Alle inzendingen over achter bijven

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waar van de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch…

Waar ik was keek ik naar schimmen die wilden fluisteren. Volgde ik willoos woorden en echo's van wachtende stemmen die bleven roepen maar geen momenten vroegen. Want de stilte lieten ze waken zolang ik niets uitdoofde in de vluchtende kou waar ik mijn eenzame geluk weer mocht vinden dat leeg en verteerd niet meer dan een…

, draai mij om en laat het wanhopig achter in liefde, achter je ...…

Laat los ik ben gelukkig zo alles wat ik ben dank ik ook aan jou er is een geheim zoek het niet en ook jij vindt het geluk…

De vreemdeling ziet niets: bijv. een leeg parkeerterrein. De straatbewoner ziet de leegte boordevol licht dat niet alle mystiek en droefenis verijdelt maar een beeld oproept: een huis.…

Hij liet z'n tanden zien, alsof ie nog wat zeggen wilde, voor 't eerst wat zeggen wilde, een laatste groet bijv. Toen bloedde uit 'em het wonder der dieren, en er kwam een verlangen naar de smaak van pas gedolven aarde, de nestgeur van een kuil.…

Anna sensuele godin van de grachten de wereld draaide er om drank en lijven een nacht de liefde met haar bedrijven gaf niet die band die mannen verwachten Ze vermaakte zich met hun smachten en met de manlijke trots uitdrijven Ze dacht dat het altijd zo zou bijven flirt en danst doorheen de nachten Deze schoonheid zal maar kort bestaan ze…

Ïk weet nog precies hoe het voelde. Ik weet nog precies wat ik hoopte dat je zou doen. En wat je natuurlijk niet deed. Ik wist toen al, dat je het niet zou doen, niet omdat je het niet kon, maar omdat je dat nou eenmaal altijd vertikt. Ik weet nog dat ik toen twijfelde. Of ik mijn gezicht moest laten zien, of hem standvast moest blijven verbergen…

de wind ruist niet meer alsof het raam steeds kleiner wordt en alle stemmen wegzinken zoals de zee in mijn woning ik had nog bomen geplant en duinen meeuwen en een schreeuwerige namiddag maar mijn kamer werd zelden door zon gedragen, noch door het meisje dat de straat uitliep ze zag me niet, las geen dagboek…

de klok staat stil ik twijfel op straat wacht de wind uit alles en binnen handbereik misschien moet ik de weg van de wolken volgen of tussen oeverwilgen omlaag gedragen waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

(apostrof = stijlfiguur waarbij een onderwerp als persoon wordt aangesproken, bijv. “O duistere nacht!”)…

------------------------------------ Als ik talent voor bijv. schilderen had gehad, zou ik elke dag jou schilderen, slechts in je schoonheid gekleed. Als ik kon schrijven, schreef ik elke dag een zinderend gedicht dat zingt als een sonnet. Als ik maat kon houden, zou ik elke dag, op je bronzen billen trommelen.…

In Nederland valt vaak een feest te vieren We kunnen hier in hockeywinst grossieren Daar gaat alweer een beker in de kluis Zo fasciner- en boeiend is dat hockey Qua taal valt er nog heel wat moois te leren Bijv.: druk een punt en laat het net vibreren Merkwaardig, al die gekheid op een stokkie De shoot-out is belangrijk voor de score Er…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

De Heer wilde gelijkheid onderstrepen: Hij deelde brood en vis tot ieder at, Waarbij hij nooit afvalligen vergat, De clerus heeft dat weer niet goed begrepen. De Moslims noden ons graag aan hun dis, Bij katholieken gaat dat altijd mis.…

Dat boerenvolk hier heeft een schaduwzijde, hun kippen, nou daar kraait dus wél een haan naar, om vijf uur ’s ochtends, ’t is haast onbestaanbaar en dan gaat men luidruchtig tractorrijden. Ze halen melk uit koeien, ze zijn gek, bij Albert Heijn staat dat gewoon in ’t rek ! ---------------------------------------------------------------…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

het podium werd mijn redding het wachtte zoals de zee op leven of dood op een eiland dat geen weet heeft van wind of muren waaruit stemmen schuurden steeds dieper in mijn hoofd, in het waterglas waarin ik meeuwen wilde zijn luider dan novemberstilte zonder achtergronden van angst en dun geklede woorden die het sterven…