Alle inzendingen over afgezonderd

Is eenzaam zijn Echt eenzaam Een straf Of juist een zegen Mij voelt het als een straf Ik kan er niet goed tegen Ik haat het echt Het doelloos dwalen Het zwerven in mijn huis De nutteloze uren Dat eeuwige gehang En het staren naar de buis Ik haat de stiltes die er zijn Het kille internet Maar het ergst haat ik dat rotgevoel Als ik alleen…

De Tokkies hebben op bedrijfsterrein Een vrijstaand, afgezonderd huis gekregen Zodat ze daar, afdoende afgelegen Geen sterveling tot last meer kunnen zijn Zo krijgen ze de kans nu om bij deze Hun eigen eengezinsgetto te wezen…

Als een vogel Gewiekt Gekooid Gedoemd tot een leven Alleen Afgezonderd Beroofd van z'n Vleugels Vrijheid Wie opent een deur Terug naar de onschuld Die voor jou is vergaan?…

Ik sta stil Zie zoveel problemen, geen die ik ervaar Ik ben veranderd, had me afgezonderd Maar jij trekt me terug naar het gevaar Want de tranen en pijn in je ogen laten me opnieuw verdriet geloven…

zachte gitaarklanken klinken begeleidend de houten stem van Neil Diamond genietend luisteren naar zijn 12 Songs dwaal ik door emoties van muzikaliteit een levende legende in persoonlijk concert bij mij thuis afgezonderd van de rest van de wereld…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

vooropgezet in stilte der stilte plat uitgestrekt een etmaal lang genieten van niets en niemand om zich heen niet bang geen afscheidslied geen afscheidskus warm drijvend zalig zweven afgezonderd buiten alle kilte om daarna wederkeren naar het zalig leven…

In vredige eeuwigheid introvert afgezonderd verborgen tussen bomen oog in oog met een hert begint leven te stromen.…

Waar ben je geweest Verloren, gewaande vriend Eerst een omhelzing Dat heb jij wel verdiend Kon je niet vinden Weggerukt, afgezonderd Verlangen verstoord En nu, zo verwonderd Over de glimlach, zo gemist In omhelzing losgemaakt Vandaag, zo'n mooie dag Ingebeeld en ontwaakt...…

Afgezonderd, verlaten volgt zij het onverklaarbare Bedwongen, begeerd, karakterloos Een marionet van het 0nbekende Haar ziel beheerst. Haar wil gedachteloos. Verloren Afwezig , kwijt geraakt in de ban het onbevattelijke Onvindbaar , geïsoleerd Mist iemand haar, of was zij slechts een illusie Heengegaan in het wonderlijke…

dat ik hier nu alleen zit aan de tafel, met mijn kladblok een pen, in stilte gehuld afgezonderd van de mensen achter een gesloten deur geeft een gevoel van schuld dat ik mezelf de vrijheid van het ongestoorde schrijven heb gegeven ver van het moeten zo het intense geluk van poëzie kan beleven…

Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

In de donkere koepel de uitgeholde tufsteenheuvel loert het troosteloze gedachten die mijn leven vergezelden of die ik nooit kende vechten hier tegen de leegte muziek verdedigt mij alle wijzen die mijn oor ooit ving en hield onsterfelijk orkest door de stilte geleid mijn eigen soldateske symfonie.…

Ergens in de stormende wereldzee noodt een eiland, onbekend maar vruchtbaar, met waaiende stem, geduldig gebaar, hier te zoeken naar sterke. vertrouwde stee. De boodschap van God ruist al zwevend mee, terwijl vogels zingen als liefdespaar. Takken van vruchtbomen hangen geurend zwaar: hun smaak roept vrede, bestrijdt al het wee. Mocht de…

Uitzonderlijk afgezonderd, opzij gezet, buitenspel gezet, voelt enorm kloten. Hoort erbij, ongehoord, onverstaanbaar, ongestoord. Nodeloos geluidloos, onbekend, niet gewend, troosteloos, voelt waardeloos. Toch welwillend, onhoorbaar gillend, luister 't gefluister. Voelbaar verstaanbaar, breekbaar lichtpunt in het duister.…

Zo mooi koper glinsterend als het licht met voor mij uit een rode loper mijn eigen doel al in het zicht Zo bewonderd wereldwijd verworven en nooit van mensen afgezonderd of ooit eenzaam rondgezworven Zoveel verdriet donker en in het nauw er is bijna niemand die mij ziet wat eigenlijk wel moeten zou Zo geschrokken een ieder was verstoord…

vliegt weg bij het minste zuchtje wind begraaft zich diep onder het zand laat ik het er maar liggen omdat ik mijn handen niet vies wil maken er dwaalt een verloren wereld afgezonderd van wat niet zou moeten zondigen probeer ik het vast te houden ik zal er verder mee moeten komen focus mijn ogen op aanwezigheid dwing mijn verstand erbij…

heeft geslikt toch geen goede resultaten dat hij boekt kijk wat zijn kerkganger flikt Jezus verbood het geweld Petrus zijn geliefde vriend dacht hiermee Hem van de marteldood te redden geen verstandige zet het afgesneden oor van de soldaat werd aan zijn gewonde hoofd Goddelijk gezet deze strenge kerk heeft zich ook afgezonderd…

Afgezonderd vormen bloemen en een rantsoen aan woorden mijn wereld Waar jij als vreemdeling in wandelt alsof je nooit in het papegaaienmeer hebt gezwommen jaag je dondervogels door veren wolken Over het strand waar de kinderen van de zon dansen onder de klapperbomen staar jij droomloos en kilt de kalmte Een mens verloren zonder…

Op de vooravond na de zegen afgezonderd in haar kamer kraakt het ouderlijk huis wacht zij roerloos op Middernacht voelt zij dwars door haar fontanel een engel dalen vederlicht in zijn tijdelijk verblijf Morgen loopt zij in gewaden zwaar van goud en zilverdraad eet zij gele met witte rijst vermengd van één bord eerlijk alles delen lief…

Je kijkt zo treurig staart zo stil voor je heen, van alles blijf je afgezonderd en je bent het liefst alleen. Je hebt dringend hulp nodig en kan de strijd alleen niet aan. ik kan alleen maar toekijken en naast je blijven staan.…

reagerend persoon Ben ik wel dat zal ik grif toegeven In plaats van berokkenend te leven Spreid ik een onbetrokkenheid ten toon Als een edel geboren Stoïcijn En leg een bedachtzaamheid aan de dag En handel bij voorkeur niet en glimlach Tevree met mijn opportuun bewustzijn En in erkentelijkheid aan de kant Ambigue in mijn denkraam afgezonderd…

secundair reagerend persoon Ben ik wel dat zal ik grif toegeven In plaats van berokkenend te leven Spreid ik een onbetrokkenheid ten toon Als een geboren Tao-stoïcijn En leg een bedachtzaamheid aan de dag En handel bij voorkeur niet en glimlach Tevree met mijn opportuun bewustzijn In erkentelijkheid aan de kant Ambigue in mijn denkraam afgezonderd…

Het pad waarover hij zijn stappen zet ligt afgezonderd ver van stemmen anders dan de zijne eenzaamheid is metgezel lijkt het wel voor al degenen die in eigen zwijgen niets kunnen verstaan maar hij ademt verwondering wanneer een lelie - badend in de maan - liefdevol het water kust of het nijgend zware graan vergoten tranen draagt van…

Kluistergestraft aan de hartmonitor Gekneveld aan catheter en tube Ligt Levensnevelend in limbo De wrakende dupe En kind noch kraai bezet De ziekbedrand waaraan ik "de horror" Met stokkende lippen prevel Tot zijn duikerklokkig oog Het bolsegment priemend uit de kom Dat afgezonderd in een nopend noumenon Ik seuterig bij zijn…

De Amerikaanse droom doorprikt Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen Kneedt hij een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte…

Hoe versterkend is echter het trachten, afgezonderd op een plaatsje, stil en klein, 's werelds varen, eigen vreugd' en zielenpijn te brengen bij de Heer vol milde krachten. Hier is het duister van de eenzame hoek plotseling een stralend verlichte troonzaal, vereerd met allerhoogst Vorstelijk bezoek.…

Vandaag naar Lauterbrunnen afgedaald En daar de hoge waterval bewonderd Me even op het kerkhof afgezonderd Met Zwitsers geld koffie en taart betaald Nog naar mijn strooien zonnehoed getaald Me over ‘t klingelende vee verwonderd Chalets gezien stammend uit achttienhonderd Besneeuwde toppen dichterbij gehaald En dan, het groene gras in Interlaken…

Aartsvader Abraham, het lustte u eens te zeggen, Dat Helle en Paradijs al t' afgezonderd leggen, En nooit verzaligd mens de jammerpoel genaakt. Maar dit zijn wonderen die ons verbuft doen strijken, Dat hier de Hemel zelf de snoodste afgrond raakt, Om ons het groot geduld van Jesus te doen blijken.…

Die dag werd onze held weer ijlings klaargestoomd Om zich te laten zien op het gewijde gras Voor de finale (één waar menigeen van droomt) Een klein probleempje nog, de darmen gaven gas Echt waar, het rook als verse Labbertongse mest En alle spelers werden helemaal gestoord Dus hield men Koplamp afgezonderd van de rest Zo werd de grootste gifwolk…