Alle inzendingen over bemint

Lieveke Vlinder Windekind Boeleke Snuiteke Bolleke Vriend Venteke Mijn gelaat in jouw lieflijke vacht Een wonder!…

Een knecht bemint een meiske, 't bemint ene andere knecht, die andere bemint nog ene andere en stort zich met haar in de echt.…

de naam van de roos is de naam van de liefde hij, die haar wil plukken zal haar niet vinden in de dorre woestijn zal hij verdwalen hij, die haar bemint om eigen schoonheid voelt haar bloeien in zijn eigen hart…

Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen, te wandelen, bemint men van de twee de een, de een gelijk de andere; bemint men ze alle twee, en zij, beminnen ze ook malkanderen gebroederlijk; 't is zoet erbij te wandelen, te wandelen.…

zoals honingbrij valt uit een druppelteller, zo bemint ze mij.…

als verdriet verdwaalt tussen vreemde stemmen en nacht het licht bestraalt lijkt de ziel niet te gewennen aan wat in wezen toekomst bepaalt taal zonder spraak kerft bleke wangen drijft los van enig baken duidt vooral op dood verlangen als van nature aan de einder geknaagd doven ademende vuren, de wereld wordt belaagd…

Schone, zeide ik tot mijn meisje, Zeg nu of gij mij bemint? 't Meisje lachte eens, en heur oogjes Zagen mij al kwijnend aan. Ik herhaal het, zeg mijn meisje, Zeg nu, of gij mij bemint? 't Meisje stamelde, en een zuchtje Glipte van heur lipjes af. Zeg dan, riep ik onverduldig, Zeg dan of gij mij bemint?…

Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie. Moeder doet het, wie anders, wie, wie?…

mij met het gedicht, dat ons zachtkens bemint.…

Ik wil dat je me kust Ik wil dat je me bemint Ik wil de wereld aan je voeten Ik wil dat je me de enige vind Dan zal ik.......…

Als een zomerzon die 's ochtends de bladeren streelt, hen bemint, koestert en van een koele nacht verwarmd, zo heb ik je lief.…

Bezie maar liever de illusie, die je al te zeer bemint.…

Liefde maakt blind het verleden leeft in je dromen, Als je kwetsbaar bemint, zal die ander vanzelf wel komen…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Als de nacht de vorst bemint en reuzel langs hete hangijzers glijdt wordt geloven of niet geloven een ijzig koude strijd…

nooit stop ik met dit het snelle zilver de bar aan de oevers de wil hij hoort mijn gil de wind die zingt de engel wint bemint vindt…

Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…

Waarin je hart bemint en alles diep in je, vol van liefde zingt.…

als men mij niet zoekt niet wordt gemist gevangen zit in de tijd die te stil te vluchtig is om te verdromen laat me dan doodgaan herontwaken naast wie mijn werkelijkheid bemint…

Vingers strelen als't hart bemint Vingers spelen en 't hart verzint Liefdesspelen met fantasie Liefde delen amoreuze energie…

Mijn vader, God heeft zijn ziel nog niet, verstart verward in zijn verdriet van het ontglippen van zijn lief die wegsluipt als een dief niet omdat zij weg wil sluipen maar omdat ze niet meer terug kan kruipen naar wie haar zo bemint zo lang al.…

Het bemint vanzelf. Het leeft spontaan. Wanneer ik me maar nergens mee bemoei. Wanneer ik haar maar, heel gewoon, haar eigen gang laat gaan.…

De scheepjes liggen er eenzaam Geen tuigage verankerd nog aan winter Wie bemint er niet het varen spelevaren? De golfjes bijna tot bedaren alleen geluid van water,wind en rillend zeil.…

Ja, ik word zo blij van het ruisen mijn kind de geur van de lente die ons intens bemint je voelt de wind ook over de grasvelden gaan de gaven van liefde komen ja ook hier stilaan.…

zoals je maar eens in een leven bemint intens en naïef mijn horizon kim en einder verte van mijn dagen na zachte schade hoeden zich alle verdere dagen voor de schuwe schaduw van verdriet…

Laat me je herinneren als een mooie geurige bloem in een voorjaarstuin laat me je herdenken als een knielende engel die de bloem bewondert laat me aan je denken als een bloemenengel die de schoonheid bemint zodat ik die niet vergeet…

Zodat mijn gespelde liefde van inkt, het netvlies bemint, en de vorm van al je letters, mijn dichtershart verslindt.…

Voor wie er liefheeft en bemint Zijn woorden niet meer nodig Een oogopslag, een stil gebaar De rest is overbodig Want liefde spreekt een eigen taal Wordt in het hart geboren Wie daar zijn zielsverwant ontmoet Hoeft verder niets te horen…

je raakt me streelt me ontroert me verleidt me herinnert me grijpt me verbindt me verblijdt me verliefd me ontgoochelt me beïnvloed me bevrijdt me besmet me ontspant me treft me benijdt me pleziert me bemint me kust me gewijd me…

Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…