Alle inzendingen over Zintuigen

Na dagreizen slaap komt denken vermurwend een diep mes langs achter in mijn ruggemerg en haastig breek ik je binnen en word geboren genezen gedragen hersteld in een oogwenk reuk: een lichtende ingeving mijn huid wordt bevleugeld met tastzin smaak komt als bloed in mijn mond staan gehoor breekt door het netvlies van mijn oren de morgen…

Hoor je de wind? Het is het verhaal van de duizend blaadjes en een die dwarrelend in jouw capuchon verdween Zie je de zon? Het is het verhaal van de duizend stralen en een die betoverend op mijn dakraam verscheen Ruik je de suiker? Het is het verhaal van de duizend bieten en een die van de wagen vloog tegen mijn been Voel je de regen…

ik voel je adem tintelend op mijn huid ik hoor je stem huiverend in mijn oor ik proef je zilt in mijn mond ik ruik je geur krachtig in dit vreemde bed ik zie je opwinding stralend, bezitterig en ik lach zo moet het zijn Kom mijn lief ik wacht straks mag je terug naar haar.…

Het leven is wachten op de dood In de tussen tijd moeten we ons vermaken ik geniet van het kijken naar Kunst, naar aantrekkelijke mensen, naar de letters in een boek, naar een zonsondergang, naar de geboorte van een nieuw leven ik geniet van het horen van muziek, van lieve woordjes van m'n geliefde, van het geruis van de zee of het gezang…

Dan gebeurt het Ik noem je naam Zing je stem Zie je ogen In de mijne En opeens loop je naast me waar je altijd bent geweest…

Je stralende lach klinkt als muziek in mijn ogen. De zonsopgang van je billen aan de horizon van mijn lust. Mijn hart in bloei. Ik zing felgekleurde emoties die vervloeien in pasteltinten bij het beluisteren van jouw fluisterende wimpers. Je schoonheid raakt mijn ziel met een snik. Duinen van melk en honing het fluwelen strand van je…

Vormende letters worden woorden En woorden laten boekdelen spreken Laten we het geschrevene in verre oorden Gedachten worden dan niet vergeten Gevoelens kennen geen grenzen Zo zijn gedachten eindeloos Zie alles door het vlies van de lenzen Blind van verlangen, jij mijn roos Ik vang je geur, meegevoerd met de wind De stilte laat zijn oorverdovend…

Ruis in de taal, hoor wat je hoort, in mijn verhaal ligt heimwee besloten. Open je blik, kijk mij niet aan, je weet dat ik snik, tranen in jou vergoten Voel mijn huid, klam en trillend, van het geluid aan jou ontsproten Proef je de smaak van hevig verlangen? Je pijlen zijn raak in mijn ziel geschoten De geur van vandaag, weemoedig…

Al mijn zintuigen staan scherp voor jou.…

Zien wat jij denkt en wanneer in het aura van je geest in je ogen als een spiegel die laat zien wat er is Horen wat ik hoor in de wind die ruist de bellen van fietsers een hond die blaft aan de overkant Een koepel geluid vol stilte Een kaatsende diepte Een echo van licht Sneller dan het snelste verstand deze puls van zintuigen…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

Het dorp in de mist, ik weet waar het is, luister: honden en een haan.…

Heerlijk, het ruisen van zee, auto's en bomen – ik ruik waar ik ben.…

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou. We zijn in het leven gekomen, Zonder geur, Toch ruik…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

Ik ben aanwezig, mijn lichaam, mijn zintuigen -- in deze herfsttuin.…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

Kabbelend water beroert alle zintuigen. De lente meldt zich.…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Achter elk zintuig: oog, oor, huid, mond, neus; zit jij sssttt, de Waar Nemer…

irritatie voelbaar door de dag heen het dichtslaan verzacht heel even prikkelt lente de zintuigen een heel seizoen lang…

verdwijnen mijn zintuigen tussen mijn oren…

Op de bergweg hupt de volle maan met me mee -- dal na dal na dal.…

blad dat langzaam naar beneden dwarrelde Ik kon je ruiken toen je de aarde raakte Maar toen ik me omdraaide Leek je nooit geweest te zijn Ik wist dat je er was Een regendruppel, voorbode van een bui Ik kon je proeven toen je naar beneden viel Maar toen ik mijn hand uitstak Leek je nooit bestaan te hebben Ik wist dat je er was En al mijn zintuigen…

wij krijgen de botjes bekleed met huid waarin een verfijnd tastmechanisme schuilt in een subtiel aangestuurd bewegen verkennen wij de wereld in zijn voor en tegens elektrisch of neuraal de boodschappen gaan naar onze database dat koppie heet aan alles hangt een prijs ook de uiterste tijden van gebruik zijn ons al bekend…

van de kerk proeft naar oma’s soep met ballen de boon uit de koek trakteert de tong op hoog zoengehalte de frisheid van de morgen lijkt de graslucht uit de jeugdtijd de kolenkachel het varkenskot de neus gehavend baart zorgen de warmte van kloppende harten brengt ego’s strelend sociaal gevoel bij de dikke huid verteert beschaving is zintuiglijk…