Alle inzendingen over afscheid kleuren hoop

afscheid kent vele vormen en kleuren van zwart naar tranen van indigo naar violet soms neemt iemand afscheid omdat het niet anders kan als hoop plaats maakt voor wanhoop of iemand verdwijnt zonder vaarwel soms nam iemand lang geleden het besluit terwijl niemand zag niemand wilde dat hij al vertrokken was…

Maar, kom, het nieuwe jaar staat voor de deur met nieuwe hoop en glorietijd en wellicht heel veel kleur…

Wat houd ik van de herfst, de mooie luchten, het afscheid van de zomer nadat de bladeren gevallen zijn, maar eerst in vele kleuren nog even schitteren en dan vergaan. Zo zijn ze beeld ook van ons menselijk bestaan dat klein begint, dan groeit en bloeit maar eveneens weer losgelaten wordt. Een afscheid van dit leven, na lach en traan.…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

in zachte kleuren zomeren de rozen naar het laatste afscheid…

je valt als herfstblad de mooiste kleuren dwarrelen langzaam in het natte gras er is geen wind of storm die jouw rust op komt jagen om jezelf behoedzaam los te maken de vruchten zijn geoogst voordat jij de nazomer genoot in een eindeloos afscheid nemen en weet er is geen graf wel hoop om in het composteren weer naar het lenteleven…

afscheid van zomer avonden kleuren zachter klaprozen gloeien…

duizend kleuren schilderen op papier geef ik mezelf meditatie met verf in ontelbare tinten vrijgekomen in het zwarte gat dat jij achterliet glasraam in de Franse zon intens lapis lazuli fleurt mijn ziel op ik sta niet meer aan mijn zieke kant mijn onvoorspelbaar lot nu zielevreugde op hemels niveau Ik ga niet meer met je mee.…

boeiend met je kruidige geuren suisende wind, unieke kleuren bladeren vallen op de straat takken die je achterlaat afscheid van wat is geweest het ontroert me nog het meest dat je bonte kleurenpracht 't gevoel van afscheid verzacht…

Ik lag in het hooi, De hemel was mooi, Mijn bed zacht en goed, En het geurde zo zoet. Ik keek met een zucht Van genot naar de lucht. Mijn geluk was als dat Van een spinnende kat. En ik dacht: 'Zo meteen Moet ik op, moet ik heen - Maar ik weet nog niet, hoe Ik dat kan, ik dat doe. Als nu spelenderwijs Mij de Man met de Zeis Had…

Ik zat in 't hoge gras; Het was een warme zomerdag, En uit de donkre schaduw zag Ik naar de lichte plas. En onbeschut voor 't zonnevuur Lag 't slaperige land Te domlen in het middaguur, Door moeheid overmand. Het was zó stil, zó stil.... De vogels droomden op hun tak, Het windje sliep op 't watervlak, En rustte koel en stil. Een…

Ik rust mijn handen op mijn buik centrum van voel in leven vingers dansen op stille hartslag onbeweeglijk sierlijk stil Ogen sluiten aards bestaan buiten een wimperkussend welkom aan de nacht sterren fonkelen mijn afscheid geruisloos vaarwel - ik wacht en was zwart ooit zwaar waar kleuren hun licht schenen nu is het hoop in donkere dagen…

Ik hoop dat je soms nog aan mij denkt, met je lieve glimlach Want in mijn hart zit een kamertje altijd vol van jou. Ik zal je nooit vergeten..…

Op het geitenweitje Staat het kleine geitje Bij de grote geit. Geiteke, wat moet je Met je fijne snoetje, Dat zo klaaglijk schreit? Met je bleke bekje? Geiteke wat rek je, Trek je aan het touw? Snuffelende aan mijn mouwen... Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen…

Toen ik even Van de verzen, die ik las, De ogen peinzend hield geheven Tot de vreugd, die buiten was... Jaap, Jaap! Wie zag ik daar komen Onder mijn raam door de eikenlaan? Jaap, mijn jongen, De vogeltjes zongen Hoog in de bomen En alle vinken begonnen te slaan... Ook in mijn hart ging het zingen aan. Jaap, Jaap! Daar liep Jaap met…

maar die kleuren kunnen van minuut tot minuut, zeker van seizoen meer schitteren en stralen. hoe ervaren zwartkijkers dat?…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit zinnen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere…

we declameren traag begrafenissen willen graag in woorden sterven en uit strofen de emoties erven van de mensen die we node missen in het afscheid gaan de doden gissen naar de kleuren die de hemel verven nabestaanden zullen namen kerven in het kruis en hopen op de erfenissen de dode heeft geen tijd om te genieten heeft wel andere dingen…

De stilte na de dood, na het lijden en het afscheid, wachtend op de morgen, maar zo dikwijls zonder hoop. De stilte na de dood, van deze Rechtvaardige, van zovelen die leefden in overgave en liefde, maar zo dikwijls zonder hoop.…

depressief is hij die grote vriend van mij luisteren is alles wat ik kan doen en hij neemt weer afscheid met een zoen kop op! op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…

Langzaam aan Veranderen de kleuren De stralende De felle Zij maken plaats Voor mat en grijs Het zonlicht taant De regen komt Weldra Begint de laatste reis Die reis Zal echter hoopvol zijn Er kan je niets gebeuren Het einddoel geeft Dat staat wel vast Een palet Vol nieuwe kleuren…

Toch leeft er diep in mij ook hoop. Wie kent des levens grillige verloop?…

ik verlang naar lieve lentekleuren als d’ aarde ligt troosteloos en zwart ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor…

Stralende, zomerse septemberdagen ze lijken te vervagen Donker is het door verdriet Naderend onheil aan de einder Het gouden licht verbleekt Een ijzige mist lijkt op te doemen De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar En toch zal het worden doorstaan En komt er een moment dat het goud weer helder wordt.…

alles verdwijnt als overbodige luxe een versleten laken veertjes kussen schep na schep hoop op hoop…

groen voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur... bekennen!…

Afscheid nemen bestaat niet, ik hoop dat je ons van boven bespiedt en dat je trots op ons kan zijn, ondanks het verdriet, ondanks alle pijn. Afscheid nemen bestaat niet, jij bent weg, maar verlaat ons niet...…

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

Laten we hopen en bidden, dat er snel een oplossing komt. Eenzaam sterven, geïsoleerd, niemand verdient dat.…

De kleur van mijn leven heeft de kleur van de zon Dat is ook de oorsprong van hoe het begon De kleur van mijn liefde heeft de kleur van mijn bloed En is vaak omgeven met een heldere gloed De kleur van mijn hoop heeft de kleur van jou Waarmee ik wil zeggen hoeveel ik van je hou De kleur van mijn ziel heeft de kleur van het licht Alles…