Alle inzendingen over Vossen

Vossen snellen zich over de besneeuwde velden het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken de vossen zijn slijpende slijpen hun oren spits wrijven de ogen wrijven de streek in de ogen straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt tot de bodem ‘d aarde en sporen van sluikse silhouetten benevens de indrukken van prooien, contouren…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

dromerig schemeren woorden door de diffuse hersenpan over emoties waarvoor we nauwelijks begrippen hebben gevoelens die gevangen zitten in de rationaliteit vang je ze dan klinkt het alsof je ze in een kooitje zet sticker je label er maar lekker op het gevoel is allang weer naar een volgende client.…

er schommelt een leliebloem van zachtheid een lied van leven, liefde dat zegt dat alles aanwezig is dwars door de angst voor het onheil dat over de kosmos kan komen luisteren naar de stem van het licht, en kijken met ogen dieper dan de zee rondom de klanken van verwarde ranken die ongetemperd zijn zoals de slimme vossen die energie…

Hij struikelt over zijn kapotte zolen, En de Bulgaarse winter die hem wacht, Vergt alles van zijn overlevingskracht, Geen woning meer, 'de vossen hebben holen'. Maar Lubbers stapt, het hoofd fier opgeheven, De ring in voor de wedstrijd van zijn leven.…

Zijn zenderpark bewierookt hem al jaren Hij paait het volk met ‘OZB terug’ Maar dat men daar weer in trapt lijkt mij stug Ook in Italië heeft men ervaren Dat vossen – juist als zij de passie preken - Hun haar verliezen maar geenszins hun streken…

als vroeger zijn de vossen vogelvrij waarom we weer op ze mogen jagen moet je aan vogelbeschermers vragen het ging niet goed met vogels in de wei maar hoe vol vuur natuurbeschermers zijn zij zijn niet half zo slim als onze Rein…

Wat doe ik met de stikstof, met de vossen? Moet ik dit kleine kikkerland verlossen?” Zo twijfelt Omtzigt in Gethsémané. Hij zoekt, ter voorbereiding op zijn taken, Nog vijftig leerlingen die met hem waken.…

Een everzwijn, drie vossen en een schaap En zelfs de buurvrouw met haar kopje suiker Toch was het slechts bedoeld voor één gebruiker: Mijn eigenwijze lapjeskater Jaap Ik heb misschien, wanneer je mij het vraagt, Dat kattenluikje iets te groot gezaagd…

Wel dertig jagers waren uitgerukt om zo demonstratief hun nood te klagen: Zij mogen straks niet meer op vossen jagen. De jacht is echter jammerlijk mislukt. Want wie er ook verscheen die dag: geen Reintje. Hij houdt niet van de jacht - wél van een geintje.…

we zijn met volle zon vertrokken zij en ik de hond erbij kreeg snel blaren zonder sokken want jij was er voor zonde gods niet bij zocht je op de paden in zomers bloemenrij voelde al van verre ons bankje was niet vrij zag konijnen zonnebaden in een winter vol mineur maar een mager vosje staartte vol majeur de lucht is nu betrokken…

De kippenboer telt ‘s morgens vroeg de doden, De vos is weer een keertje langs geweest. Voor Reintje is een kippenhok een feest, Maar op hem jagen is ‘s nachts streng verboden. Geen kippenhouder zal dat dan ook wagen, Nou Reintje nog verbieden ‘s nachts te jagen.…

Heb geen oog voor de vissen zie de herten niet gaan, Zelfs de vossen en de vogels laten me helemaal links staan. In het water gooi ik een steen, Die net als mijn trieste gedachten naar de donkere diepte verdween…

waarom heeft het licht geen naam en een schaduw geen gewicht nu zijn we verdwaald en ginds loopt degene die de weg zou vragen alle vossen hebben staarten die wijzen naar alle windstreken iemand verbuigt de werkelijkheid om een steen op te rapen moesten we daarom altijd binnenkomen op tijd voor het eten voor het donker en voordat…

Vossen en raven kan hij nog plezieren: nooit aten zij een aas dat zo mooi sprak. --------------------- uit: 'Gilette' 1998.…

Maar zolang ik niet eigenhandig driehonderd vossen vang en naar de Filistijnen ga, werp ik me aan de voet van een kruis en weet dat ik pas.…

Nu, terwijl herinnering met zich doet wat zij wil, beginnen wij opnieuw met bijten, haast tegelijk, tussen de maïsplanten: zij in haar abrikoos, ik in mijn abrikoos; terwijl de kleine vossen nog door de wijngaard sluipen, en de zee, fluisterend: bij mij is zij niet; nee, hier vind je het niet; in mij is zij niet. ----------------…

wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij niet Bang voor vossen…

' stemmen jagen haar op ze loopt erdoorheen en rozen vangen aan met bloeien, geuren, schuchtere rozen overal voorbij de struiken schijnt de zon, ze gaat daar zitten, er is daar mos en er zijn daar vlinders, dagpauwogen, nachtpauwogen, pijlstaarten, vossen ze leunt achterover, ze is mijn dochter, ze kijkt niet om, ze wil nergens in veranderen…

zag de bui al dagen hangen je cumulust in wolken onweert in het binnenland maar aan het strand heeft kou van zee en zon alweer de overhand we duinden in het groen en geel zagen vossen en konijnen in een fractie van bewegen warmte werd ook hen te veel toch kwam nog onverwacht een stil gordijn van regen zag druppels op je witte shirt…

Misschien de vrouwen nog meer nachtcrème in hun vouwen en de stiltes tussen hen al te danig draaglijk Men tost of men de cd van de specht of die van een kwakend beest opzet als men geniepig gaat vossen in de plastic bossen van Barvaux of daaromtrent.…

palinghond, het midden net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens blaffen als ik iets zie wordt het ook wel verwacht omdat ik niet voor niets de weg naar beneden neem de uilhonden hebben me in hun vizier, ik spits dan ook de oren, niet dat ze beter weten, maar volgens mij zijn het geslepen vossen…

op de landweer prijken bomen, ze komen uit een tijd vol kracht hun blad verliest nooit meer de glans die aangebracht door sterke handen alle tanden van de tijd trotseert daar liep de Peelman, immer trots geen dassenburcht, geen hol waar vossen schuilen, is er ooit ontsnapt aan de stoere aandacht van dit mooie mens een gouden blad, een kale…

Wolven eten herten eten gras, wormen worden gegeten door de das, buizerds eten muizen eten graan, vossen eten kippen en soms haan, corona verorbert zieken en bejaarden; alle zegen komt van Moeder Aarde.…

stillekes schijnt de polder naar de maan kruiden zwijgen, vossen vertrappen de oude dag langs de Vlaamsche kreek het luistert, het broeit, zachtjes naar de oppervlakte, hoe schoon is het blauwgras weer, wiegt de kleine ratelaar zich tussen de duizenden purperen orchissen blauwe schijn, blauwe nacht, blauwe rust de uren vertolken weer een…

Kies je voor aarde A of aarde B Voor Thomas Hobbes of voor Jean Jacques Rousseau En waren vossen echt puppies in spe Die gingen blaffen, kwispelen en zo?…

Katjes donzig en zacht hangen mooi aan hun tak De sneeuw legt een laagje wit fluweel als een kraagje Het woud lijkt een sprookje paddestoelen verborgen Onder takken in het bos her en der in het groene mos Bladeren zijn geel en bruin en geuren verwaaien in kleuren Als een prachtig schilderij vogels spelen en frank en vrij De vossen…

helpt geen zier op andere partijen, het is geklier maar hier op het dier, kwetsbaar, maar ook fier, trouw, onschuldig als een mier, stem op een dier wij hebben elkaar nodig niet persé om op te eten, dat is overbodig maar voor het systeem waarin we leven van insecten, bijen, vogels, katten van honden, varkens, koeien, ratten, van wolven, vossen…

Een vos verliest zijn haren, maar niet zijn streken. Een boom verliest zijn blad, behoudt zijn diepe wortels, verliest zijn takken niet. Een mens verliest zijn jaren, maar niet zijn wilde haren. Zoals bladeren niet vallen, van zijn verbaasde mond.…

Vang mij die kleine vossen met een strik zodat er bloei zij en voldoende wijn want ik vond leven in Zijn warme blik.…