Alle inzendingen over Ze gaan hun eigen we

Ze gaan te keer en ze luisteren niet meer. Misschien heb ik ze te lang alleen gelaten. Zijn ze niet meer gewend aan mijn gezag. Maar het maakt niet uit waar we over praten.. Iets moet er leiding geven en op dit moment kan ik dat niet. Emoties vertrouwd en wereldvreemd. Ze gaan op dit ogenblik hun eigen weg.…

Mocht de hemel en de aarde, in mijn nabijheid toch vergaan, mogen we vragen wat we hebben misdaan, sta me toe nog een keer van je lusten te proeven daarna komen we samen naakt in het felste daglicht te staan.…

we gaan we gaan, het afscheid komt er strakjes aan de tranen prikken in mijn oog ik veeg ze met mijn zakdoek droog we hebben het zo leuk gehad ravotten op het speeltuinpad kattekwaad en spelletjes maar nu is het dus wel welletjes ik zeg je gedag en gedoeg is het niet te laat en niet te vroeg?…

Laten we weer terug gaan naar de warme haard en liedje zingen over ons Laten we terug gaan naar onze warme kleren van zelfbedrog Kijk, we vinden ons geluk weer terug achter de dijken We kleuren onze blauwe lucht weer in We tekenen wat witte wolkjes Het is weer genoegelijk en behaaglijk Een beetje gif en aangename dromen Wat…

grotendeels onzichtbaar Geworden, en met een verlicht hart Stap ik mijn eigen huis in Dat tot voor kort alleen Een vreemde kamer was…

Met een rollator of een scootmobiel Bezorgde menig oudere de klanten Of andere toevallige passanten Veel oponthoud. ´t Is kennelijk hun stiel Waar is de tijd dat ouden en bedaagden Omtrent de jéugd van tegenwoordig klaagden?…

Niemand ziet de ander staan iedereen is alleen met zichzelf begaan Mensen sterven eenzaam en alleen onrechtvaardig, onmenselijk gemeen In deze wereld worden mijn kinderen groot daar waar mensen zinloos worden gedood Maar de wereld hoeft niet ten onder te gaan Zolang er mensen zoals ik zijn....we gaan er tegen aan !…

Leven is komen en gaan en in die tussentijd Je eigenheid eigen te maken en te Zijn…

Eén al hier Ellende overkomt hen doet ze gaan daar heel in de verte een continent een werelddeel dat vrijheid kent Bootvluchtelingen en Lampedusa Aantallen. Duizeling De Middellandse Zee als een kerkhof zonder herinnering en geen stenen met memorie, altijd vreemde…

Met vele stemmen om en om roepen we de gestorven dierbaren om naam voor naam om bij stil te staan.…

Wij zwieren in de winter langs de grachten Met op ons hoofd een hele Goudse kaas En bossen tulpen in een Delftse vaas Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten En als het stormt dan steken we gelijk Uit alle macht tien vingers in een dijk.…

Ze komen en gaan en doen me verstaan dat zoveel niet kan gezegd, niet kan geschilderd, niet in klank of in dans vertaald. De woorden en wolken ze komen en gaan en zijn ontoereikend want leven is groter; mysterie van licht.…

We zijn op vakantie in eigen land we nemen mee, allerlei papieren want denk niet dat ‘t makkelijk is om nu vakantie te gaan vieren! We zijn op vakantie in eigen land toch nog geen tijd om te genieten want wat is er nou dan aan de hand, wel die codes zijn op op te schieten!…

Ze dichten hun eigen wereld, of lijden stil verdriet.…

We hangen nog te bengelen. We voelen nog geen vaste grond. Onze hartslag gaat weer de hoogte in. want het virus slaat weer genadeloos toe.…

We verliezen heel wat " geliefden" om ons heen, ik vraag me wel eens af Waarheen? Doodstil, liggend in een kist, een laatste blik, 'k wou da'k wist, hoe de dood tegen te houden. Maar dat lukt dus niet, en zo heb je bij verlies door doodgaan, emmers vol alleen maar verdriet.…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk: kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de zon…

laten wij ze voor altijd blijven noemen de namen van hen wiens levens abrupt, werden afgekapt het lezen van gaat met horten en stoten men schiet vol, even maar soms voegt iemand iets toe: ‘mijn moeder’ of ‘broer’ zij dragen nog altijd de littekens van deze geschiedenis mee in hun hart…

Op tijd zijn, altijd, overal, we eisen het van onszelf. De tijd is er ook naar, maar we doen het zelf, we gaan er ook mee door. Je eigen tijd, tempo en indeling bepalen, wie is er voor?…

We slokken het op, met werken, liefhebben en het gezin. Toch haalt het ons in, omdat het gaat zoals het wil. Ineens valt het stil, zegt het ‘stop.’ We kunnen niet meer mee, we raken achterop. Maar het leven gaat verder, ook wel zonder ons. We kijken het na De stemmen verklinken in de verte en dan valt het stil.…

De badman die ooit hulp en redding bood Dient voortaan “aqua leisure host” te heten, Een naam die je waarschijnlijk bent vergeten Als je hem nodig hebt in hoge nood. En voor zo’n lange noodkreet is weerklonken Ben je als drenkeling allang verdronken.…

Want iedereen moet ondertekenen, dus gaan we ons eerst rijker rekenen. "We hebben het nog steeds in eigen hand." Zo'n top. Het gaat om woorden, niet om daden. Is het nou anderhalve graad, of graden?…

We boeken ons aan verre reizen arm We smijten om te reizen met miljarden Want wat hier wordt beschouwd als "niet te harden" Heet in een ver, vreemd land plots "lekker warm" We gaan naar hete oorden en ontlopen Daarmee de eigen Nederlandse Tropen…

Nog wonderlijk mooi In mijn huis En de herfst kleuren Schitteren Naar binnen De natuur Gaat gewoon Zijn gang Mooi voorbeeld: Laat mij Dat ook leren Gewoon mijn gang Te gaan In dit Voor mij Zo ingewikkelde leven Tijd Voor Een wandeling..…

We worden dagelijks in ’t hart geraakt door nieuws dat ons voortdurend bezighoudt: De meubelboulevards, zo intens vertrouwd worden bedreigd, is net bekendgemaakt ’t Probleem is nu, waar moet ik met mijn moe met Kerstmis straks in vredesnaam naartoe?…

Alle vragen in dit leven maar ook de antwoorden zitten diep verborgen achter de verre horizon van ons eigen gemoed en hebben de keuze gaan we voor bitter of... voor zoet…

Slaven die we zelf niet willen zijn. Leer kijken naar de gedachten in onze hoofden. Zie ze komen als zwarte wolken. Zie ze vreedzaam verder gaan. Ontmasker de slavendrijvers die we zijn. Daarna hebben we geen zin meer. Geen zin om slaven te houden in onze kop. Geen zin om slavendrijvers te willen zijn.…

aan boom en bonte kaarsen want Kerstmis komt er aan en even later bij 't nieuwe jaar gaan klokken twaalven slaan we gaan weer aan het feesten met champagne of kalkoen met glitter en kadootjes we gooien met de poen maar ik word stil wanneer ik denk...…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…