Alle inzendingen over Zend je wat zinnen

ik stuur je stil wat kleine woordjes stop ze zachtjes in een envelop verzend het richting zand en strand daar vang jij ze misschien wel op waar schelpen ooit mijn voeten kusten de dag geluidloos overging in de nacht ik verdriet verloor en niet kon berusten in wat mij de duisternis ooit bracht zonsopgang bracht plots nieuw licht…

Niemand ziet het niemand hoort het maar gedreven door de woorden: zend Ik ook u ziet de fietser de mens met biddersogen. Over heel de wereld zijn lezers aangestoken. Stille fietsers bidden voor ieder die passeert. Niemand ziet het niemand hoort het maar ergens op de wereld is iets moois begonnen.…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

Deze woorden zend jij mij, die ik nooit zal vergeten. Deze woorden stuur je mij, en welke stuur ik jou ? Woorden spreek je tot me, die zich nestelen in mijn ziel. Eén gedachte in een woord, één woord in een oogopslag. Wat zend ik jou en wat zend jij tot me ? Blikken, woorden en brieven zijn gedachten en gevoelens.…

al geef ik jou nog chocola een varkentje van marsepein wat pepernoten in je vla een glaasje Spaanse rode wijn al geef ik jou nog beltegoed een Uber-maandabonnement twee kaartjes voor de paardenstoet een kijkje in een circustent al geef ik jou eau de toilette een stoombadgeurcatalogus een purperen alpinopet een touwtje uit de brievenbus…

Of zal je dan de zinnen zeggen waar ik al zo lang op wacht? Chatfant, 30 december 2008 ingezonden voor de Wilminkwedstrijd…

Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Ourania, Polyhymnia, Terpsichore, Thalia hoeveel Muzen wil ik hebben zoveel kunsten kan ik doen inspiratie wil ik putten iedere dag in elk seizoen veel gedichten zal ik schrijven zo nu en dan zelfs een haiku maar of die verzen ooit beklijven ach wat doet het er ook toe…

Ik zend je een gedachte van genegenheid geweven gedragen door de wind een gedachte die baadt in zonnegloed in het stille hart geboren Ik zend je een klank een lied van woorden geweven een lied van licht en geluk en zoete tranen van maanlicht zacht schijnend op het water en de dans van de zee Ik wens dat al je dagen en nachten…

De fantasie waarin ik zwelg, die ik als een troostende deken om me heen weet te wikkelen, mag geen werkelijkheid worden, want hoe moet de werkelijkheid mijn fantasie dan nog prikkelen?…

Jij blijft mij bij ook al zie ik je niet. Want in mij klinkt nog steeds jouw lied.…

Een preutse dame in Schinnen Verloor tijdens 't vrijen haar zinnen Ze wist zich geen raad Met 't gevolg van haar daad Want er schoot haar van alles te binnen…

jij schotelt mij je woorden voor en geurt mijn honger binnen ik proef het water in mijn mond de letters draaien in het rond ik lepel lustig zinnen…

de geur van kokosolie lokt jouw werklust dichterbij ik hou van zachte handen en ben vandaag gastvrij de zomerzin is blond en lang met sterk gespierde strofen druppels jongleren in het rond voordat ze ruggespraak beloven jij geeft mij puur natuur geen zonnebankverschoten karikatuur maar louter door ware zon overgoten literatuur…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Geluidloze woorden gegoten in trefzekere zinnen virtueel verlicht een keurig profiel een aardig gezicht het woordenspel kan beginnen voorzichtige verzoeken en beantwoorde vragen die je meeneemt naar de stilte van je hart Dan is er die ene stem en denk je razendsnel is hij het niet of misschien toch wel Een ontmoeting wacht je hoopt op…

beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel zodra we samen zwijgen in de steen ontvang ik jouw mystiek der zinnen…

ga niet te snel over nachtelijk ijs, eerst was je nergens nu met ‘n dodelijke vuurwens, overal en nimmer tastbaar altijd blijvend als gesteente in mijn hersenhemel als zinnen van huid en haar zonder uitgesproken woord…

We gingen naar het naaktstrand jij en ik daar waar golven hoog waren en zandvlakten breed taal ongerept. In dat septemberlicht onder de naaldbomen vonden wij ons huis terug.…

ik koester je hoofd zonder gezicht je lichaam aan mijn handen we branden voor elkaar het vuur, wierook als intiem gebaar je woorden schrijven mij in vloeiend schrift de schrijfhoek is mijn tegenwicht ik krul je letters en je marslijn rond de rechte lijn verdroom ik vertel me meer woorden en je witte regels letters uit je spiegelbeeld…

je schijnt zwak en staat laag toch zend je golfdeeltjes uit om op te slaan in de vlechtplek en de lange winter mee te doorstaan…

soms kan je maar beter achter glas papa mama praten dat we mekaar niet verstaan maar wel begrijpen dat ik jullie niet hoor maar wel de aandacht weet te trekken met mijn blote buik en gekke bekken soms ben ik gelukkig bij het afscheid en dat ik jullie niet kan horen de armzalige pogingen tot zenden en ontvangen vooral veel zenden…

Hij vertrok in zijn open cabrio zou wat boodschappen doen en zo, ging door regen ook door wind, was warempel net een kind. Een uurtje later kwam hij thuis, was " droog over" maar per abuis, sloeg ie een winkel over, was vergeten! Och arme, nog een keer door dat heerlijke natte regen- en wind weer. Niet gedraald en alsnog het vergetene…

Omhels het leven Omhels jezelf Omarm de bloemen Niet drie, maar elf Omvat de liefde Vang op, zend uit Omvat de warmte En alle geluid Stuur het naar allen Naar niemand en zij Stuur het naar jou Naar hem en naar mij Zend de energie rond Die positief is Nooit was ze meer nodig Niet eerder zo'n gemis De wereld heeft je nodig Jouw warmte…

nu, je klikt in een split second op je pc of tablet, schat je weet, "ik hou van jou" en zonder veel moeite enter, gewoon als vanzelf, zend!…

Alle vaders met een dochterlief zonder loverboy – Zend haar gauw een kaartje met een anonieme groet Dat maakt ook haar Valentijn een klein beetje goed…

de traan die ik van binnen voel, laat ik van buiten niet zien. de glimlach die ik van buiten laat zien, daar is van binnen geen plaats voor!…

Komt tijd komt dood!…

Onbewaakt moment. Iets dat men niet weet, niet kent. Wordt dan bewaarheid.…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

Ik kan niet genieten, van andermans leed, ik kan niet lachen om de ellende van een ander. Mijn hart huilt mee wanneer een kind op straat valt. Ik kan genieten van een mooi schrijven, lachen om een leuke mop, niet te schunnig want da's de wereld al genoeg. Ik kan zwijmelen bij mooie muziek, meegalmen, nee horen moet je me niet, want…