Netgedichten

netgedicht (nr. 45.441):

Als de schaduw bemint

als verdriet verdwaalt
tussen vreemde stemmen
en nacht het licht bestraalt
lijkt de ziel niet te gewennen
aan wat in wezen
toekomst bepaalt

taal zonder spraak
kerft bleke wangen
drijft los van enig baken
duidt vooral op
dood verlangen

als van nature
aan de einder geknaagd
doven ademende vuren,
de wereld wordt belaagd

als verdriet
de aarde tint,
en de weg naar buiten
bevlekt is verbannen
word ik enkel nog
door de schaduw bemind

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/bulgaars/

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 oktober 2012

julius.dreyfsandt.zu.schlamm

gmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

3.0 met 5 stemmen

292

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 14 november 2012; Mooi maar wel wat erg somber en zolang jouw gedichten geschreven staan zul je echt niet enkel als een schaduw zijn bemind

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 31 oktober 2012; De schaduw, het licht, ze liggen elkaar zo nabij...
Emotievol en mooi gedicht.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 25 oktober 2012; erg mooi gedicht...verdriet dat zijn weg zoekt...

Geef je reactie op deze inzending: