Alle inzendingen over Vlammende Mantels

een vogelscherm is ruisend afgedreven nu de winterkoude is ingetreden naar de zon de warmtebron van leven de huilende vragen van het kind meegedragen door de wind tot aan de einder de rood gouden gloed ‘t water stroomt de avond zingt tussen onze vingers de veder in onze hand de vlammende mantels van papavers wij willen…

In de zonnige tijd van nu is ’t kledingstuk, omhulsel wat men beoogt ’t mag wat kosten maar dan toch het liefst met zo min mogelijk stof, want bedekken doet men niet het lijf, echter alles met de mantel der euro’s.…

Het heden waarover ik struikel, een dunne waslijn aan de horizon, die al eerder overspannen was,schrikdraad waaraan de alom aanwezige schaduwen hangen, ik spartel tegen, verlangend naar een integere engel die bestaat, ons het onzichtbare verklaart, terugkeert op haar schreden wordt ik door tijd en ruimte en onder een mantel van…

zo rood ik jou gekend heb zo vurig ga ik jou missen zo mooi als jij gaat ging er niemand mijn lippen krullen als ik aan jou denk…

Smeulende as herinnert hoe het was oplaaiend vuur van korte duur Lucifer als mens een vrome wens verdoemd tot de hel daar brandt zij wel…

dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat zij zingen 't hart hoe droef en eenzaam ook in huizen waar 't wenen lachen schijnt maar plotseling ontweken door 't vuur en vlammend…

eerst als ik mijzelf niet meer afwijs en zie wie ik werkelijk ben heb ik voor niemand nog iets te vrezen ook al tracht men mij nog zo te raken te schofferen of klein te maken door geen mens kan ik nog worden afgewezen ik zeg niet dat dan de wolken zijn verdreven of een oude leegte wordt gevuld maar kan wel beter zien met welke mantel…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

Die jas waarmee de koning liep te pronken De kroningsmantel dus, was zogezegd Uit achttienhonderdvijftien maar niet echt We zijn er met z'n allen ingestonken Ook Willem heeft dat slinks voor ons verzwegen Die moeten we de mantel uit gaan vegen.…

heeft ontward, empathie fixeert zich in een gesproken stroom, water stroomt niet achterwaarts, een gedicht werd muze die haar draagt, het troost, modelleert de tijd, laat sporen na in mijn beeltenis, ween niet over wat lijfelijk gestorven is, de ziel blijft toch gewoon zoals het was mijn geschiedenis herschreven is, haar mantel…

Mag ik onder Uw mantel kruipen Als een klein onschuldig kind Dat bij moeder schuilen wil Tegen storm, regen en wind Mag ik stilletjes daar zitten Op mijn knietjes, biddend zacht Luistert U dan naar mijn beden Overdag en in de nacht Mag ik delen in Uw liefde Met allen die Uw kinderen zijn Mogen wij bescherming vinden Ook al…

explosiegevaar vierkant grijs wordt vlammend rood migraineaanval…

Hartstochtelijk woord brandt als een vlammende haard op een schapenvacht.…

De mantel kleurde door de trouwtekstwoorden en werd zijn schuilplaats waar hij in vernachtte. Omdat ze ‘t samen één alleen van Hem verwachtten lag als hun Psalm Zijn mantel om hen heen.…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

Deze nacht draagt een mantel zij bedekt duistere uren haar kraag sluit kou buiten knoopt dageraad dichter verscholen sluipen zachte zinnen nader tot het gloren doch donker denken wordt niet lichter draai me om kruip diep in de jas die nog wel past…

In zonnestralen schittert hemelsbreed ijle wereld barstensvol klein leven zwaarder dan mensen en dieren wegen mantel van Gaia, godin der planeet. De zon schuift weg achter een bomenrij diffuus licht geeft niet die schittering levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer.…

er daalt een mantel van sneeuwhermelijn zachtjes over de aarde…

er ook nog aan te pas het maakte woest dus ik weiger immers die mantel der liefde is niets anders dan een koude stinkende oude jas…

Ik aarzel niet om je pijn te doen met de waarheid opdat je niet in de leugen zult hangen Terwijl ik nadenk voor het venster en het stof uit de kieren van het raamkozijn schrob Blijven staan door standpunten als het zwarte water golvend door de rioolbuis klotst Je hoort en ziet de mantel van 't verdriet nog steeds niet hangen om de…

De donkere nacht is de mantel der liefde -- die alles bedekt.…

De sterrenhemel: een koninklijke mantel – om moeder aarde.…

Niet toerekeningsvatbaar als je daden worden vergoelijkt als krankzinnige dingen worden bedekt, niet met de mantel der liefde maar met de toerekeningmantel! Een verklaring is niet nodig, een mantel zo gegeven, niet toerekeningsvatbaar, hoe vatbaar mogen we worden?…

Het schichtige hert dwaalt over bloembladen, mantel van Jahweh.…

het vlammend protest gaat als een lopend vuurtje, roept op tot doven wereldleiders chinezen liever voor eigen gewin…

aan volle takken hangen vijf lampionnen vlammend oranje in een bewolkte kamer blijft zonnewarmte zichtbaar…

Een brandend veld als een blauwrood lint met vlammend haar samen dwaasrood van schaamte steekt je hand uit boven het laberint.…

Vlammend valt een meteoor door de steilten van de nacht.…

Zo'n mantel, boordevol met liefde en warmte voor je medemens. Maakt beiden dan gelukkig... Je leeft dan blijer, meer intens.…

teer winterklokje strenge vorst daarbovenop met witte mantel…