Alle inzendingen over behagen

Het goede dus genieten en verspreiden onder de mensen. Geen veroordeling maar rechte wegen wijzen naar hét paradijs. Zoals ík het zie, de aarde én de hemel: wijsheid én liefde. Diep medelijden met de verziekte wereld, en er iets aan doen. Dansend ten hemel stijgen van liefde voor elk ander.…

"Kom maar achterlangs, de deur is altijd open" Ik stelde geen vragen om je te behagen We gleden gladjes, maar Zat ik in der haast er 2 centimeter naast?…

glimlachend werd ze met open armen ontvangen waardoor het ijs smolt voordat het ooit kans had gezien zich te ontwikkelen…

schemerdromerij haar lichaam drapeert zich warm in vrije poses…

een dame van tachtig tooit zich elke dag prachtig, zij zoekt man met een bril, waarbij ze kan doen wat ze wil. haar grillen zijn oppermachtig…

er loopt hier al dagen een man met 1001 vragen, zot op avontuur met jongere buur, wil hij god en klein keske behagen.…

op elk plekje behagen. Dans met mij . . . tot we hijgend stilvallen.…

Waar is ’t beter dan op koude avond Onderuitgezakt bij het open vuur Met een sprankelend glas rode wijn Voeten ontspannen op tafel Door te brengen tot het late uur Gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes Genietend van de warme gloed Onder handbereik een schaal met hapjes Aan de voet een snurkend hondje Dat zich met aandacht en warmte voedt…

Wat mij te doen staat, is geliefden behagen en behaagd worden.…

ik zie je weer in strandloos zon licht nacht je op in badpakloos behagen de bikini kleiner dan je vormen konden dragen golft ogen als de zee je brandingt traag in lome slagen maken zo wil ik met je mee helaas vergroent het rood ik moet je gaan verlaten…

Ze had alleen geleerd zichzelf te vergeten om anderen te behagen!…

op blote voeten schuifel ik door eeuwenoude gedachten in de zekerheid dat niets de erbarmen kan dragen die de schoot der liefde in een welkome verlangen kan behagen nu zit zij aan mijn zijde terwijl het weten knaagt want hoelang zij de pijn kan behartigen in de spraak waar geen spoortje angst haar van het weten kan ontzekeren de schemer…

Het is draaglijk, Zelfs heel behaaglijk.…

Er was eens een juffrouw in Schagen, diewilde haar buurman behagen. Ze kocht een sigaar, zo groot, en zo zwaar, Dat hij hem doormidden moest zagen.…

Heb ik jou de bloem gelaten nam ik haar om te behagen ze was in knop ze bloeit en kleurt ons ongelijk haar glimlach geurt naar drop…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…

Het schrijverke draait snel rond op glanzend water: Guido Gezelle, ziet u vanuit het Hemelrijk mijn behaaglijke weemoed?…

Een Roomse homo uit Schagen wilde de bisschop behagen Hij greep naar zijn staf en zoog hem af om daarna een biecht aan te vragen…

Z'n vlam wil-ie tijdig behagen. Met plankgas rijdt Joop naar z'n bruid. Helaas is de gashaard daar uit en warmte en haardvuur ontbreken. Een vuursteen helpt bij het ontsteken. 'Steengoed ben je,' meent ze oprecht. Ze treden meteen in de echt. Een goedzak is Joop, als ze zegt: 'Ik heb toch op zakgeld wel recht!'…

baden in een zee van lieve woorden kopje onder in een behaaglijk letterbad zwijmelen in louter mooie zinnen... als dit mag lukken heb ik veel geluk gehad…

En ik voorspelde het verlies met jouw hart en het mijne liet ik kilometers leegte zwemmen toen je naakt op je scooter zat vlinderde er een zwarte vogel rond de neusvleugels van de lente ik slaakte de behaagzucht eenmalig zocht wat ruimte in de gedichten van een oude Surinamer uit de buurt die me vertelde van de stille bomen en hoe dromen…

' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim; Ze kon aan elk behagen. Thans is zij, als een vlokje schuim, Door winden weggedragen. Ik heb haar menigmaal gekust, Dat gloeide hare wangen! Die zielengloed is uitgeblust, Gelijk een doods verlangen.…

In het najaar zal het badgasten en zonaanbidders niet behagen.…

Wie als een kind zijn dag geniet, Zal nooit zijn dag beklagen En schept, wat kome, in ’t nieuw verschiet Weer altijd nieuw behagen.…

Zie hier wellicht het allerzoetst behagen, Dat ooit het voorrecht van een mens kan zijn, De blijde vrede na de boze plagen, Het welig tieren van het mijn en dijn.…

Een ambtenaar uit ’s Gravenhage Riep, om zijn baas te behagen, “Ik werk me kapot!” Zijn baas schrok zich rot En heeft hem toen heel snel ontslagen…

je het weet heb je weer eens je vingertjes aan haar gebrand ach de liefde zo behaaglijk door het ruitje zie je hoe vurig ze brandt tevens besef je weer ook zij heeft een wrede donkere kant…

ik had de habitude dat ik ieder moest behagen en zo u weet is dat ten lange leste nog maar moeilijk te verdragen…

nooit had ze dit verwacht als een zijden sluier in de nacht kwam hij haar behagen om daarna weer langzaam te vervagen zinderend van genot met een glimlach om haar mond wist zij dat hij echt niet bestond…