Alle inzendingen over aantasten

Waren mijn hersencellen Door de drank niet aangetast, Dan wel door het gif van Jouw vileine woorden, Vertrapt de mens Die in mij woonde, Mijn gedachten door Jouw gif vergast…

Hoe gek wil je Het bedenken - Pesters, die Onschuldigen tot Op het bot hebben Gekrenkt, stuk gemaakt Als je wilt, Vernederd, getreiterd, Gesard tot deze Er bij neervielen - Klimmen in de hoogste Boom om naar de wereld Te kunnen schreeuwen Dat zij en hun Wandaden niet door RTL mogen worden getoond: Zij spreken van aantasting…

Dat het mein hersens aantast ? Flouwekul ! Sterk overdrevvun, oznin, slup gelal !…

in klein bewegen stribbelt materie met vasthoudende weerspannigheid tegen waar eigenschappen karakteristieken zijn voelt aantasting als structurele pijn net als in het organisch leven is er respectvol bestaan in met elkaar gaan juist verbinding is nog altijd de laatste link die voor het leven kenmerkend is…

Hoe stoffig is het dal Waar de wereld niet mooier bloeit dan In het graf van Nefertari Mij wordt de adem benomen door gele bloemen Blauwe vogels en de koningin badend Waar ikzelf tot haar intimi behoor Het is mijn leven dat haar aantast Bij iedere ademtocht Ontneem ik haar meer kleur…

angstvallig vasthoudend aan wat ooit was manoeuvrerend tussen vier muren om niet te veel af te wijken van het dagelijks patroon daar vernieuwing graag op de loer ligt weer al het licht uit de kamer dat herinneringen niet zal doen vergelen noch doen aantasten zodat schaduwen op z'n plek blijven net als ik…

gedachten, tot de pigmentcellen dringt het door, het kleinere alledaagse versterkt de hardnekkigheid karakters, komen chaotisch tot leven, meerstemmig onder de huid gekropen krassen de huid tot bloedens toe open vrij makkelijk het minst schadelijke kiezen doorgaan, verder op de enge smalle weg, waar wij niet passen en wij niet horen,…

plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei in vreemd gedrag misoogsten door woeste buien en overstromingen ziekten, virussen en bacteriële infecties die mens en hun hun immuniteit snel aantasten…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt zich over de kou van de regen die haar jas doorweekt en haar humeur aantast…

Toen Opa Schot een Playboy had gekocht voor nog een laatste manueel verzetje, toen slikte hij ook gauw zo’n blauw tabletje, verheugd om wat hij daarmee nog vermocht. Helaas, juist toen een prachtpaal was verschenen was ’t blote blaadje uit het zicht verdwenen.…

waarmee de wind het toerust een lichte stroom brengt het tot sussen en zwijgen verstrooid in rust aan niets hoeven te wennen het gras glijdt mee met gedachten het ademt diep wat te binnen schiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat niets de drijvende wolken aantast…

dan waarmee wind het toerust een lichte stroom brengt sussen tot zwijgen verstrooid in rust nergens aan hoeven te wennen het glijdt mee op gedachten en ademt diep wat van binnen opschiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat niets de drijvende wolken aantast…

ben veranderd toch is de basis al gelegd en heb ik een stille kracht gevonden mijn eenwording nadert tussen gevoel en verstand ik ben kwetsbaar maar toch weet ik ik ben veilig en goed genoeg na deze levensles, na uit de werkelijkheid te zijn gestapt, keer ik terug naar de bron het enige dat je hebt is je ziel die kan het rauwe leven niet aantasten…

En snoepte nooit Was mager maar gezond Een slablad hier Een wortel daar Ik kon het niet meer aan Nooit meer gebak Of zakken chips Nee, zelfs niet een banaan Ik werd het zat Naam haar toen mee Naar Scheveningen Naar de Pier Vertelde dat ik dankzij haar Ontdaan was van plezier Dat konijnenvoer Hoe vers dan ook Mijn geluksgevoel aantast…

Ik heb op 'm’n kleindochter' Bibi gestemd voor een zetel in ons Europees Parlement formeel nog een kind, jongvolwassene pas in oktober 2019 zetel-proof ze zal dan zeker niet onder doen voor die Euro-alcohol-joker Juncker die zoveel aantast van mijn hersenmassa maar dat afwendt op zijn slechte rug zij weet dat ze nog 6 jaar hersengroei…

Zo wordt het manlijk deel der mensheid sluw bewerkt En voert aldus de druk op de geslachtshormonen Zelfs tot de wijziging van hun gedragspatronen Hetgeen de wil tot kuisheid aantast en beperkt. Wat brengt nog ooit die bandeloze modetrent Van onwelvoeglijkheid en voosheid tot bedaren?…

Geloven doe ik niets als slechts in mijns Diepst-innerlijke voelens Algemeenheid, Die niet voor niets zo jammerlijk weg heen zijt In eignen Zijn's, door niets aantastbare Eenheid, Maar boven alles in God-zelf, die Zijns Al-oppermachtiglijkste Wils geween leit In dit arm kind, dat niets dan iets heel reins Bedoelt tegenover al die…

ze bouwt haar onbreekbare taal uit stenen zonder te verdwalen zweeft ze tussen wijzen van doen en laten ongelovigen jaagt ze in hoge stekelige bomen haar tong is haar hart uit stenen bouwt ze haar onbreekbare taal niet alles komt goed weet Cassandra…

bent maar een bangerik Wanneer je huilt om het schelden Je weer getreiterd bent het steeds moet ontgelden Jezelf klein voelt in je doen en laten Je niemand hebt om mee te praten Wanneer het niet meer stopt de pijn en verdriet Je de schuld bij jezelf zoekt het even niet meer ziet Jezelf kleineert in alles wat je doet Je gevoel je aantast…

Mijn geliefde is van mij op te grote afstand, maar niets zal aantasten, onze sterkste band. In Rome is mijn liefste vrouw, maar toch zie ik geen weg naar jou, Naar Rome leidden toch alle wegen? Kon ik mij maar naar jou bewegen! Met jou te kussen - Onze liefde is niet te blussen! Jou te strelen - Oh kon ik maar met je haren spelen!…

Adem de beslissing in die het meest aantast, laat mij het liefdeshart een plaats toebedelen. Zoek mij in de schittering van je ogen, liefste. Begrijp en voel mijn eindeloze verzuchtingen, mijn zwijgen jegens jou als ik in gedachten ben. Ademloos ben ik in de ban van dit eilandje poëzie, mijmerend over hoeveel meer het leven zou geven.…

Milieuverontreiniging is aantasting, een handicap en een onmogelijkheid. Verborgen in mijn ogen, stil verwijt. Donkere schepsels gedrenkt in olie, overal op het strand, vogels sterven door het eten van vervuilde vissen raken vervuild door aanspoelende olie.…

Vondel stelt het water voor als een wolf of tering - slopende tuberculose - die het lichaam van de Hollandse leeuw van binnenuit aantast.…