Alle inzendingen over Weerzin noch wrok

't Grootste probleem vormen Kolonisten Die hun land zien als door Hem gegeven Soms beslist niet weten hoe te leven Terwijl zij deze kunst eerder wisten Bevrijd Palestina, het is nu tijd Geen weerzin of wrok, slechts vrede Geen strijd…

Voel je elke keer Een sterke afkeer. Niet vooruit te branden niets meer uit je handen het is afschuwelijk weer. Ga er tegenin Dan krijgt je weer zin.…

Wie alleen z'n eigen 'gevolg' volgt die zoekt, vindt geen oorzaak meer!…

De lucht hing laag in geelgrauw vale broeiing; Het land lag stil, als voelde 't dat daarboven Wolken van strijd en onrust samenschoven, Vol weerlichtvlamverzet en toornegloeiing. En over 't land bewoog - één samenvloeiing Van wrokkende gestalten, maatloos sloven Van talloze eeuwen op hun nek…

jij verbrijzelt de sterren in mijn ogen blikt handgeslagen wangenwoorden waar vingers afdrukken laten in het rode stromen van mijn bloed elke morgen breekt het brood op mijn ongebeiteld graf wachtend tot de kille nacht haar geheimen verbergt onder welig tierend onkruid letter na letter kerf je leven en dood tussen hel en aarde…

Het weer geeft mijn gevoel aan, bewolkt het weer geeft mijn stemming aan, druilerig het weer geeft mijn weerzin weer, stromende regen en donderslagen. De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

In kort gehouden zinnen Samengeraapt tot vier Hou ik gevoelens binnen En die zitten me tot hier Tot hier, en niet verder Kan ik de weerzin aan De grens, tussen wolf en mens Bereikt onder volzinmaan…

Wrok noch compassie ervoer zij terwijl hij voorbij werd gebeend.…

Waar ik van schrok Was de wrok. Al dat opgekropte En dat opgefokte, Al dat gebok. Rancune? Sans rancune!…

voel mijn huid nog zacht al ben ik oud gestreden tegen wind en alles dat op weerzin lijkt voel mijn huid nog steeds niet koud altijd bemind door het strelen verrijkt…

Desalniettemin Vraag bij elk nieuw begin Heb ik weer zin of weerzin ?…

het laatste uur kan zijn geslagen of het eerste van de nieuwe tijd daarom is alles te verdragen zonder wrok en zonder spijt want in het nu bestaan geen vragen…

Dagboeken zijn als leven, data, dag in dag uit. Blauwe, strakke hemels, regen. Als het aan mij lag zou ik zeggen: laat men de dagboeken voltooien, handschriften, thema's doen er niet toe. Gooien we de mens voor leegogige, gladgeschoren leeuwen die om het bestaan van een dagboek slechts geeuwen, dan zijn we niet die betere verre vriend of goede…

Eigenlijk, zei ze troostend toen ze me de bons gaf, moet je niet treuren. Want jij hebt verdriet om te koesteren, maar ik heb niets: ik zal je zelfs niet missen.…

zeg me hoe ik het doel werd van je wrok leer me onzichtbaar worden transparant ik weet dat ik zwijgend moet ondergaan laat me verdwijnen in de nevel van de schijn…

regen en harde wind tergen het gemoed bij vlagen wakkert het verlangen aan naar warme zomerdagen maar 't is zoals het is hier helpt geen klagen er zit niets anders op dan weerzin te verdragen…

Monsieur Chapeau, wat weet ge het niveau Op deze site weer aardig op te krikken Uw weerzin tegen Poetin aan te dikken Met defaeceren, uitwerpsels en zo Verdiep u in het snelsonnet terdege En laat die graffiti-taal achterwege…

het veld in onbeslapen lijnen nodigt me uit tot verte tot vergeten wat dichtbij lag en zich niet beschrijven liet wellicht probeerde ik geluk als woord wie hield me immers tegen om op te gaan in lichte zinnen rozelaars en herschreven stillevens - de lucht is schaduwloos en, zoals dat gaat, in bloei - zo anders dan de…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

langs lijnen Ik ben verdwaald tussen liefde en haat, zoveel wrok, dus ik haal uit zoveel pijn, dus ik bind in wroeging een lijn breekt tussen jou en mij ik verdwaal.…

Door dwarsliggers, uit wrok of kinnesinne Werd hier het scorebeeld soms wat ontwricht Dan moet het maar met registratieplicht! Iets beters schoot het webteam niet te binnen Dus meld u aan, aanvaard het ongerief Uw oordeel houdt ons scherp en creatief…

het mes van december doet het jaar kantelen meedogenloos als de chirurg die aan het front een amputatie verricht straks komen we langzaam bij uit de narcose van weerzin met een gevoel van leemte dat weldra zal worden gevuld met een flink portie onrust…

De scholen zijn nu állemaal begonnen Het laatste staartje van vakantiepret Maakt plaats voor de vertrouwde vaste tred Plichtmatig wordt de weerzin overwonnen Naar school of werk sjokt héél het peloton Bij regen, hagel of de laatste zon…

op een bepaald moment neem je jezelf de maat spiegel je liefde en haat het verdriet op je gelaat kijkt de andere kant op uiteindelijk rijmt het niet maar het dicht wel, zulks is alom bekend…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

Hij spuwt een wereld van ongenoegen naar de einder van vergetelheid. De landen der herkenning honen driedubbele hanenkraaien, dribbelend op zijn middenrif. Zijn hart zuigt de trilling als een kronkelende slang in de rivier der vervreemde galmen. Overtuigd van overschot aan gelijk, wrijft hij nog eens zijn kin schoon. Zijn identiteit…

ik ben de weg naar niemandsland het hete zand waar je voeten verbranden ik ben de vloed de gesel der stranden ik ben de gekheid de waanzin ten top ik ben de galg de valbijl de strop ik ben migraine de kanker en pijn ik ben de adder het giftig venijn ik ben de wreedheid de grijns op je lippen ik ben het schip dat loopt op de klippen ik ben de…

Maken wij elkaar ontroostbaar hou ik mezelf als kind op schoot languit liggen op een draagbaar en even vrijen met de dood schreien wij dezelfde tranen zodra de zielen zijn ontbloot ver van huizen en van banen hou ik mezelf als kind op schoot onze weerzin tegen onweer dat valse lucht met water hoost spant regenboog als ommekeer naar diepe…

Hetgeen de Deense weerzin mooi verklaart: één Euro is niet eens twee Øre waard.…