Netgedichten

netgedicht (nr. 25.977):

blauwe nachten

stillekes schijnt de polder naar de maan
kruiden zwijgen, vossen vertrappen
de oude dag langs de Vlaamsche kreek

het luistert, het broeit, zachtjes naar de
oppervlakte, hoe schoon is het blauwgras
weer, wiegt de kleine ratelaar zich

tussen de duizenden purperen orchissen
blauwe schijn, blauwe nacht, blauwe rust
de uren vertolken weer een voorbije dag

kriekt de morgen, de witte morgen open
blauw verdwijnt en groen op mijn netvlies
maakt alle kleuren, leve de schoonheid