Alle inzendingen over arme Eva!

Met Eva is iets heel erg mis: ze eet van alles maar geen vis.…

Adam en Eva, Die aten samen gort. Adam had een broekje aan En Eva droeg een schort. Als ik mij niet zéér vergis, Is dat lang geleden, Maar het ging (of 'k heb het mis!) Toen al net als heden. Eva's die de broek aanhebben, Zijn de rechte Eva's niet, En een Adam met een schort voor Noemde men een keukenpiet.…

Eva, warempel, zij bloosde terwijl hij haar borsten greep Haar nog eventjes liefkoosde en zo in haar speeltje kneep Adam eerlijk hoor, hij lachte terwijl hij liefje, Eva, zoende Dat zij dat allang verwachtte bleek beslist ruim voldoende Eva voelde zich best bloot onder Adams familiaire blik Op haar zwartbehaarde noot eensklaps zag ze…

Hoewel 't nu zes december is, al schijnt de Sint vertrokken, de Maan nog door de bomen en de Heiligheid nog vals, wij zetten straks de schoenen op, de klompen en de sokken en dansen op 'Kapoentje' geen flamenco maar een wals Als ieder jaar, begin december, wachten wij geduldig totdat Sints vele schijngestalten weer vertrokken zijn en vragen…

Vrijmoedig treed ik in uw spoor, ironieën achterlatend. Vanmiddag las ik uw talent, stond ik lange tijd verwonderd. Uw verheven taalgebruik, het koele ritme - welk een wijn! Ik waan me in een kloostertuin waar ik beknopte woorden ruik... Wat rent de tijd dit oord voorbij! De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei:…

(een personage uit het boek 'Vele Hemels boven de zevende' van Griet Op de Beeck) Voor Eva die ook ik nu graag zie Nee niet die listige uit het Paradijs maar voor u, de enige echte Geen vraag over het waarom de lezer kent het daarom Uw naasten misschien niet Lieve, zachte, meelevende Eva ook gij kreeg niet wat u verdiende dat beetje…

eva de hoedster van verworpen juwelen uit de prullenbak…

Was het niet dat vijgenblad dat Adam en Eva zo tegenzat zo ruig als 't was…

Adam en Eva bedachten god en al gauw -- was die hen de baas.…

Zo nu en dan tel ik mijn zegeningen bij tijd en wijle somtijds af en toe cassettes vol juwelen zegelringen misschien breng ik ze naar de kringloop toe Heel zelden draag ik mijn verlovingsringen als ik een vlucht boek met frans avia of bel italia, doet er niet toe dan maakt mijn hart een sprong en hoor haar zingen die ene hit van abba, waterloo…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Zacht is de wind die lippen streelt van geliefden steeds dichter bij elkaar op zo’n lentedag waarbij de wens de tijd vertraagt tot eeuwigheid Toch blijven woorden loze letters zolang ze niet in beeld verschijnen is het smachten niet te horen als het niet hardop wordt geboren Leg een zachte hand op een warme plek waardoor beiden in elkaar…

'O, Eva,' zei Adam, 'ik vind je een stoot! - Een verrukkelijk ribstuk; ik zie je graag bloot.' - En Eva, die Adam bewonderde, kreeg in de gaten dat langzaam z'n vijgenblad steeg en ze prees toen hetgeen zich eronder bevond. Hij zei: 'Eva, je neemt ook geen blad voor de mond.' De twee werden spoedig al heel goede maatjes.…

de brekebenen konden het leven bewaren noch dragen ik was er wanhopig hoe dood je ook was je was machteloos mooi in die oneindige tel ik barst van verloren vreugde ben in mijn voegen vergaan je bent in mijn lijf geschreven door een analfabeet wat mij van nature niet was wordt mij elke dag ontnomen hoe kan zo gruwelijk mooi zo vredig…

Zo ligt zij daar, haar handen in de schoot, over haar zinloos moederschap te mokken: haar ene, de zachtmoedige is dood, en Kaïn, die het teken draagt, vertrokken. Zonder gezicht is de haat tegen haar god wiens plan als vonnis aan haar werd voltrokken en zonder mond vervloekt zij fel het lot dat baren degradeert tot domweg fokken van…

zonder Eva M’n navigatieminnares Zou ik de weg kwijt raken…

ik zie hoe ze struikelt over merktekens van tijdloosheid telkens weer haar handen rauw opengehaald aan de scherpte van uitgestulpte rotsen kijk, zeg ik daarginds verwaait de nevel boven de vallei daar droomde jij het kind op bonte bloemengolven daar speelde nog de naaktheid in trouw beschuttend groen totdat de…

jij wil niet veel Eva alles of niets zoals het leven zelf zoals elke tuin de hof van Eden jij wil een hemelbed vol donkere aarde een lichaam dat leeft met huid en haar een taartje dat naar alles smaakt een wijnglas waarin de ganse zomer zingt jij wil een lege schelp vol golvende baren een broekzak waarin de wereld kan een waakvlam die…

Dan zult ge zijn als God,’ zo sprak de slang Dus Eva at; het werd haar ondergang en ook van hem: hij werkt zich in ‘t zweet …en op haar bank is wéér de man het haasje Maar thuis omknelt ze vast haar slangenbaasje…

gisteren liepen ze me vanuit de verte tegemoet een man een vrouw wandelend in het bos hij stil verscholen onder z’n hoed zij druk met armen gebarend kwebbelde er lustig op los vandaag liep ik in ons Blauwe Bos een groep vrouwen liep al giebelend en kwekkend achter me aan ze ervoeren niets van de natuur lieten waarvoor ze kwamen volledig…

een schoonheid van rust kust de kracht van zonneschijn zijn te koesteren…

en nadat ik je heb gekust, omhels, bemin mij, kleef aan mij en geef mij rust je hart en lijf zijn zacht en rond, je bent een zij Eva, want God schiep man en vrouw en dat zijn wij…

Dat is, me dunkt, de waarheid over Eva...…

Ann is haar varken kwijt! Het is een grote beer! Hij zoekt een zeugje en en stinkt naar de pis ‘Instagram’ meldt reeds zijn Rataplanbezigheid Ann krijgt een vraag of haar man er weer is?…

Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd het laatste kwartier aangeeft de zon ondergaat en de nacht begint Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd zijn laatste adem uitblaast en me meeneemt naar de eeuwigheid Hou me vast…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Maar dan denk ik:wat maakt kleding nou uit sommige mensen zijn zelfs te arm voor een beschuit…

Armen vol geluk dat is een kostbaar geschenk houdt het stevig vast.…

Wij sluiten alles hermetisch af om ons te beschermen tegen het gespuis Zij slapen met open ramen en deuren Wij leven met de mobiele telefoon, de PC en de TV Zij zijn verbonden met de hemel, de zon, het water groene velden en de schaduw van de bomen De moraal: zijn zij arm, ver van de bewoonde wereld, of zijn wij het...…