Alle inzendingen over besjes

Ze bloeien nu jong met die speciale geur straks zijn het besjes…

Een laatste restje winter smelt weg Besuikerde besjes Ze dragen fier hun witte hoedjes Op de laatste winterdag van deze maand Geen idee wat Moeder Natuur volgende maand voor ons in petto heeft Haar ritme lijkt wat verstoord Dat komt door ons onnozele gedrag Nu zit ze in een soort van overgang waarin alles ontregeld is Die Elfstedentocht…

Ach hoe heb ik je bewonderd eenzame, wonderlijke gele bloem slechts door mij opgemerkt nog in september onder de hulststruiken (de scherpe rand, de stekelige bladeren, de besjes) door wie ben je gezonden?…

Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op. Nou ja, de dag begint wel, Ook al blijf je in bed. De buurman vertoont zich, Straks zegt hij weer: "Jij was op tijd". Goed dat ze ook op mij letten. Overpeinzing. Toen ik hier pas woonde bij de bejaarden.…

Het leven gaat niet over rozen Zei de 5-jarige zonder blikken of blozen Over tien jaar zal hij weten wat hij zegt Want dan, dan merk je het pas echt…

Ik hoef geen prik tegen meningokokken Daar ik veel ouder ben dan achttien jaar: Alleen het jonge grut loopt groot gevaar, Maar niet de besjes en de ouwe sokken. Want omdat slechts de jeugd ten offer viel Is de bacterie blijkbaar pedofiel.…

Een hoge feesthoed maakten zijn prinsesjes plus taart bepareld met oranje besjes. Ook Maxima die pamperde haar vent: ze bakte zelf dit keer, for old time’s sake, een grote Argentijnse T-bone steak!…

het donkere hout de dreigende lucht het vlammend rood van beuk het zilverwit van berk de oranjerode zon het winterharde groen het bleekroze van helleborus de paarse sierpeperkorrels het geel van winterjasmijn het geelbruin van zwammen de rode besjes van hulst het amandelroze van primus het winterkleurenpalet van moeder natuur ongeëvenaarde…

Bukkend met van vreugd gebloosde wangen, Juicht in 't bos het meisje als het ziet Hoe de struik wel twintig besjes biedt, Die ze in 't mandje handig weet te vangen.…

(voor Rimmer) Een wolk spreeuwen als een grote, enorm wendbare golf die klotst en deint aan het gewelf ~~ ~~ ~~ Op de grens van dag en avond, worden blauwzwarte besjes van de Kornoelje verteerd ~~ ~~ ~~ Met z'n allen één, scherend door de lucht Een zeer artistiek schouwspel van bovenste plank ~~ ~~ ~~ Na het struinen…

Ik adem onder loverdaken een herfst die nu niet ver meer is de ziel laat rust heel zachtjes luiden en jaar na jaar verwijdert zich mijn strijd ’k Drijf weg - waar niets mij nog kan raken op ’t mos verdampt het laatste restje tijd de besjes smelten vaal als winterbruiden mijn herfst staat voor mij al bereid Hoe oud en moe lijken de bladeren…

Begraven onder deze koorsteen: Hij was geboren t' Amsterdam, Zo zwart als een Westfaalse ham, Doorrookt gelijk zijn besjes schoorsteen. De rook was ook zijn element, Waardoor hij menig parkement Heeft om de damp aan stuk gekorven.…

sneeuw legt een laagje wit fluweel als een kraagje Het woud lijkt een sprookje paddestoelen verborgen Onder takken in het bos her en der in het groene mos Bladeren zijn geel en bruin en geuren verwaaien in kleuren Als een prachtig schilderij vogels spelen en frank en vrij De vossen met hun rode staart zitten gezamenlijk in hun hol Besjes…

waaromheen smakelijke granen en nootjes lokken de stemmen van kabouters in het Paddenstoelendorp en elfen uit grotten vol toonkunst en kleurige bloei verenen zich laten de klank der reine Schepping horen die in alle eenvoud de weg naar ware voeding voor kleine zangvogels wijst de geharde klimop op grond of aan bomen biedt zijn gezonde besjes…

We zullen kabbelen op de stroom in de hunkering van ieders droom Planten en bloemen zullen ontluiken en de bomen en de struiken 'n Verdwaald lieveheerstbeestje had moed maar werd door nachtvorst niet behoed Vroege merels laten zich zien Ze verorberen rode besjes voor tien Olijke kopjes kijken naar binnen blij om de dag te gaan beginnen…

van een winterbos stonden we daar kopkluivend klinkt zo smeuïg tegen de bleke berken blote billen haar kerndier een scarabee en ik een stinkzwam dippend doodshoofdaapje nooit noemde ik haar liefje en schampte niets dan het oppervlak ik rustte mijn ballen en liet haar ruiken dit ben ik lekker spelen vond ze dat in die oogjes blinkende besjes…

Laat in de veren, Ná loopt de klok, Magen van streek af, Harten nog meer, Vrijers en vrijsters, Zelden mooi weer, Besjes van ’t spinwiel, Wevers van ’t touw, Ra, ra, wat is zij: Meid of mevrouw?…