Alle inzendingen over bühne.

Uitgenodigd voor het feest ik was er nog nooit geweest mijn positie stond borg ach, het was mij een zorg tijdverdrijf sans rancune toneelspel als op de bühn volle receptie volle zaal weet u, dat ik er van baal…

het publiek keek naar de bühne maar het podium bleef leeg de dichter deed wat hij het beste kon in alle talen hij zweeg de dichter dicht dit tot verwondering van de zaal die dacht dat een dichter stamelt ------------------------------- deel 2 van 'De Podiumdichter', uit: Parmentier, 13 2004.…

op de bühne in het groot voor de massa als de dood presenteer je eenzaam levenslied angst voor buiten niemand die je ziet in de schaduw van verlangen twijfels naar verloren tijd de wil blijft altijd hangen op zoek naar ziel en zaligheid…

Een zeer uitzonderlijke keizerpinguïn Trok voor de bühne nieuwe kleren aan 'Een gele toga zal me toch wel staan' Dacht hij, maar 't volk zei "daar komt niets van in!" Als keizer neemt men hem niet serieus Alleen als koning eenoog Gele kneus…

Al die enquêtes zijn, geloof me, heus Puur voor de bühne, ja, een wassen neus!…

zijn zoals de aarde, woordeloos, meeslepend, alles omvattend, temperamentvol of loos,van iets van alles en niets van niets wetend, maar zie wat ik gedwongen ben te zien, de gestileerde tijd van op- en ondergang, hoofdpersoon in eigen overgang, een acteur aan onzichtbare lijnen bewogen in een overladen seizoen zoekend naar een andere bühne…

ik speel als choreograaf met de wereld om mij heen de bühne wordt wat intiemer het publiek komt ademloos dichterbij wij hebben niet zoveel meer om te overbruggen met gebogen ruggen wij knikken al instemmend als de woorden nog niet uitgesproken zijn onze golflengte in de wereld wordt identieker en vooral heel klein…

op de bühne een schimmendans voorbij verloren deuren als in harde klanken om adem om lucht om leven een zwarte oorlog woedt ik wil niet maar ik moet een beetje sterven tussen allen in het donker bidden om wat licht…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

De bühne deint de pauken dreunen de strijkers weven een kleverig web. Het publiek verbleekt wanneer de nacht zich als een zwarte weduwe op hen stort.…

ze danst op hoge spitzen in lichtroze door de kamer ze trekt daarbij een snoetje dat op vervoering lijkt ze doet aan lentelachjes ze denkt aan zomerliedjes die ze zingen zal later weet je wel zonder teentjespijn de grote bühne haar droom in beide handen mijn kleine meid zij vult de kamers van mijn hart al negen jaar met puur geluk…

Dit is het begin Een ster op de bühne bij Take me out De beste gaat niet altijd door Maar de vrouwen kregen het benauwd Nu ga je verder met je carrière als jonge ster Je gelooft me nu misschien nog niet Maar je schopt het later ver Joel Je was ooit op TV Doe daar je voordeel mee Je was ooit bij Take me out De beste gaat niet altijd…

Met het schudden aan de boom treuren tranen in het vangnet van de voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne…

jij had de mensen in jouw ban met een geweldige performance op de bühne van de zaal jij wiegde oceanen liefjes in slaap deed knapen van golven wit krullen om jou maar te volgen zacht sliste water langs denkbeeldige rotsen die met hun trotse aanwezigheid de aanlanding koesterden nog sta jij daar armen bezwerend ogen op de…

Ik geloof dat ze elkaar respecteren, slechts voor de bühne maken zij misbaar vangen elkaar vliegen af, chargeren, maar elk ziet in de ander geen gevaar. Zelfs Wilders mag hier mee regeren. In andere landen slaan ze elkaar dood, maar hier staat Femke te charmeren en glimlacht blauw naar groen en rood.…

Dikwijls kan ik de gedachten in mijn woorden niet kwijt kan ik nog slechts wachten op iedere zin die om voorrang strijdt wachten op verlossende woorden die mijn onrust op doen klaren in talrijke klankvolle akkoorden mijn brein voor rampspoed bewaren dan spreek ik als volleerd redenaar de bühne vol gloed betredend iedere tegenspraak overredend…

Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten. Gevoel van nattigheid dringt langzaam door tot het ontstemd publiek.…

ontvangst bijna lijfelijk te voelen het gapen van deze kloven ben jij gelukkig nog niet te boven nog showt alles naturel als op het lijf geschreven de tegenwind die pittig waait voelt niet als blasé maar neemt wat kleine stukjes kritiek mee die in uitpakken goede aanwijzingen brachten juist tegenstelling is stilaan jouw bühne…

ik dacht dat ik alles was wat ik wilde zijn jij hebt mij bij de hand genomen mijn dromen gezien dat wat ik voor echt versleet was slechts decor de bühne bleek een werkvloer zonder pracht en praal glitter en glamour speelden in gedachten hun adembenemend verhaal waardoor mensen in extase raakten omdat zij dit nooit meemaakten…

Hier en nu, in vers geweven, smijt ik mijn laatste greintje tederheid op de bühne, omgeven door sneeuw en hagelstenen - En u... U verstopt uw stiften achter zonnebrillen, en pulkt mijn hulzen tot purschuimgedichten.…

Naturel en ongekunsteld speelt het leven veelal het bühne spel. Zonder opsmuk doorgaan in het leven valt niet mee, maar normaal blijft men wel. Men tracht mee te doen, maar om mee te doen kan men ook veel van de eigenheid verstoren.…

heb de woorden aangereikt gekregen passend bij emotie en intellect stoelen en applaus zijn klaargezet sfeer en stemmingen zijn naar mijn kant gedreven een rode draad is op de bühne klaargelegd roffelende trommels zitten in de zaal waar muziek bezig is met een fraai onthaal nu openen de gordijnen ik treed meteen terzijde want uit niets…

had wij waren geen stil stel met ieder een eigen filosofie die samen wandelden zonder vuur wij hadden al de drukte van een gezin ieder die wilde dook er dan ook midden in mee in alles delen juist om deze drukte te ontwijken zochten we een plaats zonder kijkers voerden daar ons toneelspel in wording op alleen op de bühne…

hij was al op afstand een eenling met een vreemde smaak voor buitenissige kleding die aandacht ving en stevig vasthield zijn gang over de bühne waarbij hij met vage doch stevige lijnen zijn publiek mateloos wist te boeien niet alleen door inhoud maar ook performance hij was het die aan de touwtjes trok en speelde met marionetten…

Vroeg bloesemtapijt sneeuwt de bühne onder, sneller wat ik had verwacht, bewonder ik het schrale vuur al was die wat kwijt, las de liederen van de blind - gedoekte jaren, schreef de teksten in as, die weer te vegen, onthul de zinnen dieper achter elk woord, souffleur en acteur in een laatste act, voor het doek zal vallen om samen op te…

Hoor hem op de bühne van Godlinze: 'Vormvastheid laat de bouw- en dichtkunst duren, doch Wat dicht voorgoed de zig-zag-scheuren na het laatste dansfeest van de NAM? Het principe. Het principale. Politiek, luister naar Pa.'…

opgepoetst, hem mijn lichaam laten verouderen doch de tijd heeft louter lak aan het verlateren van jong en oud ik voedde de tijd met de controverse in zijn voordeel te laten gedijen, in de hoop dat hij vertraagt, mijn baardgroei laat snijden in de mes die aan twee kanten snijdt de tijd is een meedogenloze monster die parmantig op de bühne…

hoe jij keek kon ik alleen in je ogen lezen jouw lieve aanhankelijkheid sprak iedere seconde warmte met die blik in tal van eigen kleine changementen al naargelang de stemming op jouw bühne en mijn tegenspel in de choreografie die komt uit het intens geestelijk contact dat aanviel en pareerde waar lichaamstaal lachte als applaus…