Alle inzendingen over bij het dagdromen 5

Je ogen laten vallen op 'n ietwat onooglijk donker steentje daar langs de waterkant, voor je dagdroom weer landt. Bloemen, het strand, het land achter de grotere zee ze zoeken de bloesem, de zon, licht om bij op te leven, vragen 'n soort zegen vanwege al 't goede in dit leven, te midden van droom en schemerschijn, ja, 't mag zo zijn.…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed. Ik zag alleen…

Welk hoger doel Is de mens gesteld In dit aardse bestaan Dan voor elkaar Een brug te zijn, Om het elkaar Te gunnen arm in arm Veilig de kade Te bereiken, Vaste wal waarop Je samen verder kan…

De midzomer- nachts-droom wordt een midzomer- dagdroom in het midden van de nacht, droom ik op 't midden van de dag. Dan droom ik dat een dagdroom er ook wezen mag.…

De tijd is gekomen Om weer te dagdromen. Droom je te weinig in de nacht, Dan kun je die fantasie in alle pracht Overdag verdromen. Dagdromen, Dag dromen.…

Het is vandaag vrijdag de dertiende 2024 ik ben 5 jaar van de alcohol af 5 jaar alcoholvrijheid ik ben 5 weken van de laatste 5 sigaretten na vijven in de middag af 5 weken nicotinevrijheid Geest en lichaam verenigd in wat was, maar niet meer is en niet meer zal wederkeren geen 5 maar een 10 heb ik verdiend!…

Dit-is-een-voor-beeld (5) (A) Van-hoe-je-een-Hai-ku-schrijft (7) (B) Het-is-niet-moei-lijk (5) (C) Het-kan-ook-rij-men (5) (A) Dat-is-ei-gen-lijk-mooi-er (7) (B) Pro-beer-maar-e-ven (5) (A) Ga-er-voor-zit-ten (5) (A) Let-op-de-let-ter-gre-pen (7) (A) Het-is-wat-wen-nen (5) (A) Of-de-eer-ste-zin (5) (A) Rijmt-he-le-maal-ner-gens-op (7…

in de stem van Nafiss het accent van Ispahan tussen de stijlen van het balkon het gezicht van Amir het gemekker van schapen dat van het dorpsplein klinkt de geur die van de bergen komt ik dagdroom voort maak me ongerust drijf mee met de stroom val over de rand kijk om me heen zie hoe breekbaarheid vleugels krijgt met op de rug twee op…

vandaag een dag van zuinig zonlicht wolken en bomen omkaderd door een raamkozijn mijn hoofd wendt zich af van het gebaande pad het meandert buiten rechte denkramen om kleurige beelden van een imaginair landschap slingeren vertraagd voorbij herschapen land bij zuinig zonlicht in een gekoesterde dagdroom…

Ik sla mijn dag in verlangen open Een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij De ochtend opent haar zachte dromen Het zwerven verstilt ergens diep in mij Ik bevrijd mijn vleugels in gedachten Woorden zingen lichtjes in mijn keel Dauwdruppels kleuren de koude nachten De wind schildert warm met een penseel Ik vind mijn glimlach in de morgen…

het houdt me op de been het houdt me sterk het is overal op school op het werk even jezelf geen tikkende klok meer horen altijd leuk zonder je ergens aan te hoeven storen zonder te weten wat er van je terecht zal komen blijf ik lekker dagdromen…

de ervaring zelf is niet te beschrijven de beschrijving is niet direkt te ervaren beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond…

terwijl ik in de verte staar naar niemandsland sluip jij nogmaals mijn dromen binnen ik kan je beeltenis niet raken er blijft teveel verborgen omdat de zon zich achter slierten nevelen verschuilt wel hoor ik in zachte bries de klankkleur van je stem met het bekende geruststellende effect waarop mijn gevoel zich met een zucht vertaald…

ik loop door mijn park nog zo heiig vroeg droom nog verder van mijn nachtelijke ark met ontluisterende pracht en zachte gitaarmuziek waar ieder mij toelacht rust mijn woord verzacht slenterend hoor ik vogels roepen mij als het ware toe: zie ook hier het voorjaar hoor onze klanken de lotus opent zich voor jou ik voel, het is waar…

Ademend in heimelijk stille droom overdag, en zeker niet willen, durven denken, omdat denken de echte droom verwart. Twee centimeter slechts en toch zweven, licht verheven boven de aardse bodem, vooral nu niet gebonden willen zijn aan onbetekenend, simpel gedoe. Plotseling besef dat je een rijke nacht vol van emotie en zoete, tedere daden…

Soms verlies ik me in dromen Wensen, gedachten die zo maar boven komen Dingen waar ik te zwaar aan til Vraag me af of ik ze werkelijk wil Ga ik te rade bij mijn verstand, dan wijs ik de meeste van de hand Van wat me dan nog rest, hoop ik het best…

Soms probeer ik voor te stellen Hoe ik zou zijn als vrouw Een grote sloerie past mij wel Onzedelijk, niet trouw Mijn kledingsmaak was desastreus, goedkoop en ordinair Mijn taalgebruik en woordenkeus shockerend en vulgair Make-up smeerde ik artistiek met tubes op mijn smoel Mijn borsten liet ik bijwerken Siliconen, een heleboel Ik hoerde,…

De wetenschap heeft weer iets door te geven Het is maar eventjes dat u 't weet; Het schijnt dat u de halve dag besteedt Aan denken over een opwindend leven En heel veel geld dat zomaar binnenstroomt Laat ik u zeggen: Dat had je gedróómd. ---- In het dagelijks leven denken mensen 46,7 procent van de tijd aan andere zaken…

Ik vlieg over glooiende velden, met de horizon in mijn vizier. Wolken zijn mijn naaste helden, en ik ben mijn eigen koerier. Wind til mij hoger als je kunt, tot het oneindige heelal is bereikt. Nog hoger dan het hoogste punt, waar niemand op me neerkijkt. Laat de zon mij achtervolgen, tot de aarde in duister verdwijnt. Tot de…

Hangen boven de p.c ga je mee met mijn dromen- zal er van deze dag nog iets terecht gaan komen? als het zo alweer begint met dromen, peinzen staren, moed vergaren, realiteit omarmen, me aan de kleine dingen warmen. uit de droom stappen, aan mijn laars lappen. om van…

met een blik van herkenning en nog eens ik weet het niet zeker de leeftijd presenteert de rekening dat maakt mij ook weker en heb meer oog voor iedere mens toch was er een ontmoeting, zo een dichter eigen, ik verbeeld me dan dat jij het bent als ik naar de zon wil neigen ik draai maar een sjekkie om hopelijk nog verder in een dagdroom…

ik kijk naar ergens weg doch zij naar binnen niet de lippen spreken maar blikken zoeken een uitweg die van haar als van onder een deken immers haar ogen duiden zwart in een melancholisch teken de wangen kleuren bleek aangestuurd, wellicht door het hart ikzelf volg een onbestemde gedachte in witgrijs omhuld het is dat mijn glazen zijn…

dag boom, dacht ik dagdroom dat zij langsstroomt en voor mij lacht…

Donkere nachten verbergen mijn dagdromen verzacht door de maan…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…