Alle inzendingen over aan de wegrand

Een milde nevel daar komen langs de wegrand nog heel even flarden goud tot leven daar komt nog is er aarzeling een winterzon…

Traag walmend als dikke lava stroomt verkeer over het blakende asfalt richting zee Stoffig gras buigt deemoedig de halmen Aan de wegrand ruisen duttende populieren Het witte zand schittert verblindend in het fel blikkerend zonnelicht Boven het water daagt het grauw, rommeldonder, regenkletter overstemt het vrolijk kindergekwetter Troebele…

De weg daalt tussen huizen, ik zoek langs afwerende muren naar alles wat ik ben. Gesloten vreemden achter deuren In de grijze avondrand jagen mijn schaduwen me achterna wanneer twijfels de steegjes slopen van de grauwe nacht. Verscholen mensen achter ramen De stilte zoekt een weg in mijn hoofd, het bloed kronkelt over de dorpels…

Beneden smachtend in grijze wolken onverbiddelijk Nederige afwachtende houding uitnodigend tot misbruik Kleverig angstzweet zout en verzuchtend Bang maar ook schril gehuld in zwart, hard Pijn verterend zoekend in labyrint Taal niet begrepen, holle frasen net weer wel Steeds verzonken in ledig - waarom - Minnekozen onbestaande enge leegte Gemis…

O Tsead, zie toch ton pauvre peuple geen vaderland maar roversnest geef ons een stem advies of raad doe voor die plicht je dichter's best Het zou je sieren als het kiesvee rede-, reddeloos verloren tussen Rijnland's lorelei en Noordzee waar ze olie boren een stem advies kompas of raad niet vanuit ivoren toren, maar als treffend…

Tegen Oostenrijk was ‘t gisteren “der Tag der offenen Tür”…

Dans met je vrienden onderweg om ze een leven lang te eren weef met sterrentouw de hemel als je in de regen staat span er het paard achter de wagen om het daarna af te leren wees zo dapper als je zijn kunt en verricht een heldendaad Neem steeds genoegen met genoeg en neem de tijd om haar te delen lees soms brieven van geliefdes die allang…

Mijn vrouw vindt mij een zwartkijker, als ze leest in mijn arsenaal, of als ik voorlees voor haar luisterend oor, de kat mijzelf, kortom, ons allemaal. Zij vindt het soms zo somber, morbide, spiegelend, vaak banaal. Zij neemt dan maar een wijntje met ijsklont en duikt met haar koptelefoon op in de Franse taal. Zo zitten wij dan aan de…

Ik zag een meisje mutsjes maken: Zij hield, op hare malse schoot, Een mutsenbol, zo zwaar als lood, Mismaakt van mond en neus en kaken, Een kunsteloze beeldtenis, Gelijk dat goedje doorgaans is. Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje;…

Ik beken: dat binnenpretjes me doen lachen, en beken nog eerlijker, dat ze doen schaterlachen, dus binnenpretjes of niet: wanneer je me lachen ziet, dit echt aan de buitenkant zit, en ik GENIET!!!!…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Al jaren vroeg ik U nergens om maar ‘t is belangrijk waar ‘k nu mee kom, mijn vraag is geen cadeau of grote gift ‘t is een verzoek, aan U gericht! In plaats van pakjes onder de boom, vraag ik U simpel en gewoon: neemt U dat verhipte virus met U mee als U weer vertrekt met de arrenslee. Begraaf het zo diep, dat niemand het meer heeft dat…

De dagen rijgen zich aaneen, met steeds dezelfde rituelen. Ik voel me als een kuddedier. Een beetje opgejaagd door mensen die voor helper spelen. Zij rijgen met minuten en iedere minuut dat is er een. Ik sukkel maar wat mee, dankbaar voor elk gebaar. En volg maar heel gedwee. Ik glimlach maar een beetje over hun bedrijvigheid. Want ik…

vanaf de Fondamenta degli Incurabili staar je over het water naar het stille dodenrijk zijn boot zal je brengen, daar waar je zal rusten in nabijheid van haar, je geliefde Venetië dampende mist, de sfeer van stilte dragend het water, de tijd, licht en donker heden en verleden, verlangen en vervulling steen en vlees, liefde en afscheid taal en…

Ode aan Bok de Korver Leg bloemen tulpen rozen boeketten Neer op zijn graf Want daar rust een held Die zijn leven op het Kasteel voor Sparta gaf…

Hier zien we, mijnheren! een leerrijk geval Hoe gaat het moedertje, schikt het nog al? Ach danke, Herr Doctor, Sie sehen Es köntte etwas besser gehen. Kom! moedertje, kom! tevreden maar zijn! Wij zien mijne heren, naar alle schijn Zal de vita weinige uren Of hoogstens een etmaal nog duren. Ach lieber Doctor! ein Augenblick Kehr ich zu Halberstadt…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind.... En weder teder…

Ik droom de reis naar het verlatene er te landen als een reiziger buiten de tijd Zonder ticket of bagage snel als het licht kan zijn langzaam als een oude vijver overal thuis te komen Ik droom de donkere wouden de kale witte sneeuw alle plaatsen tegelijk keer er alle beelden om Geen gids weet nog Waarheen die reis zal gaan Varen…

Wees niet de schroom'ge, die, in lomer avond-komen, herdenken zwijgen doet; ben ík de pleger niet, die met zijn eigen dromen zijn eigen treurnis voedt? - Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten, géen liefde vraagt, o kind; - ik heb de zeilen van 't verlangen neer-gelaten bij liggende' avond-wind... En weder teder in…

als je het zo laat is de Doene Esweg alleen een lus die aftakt van en weer uitkomt op de Weenderstraat een karrespoor loopt tussen de golvende akkers door het is mooi, stil alleen vogels in koor de boerderijhond blaft omdat hij het vreemd vond dat ik daar loop binnenkort, ik hoop kun je rechtdoor er komt ruimte voor een brug over…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

Ik mis je nu en dan, je strakke lijn en je fluwelen banken Dan droom ik hoe ik je bevingerde met graagte, je vitessen en je eigenzinnig stuur Hoe nauwelijks ik je rempedaal beroerde, want stilstaan wou je niet: je was gemaakt om hoog te vliegen Je stuwde mij hydraulisch op en neer je zweefvlucht hield nooit op Toen brak mijn…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Wolken drijven traag molenwieken slaan de tijd stilte in het groen De polder strekt zich uit onder een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries. Langs wilgen slingeren paden door het land waar het water de horizon…

Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar het dal en hoop dat wat ik zoek daar ook vinden zal. Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar benee en neem, terwijl ik afdaal al mijn bagage mee... Mijn weten en mijn denken mijn gevoel en mijn geloven zodat ik strakjes uit dat dal weer klimmen kan naar boven…

Zie de sterren aan de hemel, probeer ze eens te tellen. Je bemerkt dat je erin verdrinkt. Net als de hemel druppelt van de regen, duizend, duizenden druppels. Nooit genoeg, nee, nooit genoeg. Als de zandkorrels aan de zeeoever. Zo oneindig, oneindig veel. Zou je ze proberen te tellen, vallen ze van tussen je vingers als een niet te keren…

Ik steun de Foster Parents volgens plan, Want al blijft van mijn geld dat zij ontvangen De helft ook aan hun eigen strijkstok hangen Voor mij wordt het er enkel beter van: Ik heb niet slechts een kind geadopteerd, Maar ook degene die mijn gift beheert.…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend. En later,…

De holle zolen van mijn voeten tegelen ‘t onbetreden pad. Aan het einde van de route wacht het gapend, zwarte gat, Knaagt des werelds karkas kaal, ontbindt de Aarde in atomen: verwaait het stof, primordiaal tot afgestorven sterrenstromen Als doler over ’t dode zand, voorbij de weg geslonken tijd. Doelloos dwalend over ‘t strand langs…

t Is elke dag kerst in dit leven van mij het licht wordt elke morgen opnieuw in mij geboren zo ook deze ochtend waarop ook andere mensen kerstmis vieren, ik wandel met de hond, adem de frisse lucht en ik groet de planten, de dingen en dieren - vrolijk kerstfeest zeg ik tegen de schapen die bij de voerbak langs het fietspad…