Alle inzendingen over Wat ik jouw ogen las

Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las, de woorden die ons samenbrachten. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, bidden in hopen en verwachten, het diep geluk dat ons gegeven was. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las.…

lichaam strijk, voorspelt de speling van mijn treurig lot die ik erf en wat ik jouw ogen las…

Ik wist niet wat het was, totdat ik mijn genezing in jouw ogen las.…

iemand huilt een dal vol tranen in een zee van stil verdriet ik zal troostend woorden schrijven want te spreken lukt mij niet het zijn gedachten die mij doen zwijgen en mijn herinnering aan hoe het was en dat ik nooit genoeg kon krijgen van wat ik in jouw ogen las niemand wil de dag begroeten na een nacht van eenzaamheid ik zoek…

En nu ik afscheid heb genomen van de taal die jij toen sprak, nu pas begin ik te begrijpen wat ik toen in jouw ogen las.…

Alleen jij raakte mij van binnen op dat plekje wat van mij was jij wist mijn hart te winnen toen ik alles in jouw ogen las Jij kwam toen ik niets meer had en zette al mijn zorgen opzij jij wist dat ik in zak en as zat en daarom was jij er voor mij Terwijl jij mijn tranen opving liet ik jou vol vertrouwen toe ik draag nog steeds die ring…

Ik schrijf over hoe het ooit eens was, toen ik nog mijn leven in jouw ogen las. Ik schrijf over jouw tranen, soms alleen aan mij gericht. Over waar wij samen waren, in het middelpunt van het licht. Ik schrijf over wat ons overkwam, zoals twee prachtige nieuwe parels op het levensstrand.…

ogen las?…

als je lacht zou ik de glinstering in je ogen willen vastleggen op onverwoestbaar papier bewaren als een kostbare schat tevoorschijn toveren op momenten dat het je even wat minder gaat als bewijs dat jouw wereld niet alleen uit duisternis bestaat…

Plots besefte ik ook dat het geluk hier zomaar voor het grijpen lag toen ik de blik in jouw ogen zag.…

Jouw ogen zo helder en zacht els satijn. Jouw glimlach zo mooi. Jouw lippen zo fijn. Jouw lichaam als aarde fijntjes als zand. Met lieve gebaren streel jij mijn hand. Jouw ogen zo eerlijk oprecht en vertrouwd vertellen me zachtjes dat jij echt van mij houdt.…

Ik ben een drager van het leven in en met mij gaan sterke krachten bestaan vele wegen en inzichten ben ik levend in dienst van veler lichten.…

gisteren ontmoette ik jou vertelde wie ik was keek in je ogen het was jouw verhaal dat ik in stilte las…

Toen ik door je ogen keek Stond de tijd even volledig stil Jij hoefde niets te zeggen Ook niets uit te leggen Ik had het al gezien…

las.…

als een nederlander koerdisch ik kom er niet uit jouw ogen, de kleur ervan jouw mooie bruine ogen ik kom er niet uit de blikkering de glans ik las 't en lees jouw gelaat als een krant op de kop en kijk in m'n eigen brein maar kom er niet uit heb gegoogled boeken gelezen de anatomie ervan in wetenschappelijke werken opgezocht en…

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

ik las in je ogen geen wens naar weder tederheid ik hoorde in je stem vreemde woorden van ontluistering ik las in je brief met weinig zinnen een antwoord voor jou is opnieuw beginnen mijn tegenzin ik wacht op mijzelf in de benarde kilte van verwarring en leegte ik sluit mijn hart in jouw afwezigheid en wacht op verdriet…

Vrijheid is waar wij allen naar verlangen en streven Overtuigd zijn in doen en laten en ook zo ernaar leven Gelijk in bereik tolerant en begripvol Respect voor ieders keuze ook al lijkt het soms niet zinvol krijg ik hier een getuige want deze rechtstaat wil ons buigen ons verplichten om zomaar een goedje in ons lichaam te laten spuiten ook al…

Met open vizier zeg ik: "Laat alle angsten dan maar, uitkomen!" Ik ga en ging ervoor, tot op het bot, vanuit iedere lichaamscel in de allerlaatste seconde.. zonder énige angst!…

wolken lagen in het water wolk te wezen in mijn ogen die de lucht bezaten gaf ik mezelf aan jou die verstrengeld mijn wezen las ik die brandde een toorts van was smolt in jouw handen als dompelaar die zelfs de donkerste wolken warmt…

Ik zag je ogen en ik las het verhaal achter je woorden Ik hoorde je stem en zag ik de tranen achter je vreugde O, jouw verschijning! O, jouw geest! Vanaf nu zal niets meer hetzelfde zijn. Ik voel me zo klein nu en gewichtloos. Wat kan ik doen? Lieverd, beloof me, geef me eerst je vinger, en neem dan alsjeblieft mijn arm.…

liefde steekt de weg over het strooit gevoelens in onze herfstwind het wiegt om een plek te geven in ons sluierend verlangen en het weeft woorden in ons samen denken en voelen en beschrijft tekens in ons houvast het verlegt de koers van een schimmig verleden naar een blijmoedig heden niet meer ingeperkt maar ontwakend in een…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…