Alle inzendingen over bespieden

verrukking kleurde zijn ogen toen hij haar door het venster zag de vrouw wat was ze mooi hartstocht groeide in zijn lijf wijl hij zijn handen aan de vensterbank vastklemde hij verstijfde ze droeg geen sjaal het zonlicht bespeelde haar donkere haren ze strekte haar blote armen om de verwarde bos haar los te laten vallen krullen dansten…

Eenden in de lucht Jager en hond wachten af Geen enkel nadert De mens heeft niet altijd door Dat ook hij soms wordt bespied.…

Een sidderaal te Siddeburen Moest van zijn kwaal dwangmatig gluren Verscholen achter alg en wier Bespiedde hij voor zijn vertier Een slak die naakt was van nature…

hij stond al eens te loeren loeren zo nu en dan van 'n afstand te beroeren dat allemaal volgens plan zijn hoofd schuin gebogen gebogen kijkt hij naar opzij iet wat ingetogen zijn ogen gericht op mij dan is het tijden rustig rustig met dingen van alledag is de stemming zeer uitbundig tot ik weer een schim van hem zag nooit compleet…

beluister me, belees me zoals de wind ruist door het fijne blad bespied me, beleer me als al mijn fouten aan het licht bedenk me, bedroom me wanneer de avonden zacht achterom bedrink me, bespreek me ook als er niets meer is…

Ze horen en ze zien mij als ik winkel Ze registreren alles van mijn smartphone Vanzelf zijn ze bekend met al mijn zwartloon Ik word bespied door elke boerenkinkel We hoeven nog maar eventjes te wachten Of googlebrillen lezen mijn gedachten…

Begluur, bespied, besluip, de beste wordt besprongen, gesleept naar holle woorden, een letterspoor achterlatend.…

Zwemmend in ’t water zulks toekomst vergetend verpozend onder ’t lover de hitte van ’t heden verloochenend In elke bespieding Alleen te zijn bezwangerd en bezwaard van loden hitte vervreemd en onthecht te zijn verteerd door de vele gedaantes van verbeelding…

Vanuit de donkerste hoekjes en gaten word je bespied door de allerslimsten. Zij blijven over en zijn met meer, bouwend aan een mega-web plotten ze complotten, en pakken je een keer.…

In het theater voelt hij zich bespied. Nog nooit heeft iemand hem betrapt, op het leggen van een ei. Een dorrevogel maakt depressief geluid, dat sommige mensen praten noemen. Vogelaars noemen het somber kraaien, dat soms op vrolijk zingen lijkt.…

Dit is geen nouveauté Maar wel een odyssee Waarbij ik nimfen keur Heerlijk is het bespieden Ze is geheel mijn smaak Ook Eros komt tot rust Ik zeg u brave lieden Weet dat ik straks haar schaak Hoe dierlijk is mijn lust…

Je voelt je geborgen bezit nog van nacht van maan kussen en laken Naar buiten kijken ontluikend groen,vogels en hun nestelen bespieden Er zijn van die lieden die niet aarzelen naar binnen te blikken Je gade slaan zonder blozen door -hetzelfde- venster.…

Geen groter schrik dan bespied gewaand, geritsel van kleine mensen, die ruimte zoekend als druppels water, hunkerend om hun transparantie niet te missen om uit het stroomverval van het leven te geraken, om in een ogenblik een verloren liefdete achterhalen, gewonnen in een tijd die je werd geschonken, op een andere mannier beklonken,…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

een grote hoeveelheid ogen staren mij indringend aan op het eerste gezicht lijken het bomen vol ongeloof voel ik me aangetrokken als wel bespied door gekerfde zielen die roerloos aan het meer staan leunend tegen de wind die hun lange haren streelt staan zij daar roerloos overgeleverd aan ©Lady Love 5-12'11…

Het is 'n blauwe donderdagavond aan de straat staat mijn vuilniszak niet alleen Op m'n gemak kijk ik dezelfde straat in als de kraaien Zij zitten alleen enkele rangen hoger op de nok van ons dak Bespieden als ik de wandelaar met zijn hond die nieuwsgierig snuffelt aan de zak driemaal raaien wat de vogels zullen doen…

langzaam komt zij de kamer in bespied door mijn wimpers ik durf mijn ogen niet te openen bang dat het beeld verdwijnt terwijl zij zachtjes bijna niet te voelen mijn adem steelt komt ze dichter gretig voel ik haar warmte fluisterende vingers op mijn koude huid haar tong speelt kat en muis met mijn geest duivels blaast zij het engeltje…

Wilde blauwe vlinders bespieden sluwe wolven op Russisch grondgebied waar de Veluwe veel groter is lenige wilgen deinen weemoedig met de wind mee in een strijdlied zie daar de wilde paardenbenen onder de heldere blauwlucht van bonte horizonnen uit de verstilde verte rivieren drinken bloeddoorlopen labiele emoties monsterkoppen…

Verraden door ontgrendelde dromen buigt de bloedende leegte zich bedreigd en bespied. Onmachtig waak ik over mijn donkere wieg.…

het duurt niet lang voordat de apparaten, waarop men in vertrouwen zich verliet, het van ons overnemen, mensen niet meer nodig zijn, wat valt er nog te praten onopgemerkt houdt het je in de gaten, vanuit de lucht gegrepen en bespied, het sluitende systeem dat alles ziet en registreert, je hele doen en laten verdreven is elk onbekend gebied…

Verzwolgen door het rode bruin Stap ik door een smalle poort Naar een wereld vol met schoonheid Waar geen zuchtje wind ons stoort Vergeten dromen laat ik achter Nu dit universum zich ontvouwd Ik niet langer draal in zwart Maar een verre glinstering zie van goud Ogen die bespieden mij Vrij van onrust, ook van angst Welkom in de dit nieuwe…

Ik ben geen eenheidsworst op afstand te besturen ik voel me niet meer vrij laat mij met rust bespied me niet mijn leven is van mij…

het nest verlaat zingt hoog zijn mooiste lied vanaf vandaag staat hij op straat een huisje heeft hij niet zijn koffertje met goede raad een traan die niemand ziet vertrouwen, maar geen ruggegraat een echte zielepiet toch vliegt hij dapper ´s avonds laat alleen in grensgebied en controleert met regelmaat of hij niet wordt bespied…

Wat mocht hij daar bespieden, Dat al zijn aandacht nam? Het was een kleine vogel, Die telkens wederkwam.…

Een struise vogelaar tuurt uren naar een tureluur duinpanschuilend hutverscholen waant zij zich nochtans bespied bloed kruipt zienderogen weg als adders glijdend onder gras het zegel der betovering verbreken en haar kleur verschiet de tureluur was puur natuur door de glazen van 't montuur nu zelfs het eekhoornkleurig notensplijtend…

wandelen alleen een plantenkas waar ik graag geuren snuif vrij van mensensporen de huidcrèmes en de zeep waarmee wij, getelde bekenden ons onderscheiden En als ik moeite doe om geluidloos te plassen en niet knetterend te poepen het licht uit te laten en omzichtig traag te vrijen ben ik de enige op de wc in mijn bed en het bad die mij bespied…

ik spioneer gevaar begluur de bedreiging beloer de beroerden ik bespied het onraad observeer de stouten de onverlaten slechterik ik verken en verspied naast onheil het risico ik gluur met mijn ogen of kijkers die staren ik blik zonder verblozen rond mij koekeloerend in het bezit en privé het doen bestuderend volg ik ook het laten van…

olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en schildert daar een lijn door de straten deinend vanaf de dikke staart die staat te dringen onderaan de trappen in de tuin -- bespied…

De groene velden van ons eerste geluk zijn van een andere geschiedenis in een door verdriet vergeten verleden de nevel sluipt in mijn gedachteland ergens in jouw diepte schuilt een uil om mijn domheid te bespieden beschavingen zijn samen gekomen in het ultimatum van onze liefde zo zijn wij schaduw en blijven wij droom de avond schemert…

Ons bespiedde een zomerse lentedag, toen wij vertrokken naar ons samenzijn in de wijde omtrek van het buitenzijn, waar een vruchtbaar jaargetijde voor ons lag. Jij vertaalde jouw zwijgzame zonneschijn met jouw lokkende blik en jouw gouden lach, tot een beeld bekend ik in jouw ogen zag, ach, mocht ik nimmermeer daarmee zonder zijn.…