Alle inzendingen over Verspeel

schaarste kleurt de leegte dromen hangen in de wind nu de teugels vieren verliest je geleidelijk alle grip nodeloos happend naar ontnomen lucht verbreken ogen een pijnlijke stilte smaakt de regen bitter lang zijn de gangen waarin gedachtes dwalen steken verdichte beelden zichtbaar af bij de schijnwerkelijkheid…

Wie nog tranen over heeft of daar tegen moet weren, zal opgaan in een wereldzee, waar zwarte zwanen leren zich te spiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig stof, géén pakkende gelijkenis en worden gedachten snel geschiedenis. Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst een eenzaam…

Ik zag de zonnestralen Een eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen !) Dat ik de Dichter van zijn wijnkelk was.…

Ik zag de zonnestralen Eén eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen!) Dat ik de dichter van zijn wijnkelk was.…

Eén rustdag is waarschijnlijk veel te kort Om wonden optimaal te laten helen Wie gaan we in de Tour nog meer verspelen? Wie weet of het met Mollema wat wordt... Goddank is er dan nog Marianne Vos Van wie je soms iets hoort. Ondanks de NOS.…

Wat ik zie is onzichtbaar wat ik voel is ontastbaar wat ik wil zeggen is onzegbaar verlangen naar jou is volledige vergeefsheid want wat ik koester is slechts een spiegeling in de lucht dus ik laat je voor wat het is verspeel niet langer de naakte waarheid maar leef de gekte van alle dag…

Saoedi’s, weet wel wat je gaat verspelen: Straks moet je ook je krul-wc nog delen.…

verstild verkild spiegelbeeld als ik mij in jou zie waarom verspeel ik de tijd onbevrijd onvermogend gevoel verloochend bezit verwaarloosd hoe lang vertel me is de nacht nog? tot ik ontwaak en zacht roep voordat zij blond met rode wangen wakker wordt gaan we er uit?…

De toon van de troon is rede tot treuren voor "Onze taal" Dat is "smuldersen": nieuw werkwoord voor 'goed bedoeld krediet verspelen'!!…

Je monkelt over levenslust die jij niet meer kunt delen en zoekt vergeefs bij mij de rust in al wat wij verspelen leunend op voorbije tijden tors ik de lege hulzen in een stil gemeenzaam lijden zonder nieuwe impulsen jij staat in mijn passe partout als prachtige bejaarde ik schilder mijzelf naar je toe uit ons restant aan waarde.…

Storm en regen woedt rondom je, zo een zee haar golven rolt; krachten die je moet verspelen, omdat je leventje maar rondtolt... Grijp de reddingsboei in tijden, als je denkt ik kan niet meer en roep God aan in je wanhoop, Hij zal redden jou uit nood-weer!…

Restjes droom, opdrogend in de ochtend licht dat door gedachten schijnt wakker blauw en tekens van gevoelige vingers in een verschaalde roes de pen betreden een eeuwigheid ontdekken en verspelen door de tijd op te tellen en weer af te trekken de laatste minuut laat zich omroepen door een wit konijn, een koekoek en een kamer vol toverbloemen…

Weet echter een ding, zeker door je bravour niet te meten, 't heel verstandig is de mens als zodanig in zijn waarde te laten, want met al je wijsheid verspeel je veel vriendschap en hebt dat klaarblijkelijk niet in de gaten!…

Ik wil al jouw liefde voelen, en zal al je liefde dragen, en als het zou bekoelen, durf ik er echt wel weer om vragen, ik kan al je liefde verspelen, of al je liefde verspillen, door je niét meer te willen delen, of door je gewoon niet meer te willen...…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

in lege uren verspelen minuten hun verwachtingsvol spel tegenstrijdige emoties en verlangens opteren voor snel om zinloos te vullen door realiteit in luchtkastelen te hullen golvend op wind spelen als kind met vuur van het moment grenzen verkend tot jij opent in een vergezicht ik dicht bij je wil zijn nog vertraagt tijd als…

gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere leven kan benutten is positiviteit geeft me hopelijk de tijd die goed te verdelen wil mijn laatste troef nog niet verspelen…

om herkenning, om verwijdering, om sluitende redenen, om orerende oraties, om vallende bloesems, om voor vanaf nu, om voor vanaf toen, om het geletterde, om het gefluisterde, om de cimbalen, om de letter, om de jota, om de titel, om het verdriet dat er niet is, om de liefde die we niet missen, om de herhaling die we verspelen…

Wanneer mijn letters zinnen dansen ik jouw woorden bedrukt zie staan weer denk aan gemiste kansen verzopen van hun huid ontdaan klanken opnieuw mijn oren strelen handen behelzen jouw gezicht gezel verspelen zonder delen gevangen in het eerste ochtendlicht zullen letters dan nog beamen in gewisse vriendschap met de tijd als gevlochten…

Zonder lust brak ik mijn deel van het dagelijks leven, verstrooid, bang om de eeuwigheid te verspelen aan liefde en brood. Buiten waaide de wereld, wierp steentjes tegen het raam.…

of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend. maar zo, dat dit mij lokte als een voeder of oxigenium.…

Sommige mensen kan je beter uit je leven verwijderen Sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk Sommige mensen houden je aan een lijntje Die mensen verspelen je tijd Sommige mensen hebben een slechte invloed Doen dingen waar jij onder lijdt Sommige mensen maken misbruik van je Uiteindelijk voel jij de pijn Sommige mensen kan je beter…

af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij de erfenis verspelen…

Na Duitsland gaat ook hier de beerput open Want ook bij ónze paters broeide indertijd Veel foute hartstocht onder het habijt Men liet Gods water over jonge jongens lopen Nu loopt die Kerk haar láátste schapen te verspelen Door aan geen homo meer een hostie uit te delen. ---- HILVERSUM/ROTTERDAM - Paters in een rooms-katholiek internaat…

Jouw parel verliezen, ik wens het je niet toe Je waardevolste bezit verspelen, spijt wordt je deel. Ga elders wat mediteren en zet alles keurig op een rijtje. Later vers herbeginnen met een proper leitje?…

Eerst misgunde ik mij die waarheid, er bestaat geen wereld in gelijkheid, nooit een schoonheid zonder broosheid naast de dood, verspeel de tijd met zijn energie niet want alles blijft in wezen onvoltooid.…

Ik zou je zo graag willen strelen, ik zou zo graag mijn lijf aan het jouwe verspelen.…

Dán ogen lichtgrijzig spelen, open, waarin de vele doorschijn-licht gedachten vervelen zich - de ganse goudgele lichtlichte lente-nádag - terwijl de winden verspelen heel vér verre windkrakelen zoetzomerig in een lach.…

metalen spin in de deining van de zee zinder niet zo loop niet voor de voeten maar vertrek vanuit het optimisme zonder glamour en glitter naar het oerwoud van de angst of ga naar Liverpool bezoek de toren van Babel en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen zonder glamour en glitter, wees een leeghoofd als het niet anders kan maar verspeel…

wrange wangen, koortsgekleurd ogen gesloten, dichtbij zacht hangende heuvels met prinsessenhofjes, strelen rakelings tot prettig koud kippenvel bijkans verteerd, stil verspeel ik met opwinding door precies genoeg te weinig kleding korte adem vleesgeworden droomdrift lijft mij in vreemde handen om jouw middel zachtjes nee dan geschokte…