Gewoon dat beeld

De nacht heeft schijnbaar smetten van gisteren
ook die van vandaag werkelijk op haar voorhand
al in een handomdraai blijkt nu echt weggedaan,
vele gulle gouden zonnestralen spreken ons aan.

Bijna lauwwarm bijna azuurblauw is de lucht en zee
ook de wolken die opgestegen 't gevleugelde wegen,
ze hun weg laten gaan om scherend op pad te gaan.
Ik zie ook badgasten langs m'n rechterzij frank en vrij.

Soms voelt het bijna als een soort troost ten alle tijd
alsof het firnament buiten 't gevleugelde ook ons begeleidt.
De zee een spiegel vormt waarin je jouw beeld kunt zien
je kapsel mag fatsoeneren als je dat zou willen bovendien.

Zou jij je vandaag op die zeegolven willen laten wiegen
of liever anders als heuse kokmeeuw het land overvliegen.
Je ogen laten vallen op 'n ietwat onooglijk donker steentje
daar langs de waterkant, voor je dagdroom weer landt.

Bloemen, het strand, het land achter de grotere zee
ze zoeken de bloesem, de zon, licht om bij op te leven,
vragen 'n soort zegen vanwege al 't goede in dit leven,
te midden van droom en schemerschijn, ja, 't mag zo zijn.

... uit de serie : dagdromen ...

zon zee observeren en liefde voor leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76