Alle inzendingen over Vlerk

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren_ _ _ _ _ vlerken _ _ _ één ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende _ _ _ _ vlerken _ _ _ _ vol Plotseling zijn…

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren vlerken éen ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende vlerken vol Plotseling zijn vogels schrikgeschud ons tot-dingen-gestolde Angst…

de wereld machtig en sterk en dan komt daar ineens zo'n vleermuis zo'n vlerk vernietigd in één dag het mensenwerk werk…

Volgens Frankrijk is Holland Franse rivierslib Arrogante vlerk Engeland is ons Waddeneiland Dáár hoor je ons niet over…

de zwaluw zwalkend bevliegingen tempeestend zwervend in het zwerk snelle vlerken duikvlucht laag over asfalt en weer weg…

" En de goede God zag dat het goed was zat iedere avond op de voorste rij en sprak: "Beste Frank van Vlerken, wat zal Yvonne Cammelbeeck trots zijn!" Deze hartenkreet draag ik op aan alle nabestaanden van Frank van Vlerken, overleden 5 augustus 2012…

~~~ biddende vogels kijken tijdens het gebed devoot naar de grond heim’lijk speurend naar een prooi voor het laatste avondmaal ~~~…

De eend voelde zich raar, zelfs wat vreemd, kon er zijn vlerk niet op leggen, is ’t daarom dat de vreemde eend in de bijt lag Wie zal ’t zeggen?…

, hem wiens vlerken ik vaneen scheên en zenden op de locht mocht. 27-1-1859…

vier koppen steenuil donzen bolletjes in holletjes van pluimenbuik en bruine vlerk zo puik moederuil in de kuikenkerk liefdewerk wie zette dit ontwerp op scherp…

'We zijn vlerken,' verklaarden ze beiden.…

Ik keek tegen hem op, wat een vlerk! Tien jaar later kwam ik hem weer tegen, nu is hij heel vriendelijk, zacht en belegen.…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

" Piepende en kriepende zwak en ge- zwind; haaiende en draaiende, rap als de wind; wiegende en vliegende, vlug op de vlerk, spoeien en roeien ze ringsom de kerk.…

Ek het jou vlerke gemaak, jou gekalibreer, jou die ruimte beloof, maar toe jy die lug vat, het ek gehuil omdat jy kan vlieg, omdat jy my nie nodig het nie, omdat jou vlerke jou eie is.…

zij wast als de vloed en ruist met donkere vlerken dreigend als de branding. En sist verderfelijk als schuim.…

't Overvleugelt de mens Die tegen zijn leven vecht, Satanische vlerken delen uit, Tegenstand wordt niet geduld - Adem benemend, licht onttrekkend Aan ogen nu die alleen het duister nog Kunnen zien En een mens die zich Geen raad meer weet…

midden een goud rode dageraad ontdekken hoe vogels in het gesluimer van mijn berk als talmende poses kopjes in hun vlerken de stilte zitten te koesteren doet me zo gezegend voelen dat ik voor hen dromen verder uitzaai…

Klap-klap-klap, m’n dertien duiven slaan hun vlerken, de ene op de aâr; klap-klap-klap, en henenschuiven doen ze, van mijn dak mij daar. Klap-klap-klap, ze spelevaren, rinkelrooiende, altemaal; klap-klap-klap, van harentaren ommenton, in éne haal.…

In onguur weer, wanordelijke winden, slaan doods de vlerken van de vale gier. Zwart is het zwerk, daaronder hoopt het dier belastinginspecteurs te kunnen vinden om van die horde aasbeluste heren de fijne kneepjes van het vak te leren.…

Dus eisten alle vlerken mordicus Catullus’ eeuwenoude lierdicht “Mus”…

Norselijk-krommende schroeve die telkens, in duizelig buitlen, biedt viervoudig de wind neigend een nijdige nek: 'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken die spant als den schoft van een trek-os, maar die teder en licht zijt als de vlerk der kapel; motor, 'k zinge u en ronk in me-zelf als het dommelig ronken, ('lijk aan de deur van een bie- korf…

Hoe jij met gevleugelde taal naar het spant zweeft jij kan een school woorden temmen met de tippen van de vlerken Je neemt me mee boven de meander van je poëma, de bevliegingen door je denkbeelden tempeesten voel ik me ongewerveld de vloeiende metaforen als rivieren door het papieren landschap…

De dag voor schelmen, vlerken, snoodaards, vlegels En bent u dan nog niet genoeg gekist Bestaat het speedsonnet uit zeven regels…

wanneer vlerken in een zwarte overjas het spreken temmen krassend hard en schel in bladerloze bomen verzen overstemmen als druilerige tegentonen de aanhef tot een dichtmaat weten af te remmen dan zal de stille vlinder geen voorjaar meer kunnen schrijven de winter zal het hart beklemmen…

nergens vind ik luwte zelfs niet onder een boom of in holle gebouwen overal die ongure schaduw van vunzige vlerken die aan me kleven, in me klauwen het dondert niet meer vreet me, ontleed me tot mijn haveloze torso de bodem raakt laat er gras over groeien en krijs, krijs dan om wat de aarde heeft buitgemaakt…

Vroeger was-ie een vlerk, wat-ie na het verlies is gebleven.…

Waar de dichters sneuvelen Verdroogd schreeuwend de pen Krult het onbeschreven blad In tijdloos durend witte stilte Dan is daar de oorsprong Die zich verontwaardigt profileert In razernij en zoet gezang Ontrukt hij de vlerk een veder Toomloos is zijn gedender Niet aflatend de stroom Braakt gewraakte zinnen Geboren is het schrift…

treed nader in het godenhuis schamp de botten voel je thuis kerken en de zerken al voorbij we etaleren u de vlerken op een rij afgegaan en simpel afgedaan rest niets meer dan merités na een dodelijk pleuritis breng spirit in ons hemels leven de engelen zijn zoet maar kunnen toch dat tikkie aardse net niet geven…

Gloeiend zuurstof smeden met vlerken die liefde bedrijven me omarmen in het sterke stijven van wat ik zolang heb vermeden.…