Alle inzendingen over Waste

Een merel wast zich lopend over het water als Jezus zo blij…

Ze wast haar rimpels van haar gezicht geheel klaar, als nieuw; op toekomst gericht…

Open en eerlijk, naar ik dacht waardevol, uitgroeiend tot een zeldzaam juweel van kracht Nu, geschonden door invloeden buiten onze macht. Verkracht, als blijkt dat het gewogen woorden en vermolmde beelden waren, die we deelden. Twijfel knaagt rafels aan het mooiste geschenk : Vriendschap…

zo voel ik mij verloren soms gelijk een schip in storm vechtend stoer de kop geheven kolken vrezend hoog tè hoog voor het begrip dat niet meer reiken wil naar niets ik wacht en zie… diep herrijst en explodeert tot nevel angst omhult met achting vult water wast mijn leven…

Water wast en walst Het zand glad en het strand plat Drogend in de zon…

In The Waste Land verbeeldt Eliot het Grand échec, de Grote desillusie van The Great War, de Eerste Wereldoorlog, In de geseculariseerde stad heerst geestelijke leegte en verval in contrast met de heroïek van Rome Maar The Waste Land is meer dan dat: een bewust gewaarworden, gevoelen van een morele grandeur en tegelijk…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * wast - groeit, toeneemt…

't Hotel-restaurant had al een gerant; nu wast hij als koksmaat de borden.…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Hij wast en hij plast en ordent de kast .... Over de Vikings geen slecht woord meer !…

met zonlicht wast zij haar manen in de rivier die haar meevoert stroomopwaarts naar daar waar een immense schoonheid zich openbaart nu zonden liggen begraven in een te ondiepe waarheid…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

er is er was… er wast na zeis of zicht na kruis of keer op het tapijt van de tijd altijd weer nagras asgewas altijd weer wederlicht vergezicht wellicht vederlicht…

zij wast haar haren in een beekje ontdoet zich van de zorgen die grip leken te krijgen op de zon schrijdt geleidelijk door 't woud totdat hij daar is, een glimlach ontluikt op haar gezicht…

Ben je nog klein dan staat ze voor je klaar, snuit je neus en wast je haar. En ze is zelfs niet te verlegen om je billen af te vegen. Dus als je later het huis uit bent gegaan, vergeet dan nooit wat ze voor je heeft gedaan..…

Deed ik je pijn zo op een ochtend Toen ik het zei Je was alleen toen ik vertrok En ik reflecteerde De parels verdronken in je ogen Het water waste in een waterval om je heen En droop in emoties rood uit mijn pen…

De rijzende zon - zelf bloedrood - wast in zee de lansen waarmee zij de nacht als een everzwijn heeft doorspiesd. Op het strand zit ik met scharlaken spatten op mijn gezicht ten teken dat ik deze slachting heb aanschouwd.…

De dader wast zijn handen in onschuld!…

hij wast zijn handen met “naar onschuld geurend” zeep schoont zijn geweten zij knarst haar tanden en met haar mond in één streep kijkt zij verbeten en op de wanden van zijn kamer krast het kind ...om te vergeten…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

Ik zing en dans op de puinhopen Hef het glas Zet het aan mijn mond Ik zuip Me klem Wijn stroomt als bloed Morgen Wast de regen alles schoon En ik begin opnieuw Ik, Urs Graf…

zij wast als de vloed en ruist met donkere vlerken dreigend als de branding. En sist verderfelijk als schuim.…

Alias meubelstuk enkel te dagen houdt hard leven aan in het kijken zonder schim naar een kaars in brand; wat niet weet ook niet deert zonder het begaan, harteloze daad alsof paraffine de pit wast uit je hand.…

Haar open gezicht speelt met het laatste restje jeugd als zij dansend en argeloos nakende lente ontvangt wanneer hij zijn daden wast in verspeelde onschuld worden deuren té laat hermetisch gesloten…

Heter dan vuur is de brand in je gemoed heter dan vuur je hand die het doet heter dan vuur jouw borsten vol gloed die het hetere vuur in mij branden doet dat wast geen water af.…

mijn man wast zijn auto daarna klopt hij kleedjes ik kijk naar hem roep lachend: "klap eens in je handjes" hij mikt een natte spons snel spring ik op zij met: "lekker mis" over een volle emmer of tuinslang heb ik het nu niet…

ongeveer zeven zal ik zijn geweest (moeder waste nog op een plank) toen vader besloot toch maar te gaan staken we zullen wel zien waar het schip strandt zei mijn moeder vast in Scheveningen dacht ik…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

mag ik zien hoe de zon het landschap wast en betast haar ziel met vonkend licht wit glinsterend blootlegt genieten van zo’n zeldzaam mooie dag vooraleer ze terug achter de horizon wegzinkt…