Alle inzendingen over afscheid sterven winter lente waterval leven bladeren bomen

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

Lente komt ten berde laat na.. het leven doet sterven…

Is het een ritme van de natuur, Groter dan welke boom of welk blad dan ook? Winter, te vroeg Straks dooit het De bladeren zullen zinken Hun kleur verliezen En vergaan De laatste bladeren zullen vallen De bomen blijven kaal Tot de lente Winter, te vroeg en te koud…

Oktober, wat jaren geleden de bomen begonnen zich uit te kleden de bladeren vielen voor je ook ik viel voor jou er zou geen blad aan de bomen blijven er zou er niet één de winter overleven maar voor ons begon toen een lente die tot de dag van vandaag is gebleven…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

De stranden van doorgloeide zomerdagen, waar mooie jongens bruin te dromen lagen, zijn ver verleden, maar de lente wacht. Ik heb de dood mijn eerste kus gegeven. Ik vrij met hem, ten afscheid van dit leven, nog een, afdoende, laatste, liefdesnacht.…

Ze ruimde de bladeren in de tuin. Wanneer de winter voorbij is, de zomer gekomen als tweemaal twee is vier wie zal haar verzekeren dat wij leven? Wij worden niet ouder dan kabouters.…

zet mij in de stoel bij het raam, om na het geluid van de lente, het leven van de zomer, het sterven van de herfst, te wachten op de stilte van de winter.…

Waarom is hij van lange duur, deze winter, koud en guur. Laat de lente nu maar komen, Nieuwe bladeren aan de bomen. Laat die zachte zonnestralen, Heerlijk op ons nederdalen.…

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

In de lente ben je als een kwetsbare bloem die openbloeit onder de eerste zonnestralen In de zomer ben je als de wind die zachtjes de bladeren van de bomen streelt In de herfst ben je als dat ene blad dat het langst aan de tak van de boom blijft hangen In de winter ben je als een sneeuwvlokje dat rustig uit de hemel komt gedwarreld…

zijn groen wordt bruin vele takken gaan sterven ik zie reeds je kruin je bladeren gaan zwerven. de wind neemt ze mee heel hoog in de lucht een reisje naar zee met een tolvrije vlucht. de eik die blijft thuis alleen met zijn droom enkel nog een muis die schuilt in zijn boom.…

Boom in mijn achtertuin Rondom jou ligt al mijn puin Krachten uit het Noorden Gedachten zonder woorden De winter was lang En ik ging mijn gang Lente en zomer waarin het zonnetje schijnt Waarin mijn puin verdwijnt Bloemen bloeien en bladeren groeien In de herfst zal ik nu eens de takken gaan snoeien…

Lente De bomen groen, en fris En jij kruiste mijn pad Ik zag jou, jij zag mij Zo vonden wij elkaar Zomer De felle zon, lange dagen Ik bestond niet meer, Jij bestond niet meer, Jij en ik werd wij Herfst De bomen langzaam kaal De warmte die verdween Met de bladeren van de bomen, verdwenen wij ook langzaam Winter De bomen kaal en…

Zo is leven: winter en zomer, bloeien, verwelken, sterven en weer geboren worden. Wij zijn nu en hier, maar straks zijn wij er niet meer bij en draait de aarde verder en wordt het lente en zomer, herft en winter. We zoeken en vinden weer, laten los en worden herboren.…

De natuur gaat zijn gang Bladeren kleuren zachtgoud Nog even dan mogen ze sterven Ze hebben hun taak volbracht Heerlijke verkoeling gegeven In de warme zomer De natuur gaat zijn gang Zacht wiegend op de wind Nemen de bladeren afscheid Van hun geliefde plekje aan de boom Met een zekere waardigheid Zwevend nog even in de vrije val Dan de…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

ik aanvaard dat nachten vallen als tranen dat stilte breekt maar ook een nieuwe dag dat sterven komt voor al wat leeft en lente winter nodig heeft…

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

In mijn droom is het winter. Ik buig voor de tederheid van naakte bomen. Men zegt dat de bladeren - voor ze die verloren - in vele talen spraken. Men hoorde ze fluisteren: I am a tree, don't talk, just love me.…

De winter komt Je gaat het merken Het blad raakt stilaan weer de grond Kortere dagen om te werken Straks weer dampen uit mijn mond Kan er steeds minder goed tegen Bruin kleurt treurig heel het bos Jas tevoorschijn, volop regen Het maakt de gekte in me los Ieder jaar als bladeren sterven Regen geselt regenjas Mijn humeur weer gaat bederven…

het is niet anders dan het navolgen van een boom die het kleuren van zijn bladeren zo op eigenwijze beleeft al even natuurlijk als mijn dood die jij in een lente overleeft…

Hoe verloren ik mij ook waan in dit naderend sterven , het sterkt me in mijn hoop dat er in het zonlicht nieuw leven zal ontstaan. Dit seizoen ontroert me met haar goudbruine broosheid. Ik loop zachtjes met haar mee en neem dan geduldig afscheid.…

bomen gaan wijd open hun takken krijgen knoppen stil, verlangend hopen op bladeren die ontpoppen de mensen komen buiten lachen, praten, luisteren naar de merels die mooi fluiten in groen geworden struiken de winter zal vertrekken zijn koffers staan al klaar op reis naar andere plekken misschien tot volgend jaar!…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

De bomen schrijven nu gedichten waarin de woorden niet meer op muziek te zetten zijn; ze jammeren en klagen over 't leven dat ergens diep geborgen nu moet onderduiken tot weer een nieuwe lente komt die alles juichend doet verrijzen... Wie kan de treurnis meten? Een groet aan de zomer die nu wordt vergeten.…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

De winter valt in, de nachten helder en ijzig koud, 't is de lente waar ik aan dacht en toch het meest van houd.…