Alle inzendingen over Vloedlijn

Op de vloedlijn van de zee Waar de nacht kwam praten Hielden we het samen met z'n twee Héél zalig in de gaten…

uit ervaring leert dat gevoel en wijsheid zich niet onder een paraplu laten scharen, alleen uit een tolerantie, zijn visie moet vergaren in een nog te componeren refrein,waar hoofd en hart één kussen van de rede zullen delen, boodschappen verpakt in transparante flessen, voor de juiste jutters te vinden op een denkbeeldige vloedlijn…

Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie de veerman nader komen.…

Ik voel jouw kleuren in de ondergaande zon. Jouw geuren ruik ik in de avondzee. Verslagen is de wind, die luistert naar jouw stem. Zelfs ook de golfslag heeft z'n rem. De rust, die alles in zich heeft, de kalmte van de zee geeft mij een opgelucht gevoel van het lopen langs de zee.…

Bij het ritme van de branding Welke dwingend mij ontsluit Vloeit het warme nat samen Beeld ik mij overmand door de zeenimf Dan voel ik haar slanke vingers in mij En als mijn schacht soepel deze omklemd Perst het zilte nat ritmisch ons samen En glijden wij weg over de toppen der baren © schrijver Ivan Grud…

z’n geheim verborgen, verbond met wind en water wordt betaald als hij op de aarde beukt, breekt alleen in branding op rafelig land wijkt terug met schuim op kaken, berusting in het zand als warm gemoed als geduld hem wacht, het land gebruikt, wordt versleten, zet zich te kijk als weerloos slachtoffer in resten van het leven op de vloedlijn…

gebroken aan de vloedlijn van verlangen door het eindeloze ritme van toenadering en afstand neem mij mee gebroken aan de vloedlijn van gevoelens die verdwijnen in het eindeloze ritme van het dagelijkse bestaan wanneer de zee weer komt zal ik mij overgeven en niet meer verlangen neem mij mee…

[Haiku] schelpen wiebelen – de geheimen van de zee golven af en aan…

[Haiku] schelpen bewegen – de geheimen van de zee golven af en aan…

De vloedlijn is geen scheiding meer, maar is verbinding tussen land en zee, mijn woorden zien de zeilen aan de horizon en ontsteken een baken.…

Pal op de lijn van vloed en vochtig zand beweeg jij voort, belemmerd door de wind, niet wetend wat te kiezen, welke kant jij op moet gaan opdat jij kalmte vindt. Jouw denken lijkt een zee op zich, die bindt niet zomaar in, die slaat jou heen en weer van lichte hoop naar golven van oud zeer die tegengaan. Zolang dat nat jou vat, zie jij geen…

als een schelpdier vermomd je lippen broos je adem breekbaar dansend langs de vloedlijn van mijn begeren je haren spoel ik door mijn vingers en vind jou  je weke schelp toch steeds weer een verrassing jij, verzoend met zand en zee je proeft het zout op mijn lippen  en weet niet waarom ik jou in tranen breek mijn mooiste schelp…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

Tot diep in de nacht hadden zij het hoogste woord en dan bedoel ik het hoogste: zo hoog voerde hun gesprek en zo diep was hun herkenning dat het de tijd zelf was die soms even stopte om beter te kunnen luisteren. Wind was er al lang niet meer en sommige rivieren waren alvast met stromen gestopt. Zo hoog voerden hun woorden dus en dat…

Mensen, hoor nu eens: er kwam hier zonet een gedachte voorbij en die was fantastisch. Maar nu is het alweer minder.…

De mensen mogen van me denken wat ze willen en zelf denk ik ook wat ik wil ik kijk veel om me heen en zwijg meestal maar geef wel altijd eerlijk antwoord als iemand me iets vraagt. Ik hou van iedereen en de mensen mogen van me denken wat ze willen.…

Soms, maar alleen wanneer hij aan zijn dagelijkse plichten voldaan had en niks meer hoefde hoor, verder als hij de tijd had weet je dan liet hij zich wel eens verleiden door simpelheid Dan droomde hij dat eigenlijk maar weinig er toe doet terwijl je altijd anders hoort de mensen zag hij dan bijvoorbeeld ook als wezens op zoek naar warmte…

Woorden hadden ze gehad en wat geruzied en zijn woorden waren welgekozen zijn standpunt onderbouwd en overtuigd van zijn gelijk was hij geweest haar woorden daarentegen vond hij zwakgekozen en haar standpunt wankel. Het was dus pas veel later toen hij mij verklaarde dat zijn woorden vooral vele malen woorder waren dan de hare.…

Kijk, hier zie je me schrijven en dit zijn de woorden waarmee ik dit schrijf de woorden die ik geleerd heb ik ken ze, heb ze al vaker gebruikt kijk, hier heb ik woorden gevonden voor mijn nieuwste gedachte en hier wil ik juist weer iets zeggen waar geen woorden voor zijn.…

Het kan raar lopen. Gisteren nog droomde ik dat ik door het sleutelgat mijn huis uit stapte zonder kleren aan om me te baden in de plassen langs de straatkant eerst zonder door te hebben dat men zich verzamelde om mij en naar me keek. Raar lopen kan het. Gisternacht van schrik ontwaakt en schaamte, en zoiets geks nog en vannacht…

Er leefden in zijn wereld vreemde mensen zo was er een groot botanicus die wel tachtig nieuwe soorten orchideeën had beschreven in de nevelwouden van Oost-Kalimantan en die, gevraagd naar zijn favoriete plant steevast dunnetjes glimlachte: "Dat hou ik bij het mos tussen de stoeptegels, in de winter."…

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

Vandaag heb ik goed nieuws voor u het is niet veel, maar toch: er lijkt denk ik wel degelijk een soort van god te zijn. Net rond die tijd vandaag dat duizend jonge stellen ruzie maakten voor het eerst zo ongeveer toen tachtig kinderen tot bloedens toe geslagen werden je weet wel, net toen zestien jonge vrouwen stierven bij een bomaanslag…

Alle woorden zijn voor mij clichés geworden alles wat ik zeggen hoor schijnt mij al duizendmaal gezegd daarom spreek ik nog maar weinig denken is voor mij alleen nog zien hoe alles op hetzelfde neerkomt alles heet hetzelfde in mijn woordenschat die omdat hij maar één woord bevat ook niet hoeft worden uitgesproken. Alle woorden zijn voor…

Kort geleden sprak ik God nog zodat ik hem meteen kon vragen naar de oorlogen 'Ja, dat is er nog,' verklaarde hij me 'maar ik heb de hoop dat men zich nog wel zal verzoenen in de basis gaat het immers nergens om: zeg nou toch zelf' hierop lachte hij, als om een goede grap.…

Ik droomde dat ik schreef met inkt in kleuren die tot dan toe niemand eerder had gezien op een papier zo delicaat geschept dat het al bij de eerste aanblik van een mens kon scheuren zodoende schreef ik in een nieuwe taal zó treffend en verfijnd dat bij de juiste uitspraak woord en stilte niet te onderscheiden zijn.…

Lieve mensen, hedenavond is het met de mensheid toch nog goedgekomen het einde van de wereld is goddank voorlopig van de baan er heeft vandaag weer iemand naar zijn eigen angst gekeken en het toch gedaan.…

Aan alle beslommeringen en zorgen over gisteren, nu en straks- misschien heeft u later meer succes want ik ben er even niet ze hebben me nodig bij de lente.…

Wat ik wel weet is dat iets als een vogel in haar zong wat ik wel weet ze zong een tijdje en vloog toen weer op zeg me alles wat je weet ik zal je sneeuw en regen laten zien. Als je dezelfde zoete stem weer hoort zul je het weten? zo'n zuiver lied hoor je alleen in het voorbijgaan zingen lach in het zonlicht, zing, huil in het duister…

Ik was net op weg naar mijn werk toen een verwarde man onberispelijk gekleed met koffertje en paraplu zich losrukte uit een stroom forensen 'Heeft u het gezien-' scheeuwde hij me toe, haast wanhopig zich tegen de stroom aan me vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en…