Alle inzendingen over Wegdromen

Ik wil zitten in een inham, aan een baai bij blauwe zee luist'ren naar't geklots van golven maar dat strandje is prive... Ik wil liggen in een hangmat tussen palmbomen in... ach, wat zou ik dan genieten zou me voelen een gravin... Eigen butler zou ik vragen mij te brengen koude shake terwijl dolfijnen voor mij springen en…

zoveel meer dan vleeslijk klinkt huidliefde als tastbaar bewijs van tederheid en o zo aaibaar het wegdromen in een zweem van wellust ver van de hectiek van de schrijnende werkelijkheid…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

Ik mis je wijsheid, je kracht maar bovenal je aardse bestaan, dus als ik wegdroom en aan je denk, dank ik je voor dit geschenk.…

wars van competitie schrijf ik gedichtjes die me raken verwond door m'n woorden wil ik dronken worden en wegdromen in één van mijn eigen versjes maar wat ik ook probeer en hoe ik mij verwonder ik blijf er telkens weer te nuchter onder…

Om het allemaal maar te kunnen vergeten bouwen we luchtkastelen op de ruïnes van ons verleden Paleizen waar we in wegdromen Onszelf koesteren in de waan van veiligheid en vertrouwen En we bouwen en bouwen en bouwen...…

hoe dikwijls was geluk voor ons simpelweg een hotelkamer met bad waar wij zeepbellen bliezen om in weg te dromen doch zeepbellen spatten uitéén en altijd op momenten van zeer ongelegen... maar ach wat is volmaakt geluk nog in een mensenleven…

Verhalen geplet, Tussen dichtslaande bladeren, Woordenballet, Vol van verbeelding, Wegdromen bij groot avontuur. Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

Soms zit ik hier gewoon maar wat en doe gewoon mijn ding Ongemerkt terwijl ik wegdroom zit ik te neurieën of zing De reden van mijn geluksgevoel dat me vrolijk maakt en blij Dat mag je gerust weten schat de reden daarvoor, dat ben jij…

Laat me Even bijkomen Uithijgen In je schaduw Laat me even Bij je wegdromen Weg uit De harde realiteit Laat me even Bij je rusten Huilen Al genoeg Houd ik me groot Laat me Even schuilen In de luwte Van jouw schoot…

Het zalige wegdromen in het verliefd geliefd zijn.…

Wegdromen kan ik nu niet meer, Jij bent degene die ik adoreer. Ik ben het niet waard, dit mooie gevoel, Als je hetzelfde hebt, weet je wat ik bedoel. Nu breek jij me op deze manier af, Je lieve lach was alles wat je me gaf.…

wegdromend in jouw ogen waarin de oceaan weerspiegelt draagt het verlangen van het reizen naar oneindige bestemmingen vol kleur van zuiverheid welke nimmer aanschouwd mocht worden tot nu brengt het ons dichter onze harten versmelten intens genietend van ons samenzijn…

de nacht komt aan het zacht verglijden van stromen woorden, gedachten het weten, voelen zacht verlangen naar huid, mond, lichaam wegdromen vervagen in hoge luchten zoeken naar erehagen verdwalen in mist dan zachte contouren in sterrenvonk lichaam lief…

Echte huiselijk rust is als een mooie kust om veilig aan te landen even niets om handen het vuur dat je blust het kind dat je sust de vrouw die je geloofd het minnen steeds beloofd dus op 't werk al snel wegdromen van 't straks (h)eerlijk thuiskomen…

Je bent er altijd als ik wegdroom vanochtend verzon je een nacht achter het silhouet van een dode boom schreef je gedichten over de oorlog, met doden en gewonden repte jij jouw woorden, die bijna zinloos onzichtbaar bij me bleven als ware ik zelf die persoon die de laatste zucht uitblies, om die nacht maar niet te dromen…

zij weet geluid prachtig te moduleren eentonigheid weg te nemen waar saaiheid verstart juist akkoorden ondersteunen tonen die melodisch wegdromen in het volgen van de compositie herken je haar genie zij speelt zonder grenzen de hemel die wij wensen wil melker 06/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Als in de bastonen de kerkklokken heel in de verte klinken blijft mijn hoofd daarbij hangen en dwalen gedachten ver af Maar als ik in de rechterhand de melodie volg dan zit ik zonder geliefde in de avondzon Wegdromen en vasthouden Oude en nieuwe beelden Soms moeilijk te combineren Schubert wist hoe het moest…

In de sprankelende helderheid wegdromend met het beeld mijmer ik gestaag ingetogen om de kilte te doen weren zoals we gearmd aandachtig het laatste nieuws weer bijpraten.…

het is de onmacht die soms regeert niet ieder kan geven wat de ander begeert het leven is werkelijkheid vaak even wegdromen dichterbij het feit kan ik niet komen…

Licht zo uitermate essentieel geen zonnenstraal is mij te veel voor omgeving en beleving Lucht dan kijk ik naar boven als ik de wolken mag geloven wil ik heerlijk even wegdromen als licht en lucht tot mij komen Liefde daar ik mij door laat leiden zij zoekt haar weg in alle tijden is mij ook ‘t hoogste goed daarmee kan ik licht en luchten…

Plekjes van ontspanning gebiedjes van genot wegdromen in armen fluisteren in oor hele avond door langzaam kussen van neus tot tenen slokje cider nemen affectie, geborgenheid, geven, laten geven intimiteit stroomt rivieren lang naar warme zee van rozige liefde kom naar het Centrum voor Levensgenieten…

Ik wil je beminnen liefde laten groeien Gevoelens koesteren vechten en stoeien Ik wil in je kruipen in jouw warmte leven Je huid zacht strelen steeds blijven zweven Ik wil jou verlaten om terug te komen Warm in je armen samen wegdromen Ik wil enkel nog jou mijn liefde is zo groot Meer kan er niet zijn mijn hart kleurt rood…

beetje wegdromen zo af en toe aangenaam moe een eigen paradijsje licht, stilte, liefde begin van de dag bloemen wiegen een lach naar mijn hart beetje zweven mijmeren, vergeten niet alles willen weten wonden dichten - schrijven van woorden op duizend vellen omdat ik wil vertellen hoeveel ik om het leven geef!…

Even wegdromen Samen een wereld apart Onder dezelfde maan. Wanneer een nieuwe avond in alle rust kleedt verdrinkt mijn blik nog even in mooie gouden gloed Laat me dragen en voeden door deze ongeziene helderheid Een warm aanvoelende cocon voorzien van een zijdezachte glans.…

Maar nog niet voldoende om weer te geven wat ik voor jou voel, Want wat ik voor je voel is meer dan alleen maar liefde, Zoveel meer, dat het niet met enkele woorden te beschrijven is, Dat zalige gevoel als je me aankijkt, Die vlinders in mijn buik als je me kust, Mijn hart dat sneller slaat als je me aanraakt, Het wegdromen…

in het wegdromen ben jij heel dicht bij mij gekomen als een vlinder streek jouw licht langs mijn gezicht hoorde in je stem woorden die zelfs de hemel bekoorden je ogen deden daarvan uitnodigend de poorten open wij deelden de godinnenschik eerst jij en later ik in wakker worden zijn wij teruggekomen na zeven hemels heftig…

De schemerlamp liet jouw oogvocht glinsteren waar ik in kon wegdromen en jou optilde tot mijn utopie mijn ingeslapen zintuigen beleven nu die wereld met jouw glimlach dat nog vers staat op mijn netvlies…

juist in het heel licht raken van jouw huid knetterden kleine vonkjes met een verrassend geluid ook onze blikken sloten vaak kort in lichte verblinding en wegdromende ogen voor een klein liefdevol moment heel even dicht om met verbazing weer te openen pas later zijn deze eigenschappen verdwenen toen volwassenheid voorzichtig…

Balancerend op de rand van het vederlichte plastic bakje pikt de frietkauw naar de laatste hardgebakken kruimels wegdromend in een restje met regenwater aangelengde mayonaise. Overal thuis te vinden. In de volgekotste steeg "Achter de muur" genoemd. Op een grasveld of een schoorsteen.…