Alle inzendingen over balk ten einde

deuren Een laptop het nieuws is er al Een gemaakte computerval Als rariteiten kabinet Het is een lap en een strop Een typisch geval Van balk ten einde Of de top…

Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Ik overdenk mijn leven, het duurt nu al zo lang. Ik kom al mijn fouten tegen, toch zijn ze niet meer van belang. Omdat ik er steeds van heb geleerd, met steeds meer onderscheid mijn eigen domheid kan aanvaarden met een rustige zekerheid. Kijkend naar mijn kinderen zie ik dezelfde kwaal. Zij komen ook hun fouten tegen, net zo vaak en telkenmaal…

Nu al het wittebrood is opgegeten Zal Pim Fortuyn persoonlijk tot besluit De Argentijnse koninklijke bruid Op vaderlandse bodem welkom heten. "Het spijt me wel", zo zegt hij op Schiphol, "U komt er niet meer in. Dit land is vol!"…

notenbalken in partituren van melodieus verdriet worden doorgaans platgewalst door huilebalken…

In Nederland zou je nu ongemerkt Pensioenen met de helft kunnen verlagen Of allemaal een boerka kunnen dragen Of Twitteren terwijl je overwerkt Er is maar een ding dat ons volk nog boeit; Hoeveel het ijs bij Balk is aangegroeid.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

de hond loopt in de schaduw van de vrouw hij wil uit…

Voor Bram Vandaag toch weer Het nodige geleerd: Niet alleen zeldzame Postzegels - maar ook Leden van de hervormde Kerk kunnen zijn geperforeerd…

zich niet verder weet en instort stop een storm in mijn hoofd voor een spelletje pong de gedachte die droog blijft, heel blijft in een lege kom met regen die geef ik weg aan jou en volg aan een touwtje zachtrood touwtje het spoor van mensen blikken verdwaald tussen regendruppels en in de stoep, gewichtig geschreven de afdruk van je tenen…

z’n baard verzilvert nu dit jaar ten einde loopt een oudgediende…

lucht, lichtpaars gekleurd silhouetten van bomen dag weer ten einde…

Even leek er iets te horen Altijd midden in de nacht Ogenschijnlijk wat verloren Of een wisseling van de wacht En gewacht werd er slechts even Er is zelfs bij stil gestaan Tot ook deze paradox van ’t leven Verder lijkt te zijn gegaan Die dag stap je plomp aan boord Van je eigen boot Ontluisterend en ongehoord Maar je houdt je groot…

Vandaag is het weer tijd partij te kiezen, In onze stad doen er wel dertien mee, Niet één van deze dertien is oké, Vaak sta ik in het hokje nog te kniezen. Ik las de folders en opiniebladen, Bij wie kan ik alsnog gemeend te rade?…

Ik zag de splinter in jouw ogen maar was mijn eigen balk vergeten ik ben niks beter dan jij en dat mag je echt wel weten.…

Het Britse nieuws gaat enkel over stromen Het water valt de platte landen aan Maar komt nog voor geen druppel uit de kraan Een contradictio om van te dromen De universiteit kan dat waarderen Daar kan zo'n Oxford-Brit op promoveren…

Ik oefen partituren waarin de toon ontaard de noten balken jammeren omdat ze half vervaagd de wijs niet kunnen houden er komt geen einde aan de valsheid in geschrifte de strijkers nog aan zet laat ik als spechten tokkelen hun beeltenis mijn rust boomschors houd ik mij voor tot aan de generale de dirigent een kikvorsman zijn poel een…

Ik ruik het Ik proef het de luchtloze lucht de tijdloze tijd een dag aan haar begin een nacht aan haar einde onbekend maar vertrouwd een eeuwig gevoel waar brengt ons naar hetgeen we gaan glinstering ten top zonder einde…

Lelieblank - Als pasgeboren Je ziel Die tegen 't eind Aan 't kwaad Ten slachtoffer viel Ledro, augustus 2012…

Met voeten getreden, moegestreden overgegeven, opgegeven onbehandelbaar, ten dode als de platgereden eend ligt ze wachtend op het einde…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

Een vertwijfelde dichter uit Heeg bleef maar kneden aan zijn woordendeeg maar het gehaspel bleef een misbaksel zodat hij ten einde raad maar zweeg…

De schok was alom voelbaar Van Seedorf schuddend op haar grondvesten De heer Kamp maakte een misbaar Het einde van een tijdperk ten lange leste…

in de luwte een koppeltje ouderen soms valt een woord na de storm de welving van een duin op mijn pad tussen het wier balken op het strand ongeborgen…

Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water Een gestalte Met grijs en grauw gelaat Die eeuwenoude eenling Die kromme reuzenrug Hij gebaart de golven Vlug te keren terug Waar land langzaam loopt Ten eind’ en ergens Ver vooruit haar vorm verlaat Daar waadt in’t wilde water…

Dus zagen ze allebei spoedig in, dat het huwelijk ten einde was gekomen. Maar toch hebben ze nog geregeld seks. Onder het mom van: "ex op ex".…

De blik gericht strak naar het eind, niet naar omlaag waar zwart moeras zich roert. Geen stok, geen uitgestrekte hand, maar voet voor voet van hak tot teen, van hak tot teen, rechtop.…

Omhoog die bovenstem, waar vogels schuilen op de balk, en dan omlaag. Vertraag het lied, houd in totdat bloed stolt en adem stokt. Kan zij nu gaan? Doorspelen. In de bas orgelt een toon die alle tegenstemmen op zal zuigen. Hollen of stilstaan - maakt niet uit, je hamert hoorbaar op het einde aan.…

Ik weet niet welke weg je neemt; de sterren gaan hun baan ten einde en straks is mij het dichtstbijzijnde, het langst gewetene weer vreemd. Maar wat bestond aan zon en maan en wisseling van de getijden, het was alleen opdat wij beiden elkander niet zouden ontgaan.…

Je gaat dood Jouw tijd komt ten einde Jouw hart houdt op met slaan Maar de klok tikt gewoon verder Die tijd houdt eeuwig aan…