweven blikken ongelogen Lichaamstaal ? Bedrogen ! Moeilijk te verwerken Woorden die versterken Ogen vol emotie 'n traan die ik zie Onrust in lijf en leden Horizon verbreden Zoekend naar iets blijft over ... niets !…

zekerheid efficiënt / en met veel golfslag snelt de beul af op de buit de mens / voert oorlog in extase ten goede of ten kwade van geen belang vrede / verliest niets van haar charme en voor alle duidelijkheid: mensen aanbidden elkaar mensen vermoorden elkaar niets nieuws maar / het beheerst mijn zinnen & maakt me radeloos…

Een preutse dame in Schinnen Verloor tijdens 't vrijen haar zinnen Ze wist zich geen raad Met 't gevolg van haar daad Want er schoot haar van alles te binnen…

jij schotelt mij je woorden voor en geurt mijn honger binnen ik proef het water in mijn mond de letters draaien in het rond ik lepel lustig zinnen…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Geluidloze woorden gegoten in trefzekere zinnen virtueel verlicht een keurig profiel een aardig gezicht het woordenspel kan beginnen voorzichtige verzoeken en beantwoorde vragen die je meeneemt naar de stilte van je hart Dan is er die ene stem en denk je razendsnel is hij het niet of misschien toch wel Een ontmoeting wacht je hoopt op…

beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel zodra we samen zwijgen in de steen ontvang ik jouw mystiek der zinnen…

ga niet te snel over nachtelijk ijs, eerst was je nergens nu met ‘n dodelijke vuurwens, overal en nimmer tastbaar altijd blijvend als gesteente in mijn hersenhemel als zinnen van huid en haar zonder uitgesproken woord…

We gingen naar het naaktstrand jij en ik daar waar golven hoog waren en zandvlakten breed taal ongerept. In dat septemberlicht onder de naaldbomen vonden wij ons huis terug.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur, wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

geeft hen vrij zicht maar als het donker wordt dan schreeuwen ze de pijn die jouw verleden heeft vermoord…

Winter, lente, zomer, herfst Seizoenen wisselen zich konstant af Maar het zonnetje in mij schijnt dagelijks Sinds jij me jouw liefde voor het eerst gaf Een nieuw jaar kan niet beter beginnen Als met de persoon die ik eeuwig wil beminnen Het delen van elkaars diepste gevoelens Het schrijven van gedichten met, dankzij jou, in mij ontstane zinnen…