Alle inzendingen over Wollig hoofd

De wollige wolken aan de lucht geven precies mijn hoofd aan, mijn hoofd is wollig, met dit verschil dat er geen windje door mijn hoofd waaien kan, om de wolligheid te laten versluieren en vervolgens te laten verdwijnen.…

Een vrome non in Harelbeke Genoot zo graag van schone preken Niet van zo'n kille pastoor Dat was geen gehoor Geef haar maar die wollige deken…

De bok lijdt aan frustratie. Die is groot. Geschitterd wordt er door afwezigheid: hoe hij ook zoekt, hij vindt geen enk'le geit en klaagt maar over seksuele nood. Hij denkt: 'Hoe lang al heb ik niet gevrijd!' en blijft voortdurend dromen van een stoot. In opblaasgeiten ziet-ie ook geen brood: hij wil in puur natuur z'n kwakje kwijt. Al zoekend…

hij penseelt kleuren om wollig te wentelen in stuifmeelpollen…

Vier dunne pootjes bleke huid een schaap de sneeuw ontsnapt maar niet de rappe handen blaat het het is lente weg dat kleed die hete jas wil als de zomer was mijn jas vermaakt wil straks een trui wil er graag een die pas net als mijn afpakte jas graag los gebreid dus als het kan een beetje wollig…

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

wollige schapen geven hem flink van katoen die schapenscheerder…

de herder warmt zich wollig tussen zijn schapen als dekbed tegen kou…

Haar wollige muts vol krakende hersenen ijs scherpe schaatsen.…

Het juliet rondom mij tegen het blauw van Magritte drijven wollige plukken voorbij ik in een tuinstoel lig hier voornamelijk mezelf te zijn het patina van de tijd krijgt vat op mijn lijf al zichtbaar worden de schaduwen van verval maar zolang het juliet rondom mij er wollige plukken drijven tegen dat blauwe zeil is elke zomer…

Abstrakt, wat bedoel je daarmee Tevreden plukt het wollige schaap een blad. De waterval klettert naar beneden.…

Het juliet rondom mij tegen het blauw van Magritte drijven wollige plukken voorbij ik in een tuinstoel lig hier voornamelijk mezelf te zijn het patina van de tijd krijgt meedogenloos vat op mijn lijf en in de luwte grijnst de schaduw van verval maar zolang het juliet rondom mij er wollige plukken drijven tegen het blauwe zeil…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

Een man ergens op de Azoren Die draagt zijn hoofd achterstevoren Al is 't niet bekend Wat 'r is met die vent 't Probleem zit wel tussen de oren…

wat je voor jezelf al lang had betracht dan nog weten dat wat je voelt meer is dan in je hoofd…

uitgehold staat hij te sterven staande zoals het kennelijk hoort verwoest door vele jaren nooit boog hij het koppig hoofd…

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en wist ik het zeker, mijn vuisten gebald. Nu ben ik moe, op van de slaap en ga ik terug in bed met mijn twijfels.…

Ook al heb ik je nummer gewist en je spullen weggegooid alles wat van jou is, blijft in mijn hoofd.…

Denk nu niet dat wat ik hier neerpen voor jou is bedoeld Ik pen hier niks neer voor jou, of voor jou of voor jou Sterker nog: ik pen hier zelfs niet eens wat neer voor mijn vijfde vrouw kun je nagaan.…

Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer. En als je weer iets is ontvallen, sterf je steeds een beetje meer. Er komt beslist een dag, dan zijn de boekenkasten leeg. Is alles toch vergeten, waar je ooit voor hebt geleefd.…

Shoppen in de winkelstraat Van het nieuwe kalifaat Is niet zo hemels als beloofd Zonder handen Zonder hoofd.…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd.…

ongegrond, zegt mijn hart hier past slechts gegronde smart ongepast, de wollige woorden in ongerijmde akkoorden plaatsen mij apart…

de geur van appelen speur ik in je haar de boomgaard van verlangen in je gebaar de wolligheid van schapen het welig dauwen van het gras alsof je een landschap van de zomer was.…

Vanuit zijn zetel in buffelleer klinkt zijn wollig gefilosofeer : stuur elke bajesklant voortaan naar Nederland. Dat brengt hen sowieso tot inkeer !…

bubbels omvatten haar naakte huid lauwwarm water fluistert liefdesherinneringen door krullend haar op de stoel ligt de wollig zachte handdoek eens droogde die hem nu alleen nog haar…

Blind was ik niet voor je schoonheid Doof ook niet mag ik zeggen Op de tast vond ik je wollig.... Je haar je krullen bijna een jas Het kwam me goed van pas Op koude winterdagen.…

Lichtvoetige gedachten sluipen op wollige kousenvoeten stiekem mijn hoofd uit. De aandachtslust van toeters en radio's is herleid tot een lethargische lockdown, het therapeutische principe van stilte. Tijdloos inhoudsloos kaderloos Plots het knorrig geronk van een motor.…

Ergens ginder achteraf In de gonzende zomer Bij de bloeiende struiken Gisten we tussen bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders En noemden hun namen uit ons blote hoofd: Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage, Dagpauwoog!…