Alle inzendingen over blauwere

Mijn lucht wordt weer wat blauwer, langzaam maar zeker steeds ietsje blauwer, elke keer Maar zo blauw als vroeger, toen nog met jouw helder er in zo word ie toch nooit meer Nee, dát nooit meer...…

En omtrent Anne blauwer kon het niet ze zei het met haar ogen…

gemis, breed uit ogen, glijdt traag rond de rand van de dag ik dwaal in het voetspoor van de dampende morgen, het bruidskleed in najaarsblauw de vogels in mijn hoofd dalen week en schuw en de lucht kent niet eens het huiswaarts keren de wind voelt het huilen niet of de verte in jouw hand wanneer ik nergens adem en ongeschonden…

en wat als de lucht die blauwer dan blauw kan zijn blijft en niet weg gaat als de lust die roder dan rood tegen het weten in kan zijn voelt en blijft dan lief, wat dan als het niet waar is…

Je ogen blauwer dan de allerblauwste hemel, Je tanden witter dan het witste strand, Je lippen zachter dan het zachtste kussen, Je tong natter dan het natste regenseizoen, En toch ben je niet mijn type man.…

is je op 't lijf geschreven Jij schrijft het nu en het verleden op elke bloem die steel met aarde bindt Je maakt een lint van capriolen De lucht lijkt, door je dagtocht, blauwer Het is dat wat me in zomers zint.…

Haar ziel moet wel vleugels hebben gekregen Zij liet haar duiventil voor wat het was In haar huis kwam geen woord Gebaar van haar me tegen Er werd gezwegen als het graf Maar boven haar tuin kon de lucht niet blauwer Het KNMI voorspelde regen Deze zonnige eind-julidag.…

adem die over mijn lippen struikelt Het is de natuurgetrouwe geest die in een moment van verwarring verdronk in een zondvloed van een bloedrode oceaan Mijn laatste troost is de bodem onder mijn bestaan te voelen om je tegemoet te kunnen zwemmen naar het wateroppervlak en je te zien verdwalen in mijn ziel in een verlangen naar een blauwere…

Hij heeft haar op wolken doen lopen samen door hemelrijk gevlogen lucht was nooit blauwer in levend bestaan in zonnige stralen van samen gaan Haar lichaam siddert nog na als koude wind haar huid beroert en zij zucht van emotie van besef…

Om werkelijke schoonheid te beschrijven zou een bezoek aan het hemelsblauwe wellicht echt enorm handig zijn. Mij daar neervlijen, de plafonds bekijken, in al die kamers even gaan liggen jouw huidige voorland voorproeven. Doodgewoon op mijn rug en alleen staren met wellicht mijn favoriete blauwe nachthemd aan en met mijn handen onder mijn…

mijn voormalig purperen gelaat verzoent zich met het meer, blauwer dan vlak rusteloos gesmoord in onbegrensde hemelkleur, spuigaten van ademvocht spiegel tegen het hervonden licht, drijvend op dromen in vergeten dagdelen, met nog een vermoeden van tijd op een bloemenbodem van steen, oproepbaar, dun…

soms laat het raam licht door dat er gisteren ook al was te hooi en te gras op een onbepaalde plek in het achterhoofd, ergens achtergelaten zonder bericht in buurlanden ruikt het naar thuis en thuis lonken de buurlanden overal zijn wijkende wolken maar nergens is een hemel blauwer dan in gedachte aan mijn vroegste dagen…

Blauwer Dan de lucht kan zijn Schilderde hij zijn hemel Verdwaalde bladeren Keerden niet weder maar Gingen voor anker op het doek Geschilderde tranen Vielen sporadisch uit Het zich verspreidende wolkenveld Het lege Vulde zich met emotie Vloeiend uit een versleten penseel Een engel Zag tot zijn genoegen Hoe hij zijn inspiratie…

Om trager dan richtingloos als opwaartse schaduwen in gevoelloos ijs te beklijven Blauwer dan zwarte twijfel, een sterkteberekening van blinde kracht. Stille sparren priemen in heldere kou van deze zwijgende nacht.…

het is koud vandaag de lucht is flinterdun en brengt de sterren dichter bij het bibberoog slechts vertroebeld door de nevel van een ontsnapte ademteug er zijn geen handen meer verstopt in zak en want worden ze niet geschud noch uitgestoken naar de naakte rafels van een man die stilaan blauwer ziet deze nacht zal Nello sterven opnieuw…

sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist blauwer…

Mooier dan de blauwe lucht Warmer dan de middagzon Koeler dan de airco in een hittegolf Kleurrijker dan de regenboog Alles is meer met jou Leven met jou is altijd meer Blauw wordt blauwer Diep wordt dieper Leven wordt lichter Liefde wordt hemels Aards bestaat niet meer In het diepe blauw van jouw ogen Ik zweef en…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

ik ga slapen wanneer de nieuwe dag begint met rechte wijzers naar de hemel gericht de stilte buigt niet en schuift de onbedekte maan dichter naar vogelvluchten ook al heb ik geen weet van hun late bestemming ik denk mij geeuwend op hun vleugels, lichter, blauwer, hoger en hoger vlieg zo lang ik kan en groei in het lied dat de wind…

Dobberend op zilveren rust bergdekens die heerlijk vaag opduiken langs de zwoele kust het is de mooiste dag vandaag De zee blauwer dan blauw net als die twee ogen aan boord die twee ogen zijn van jou we staren…zeggen geen woord Op het dek onder een deken kabbelend water aan onze zij genoeg naar de sterren gekeken welterusten, lieve schat…

Zijn lokken nog voller, zijn parels nog blauwer, het valt nauwelijks te omvatten. Maar het mooiste van zijn collectie is niet meteen zichtbaar. Het is het toonbeeld van schoonheid en perfectie en hij is daarmee rijker dan menig keizer of tsaar. Het is zijn prachtig wit ivoor, door een fluwelen roze sprei omgeven.…

het kouder kaatste blauwer uit het lege firmament spelden prikten licht goedkoper dan het leds equivalent daar waar zon in geel en rood haar huishouden viert spoort ook maan gesikkeld zijn talloos laatst kwartieren aan vreemd dat mensen zonder tijd door maneschijn verblijd gaan feesten met familie en vrienden op gezag van…

kom geliefde, laat ons lieven ‘t leven zweven en beminnen wiegen over Zephyr’s krullen op de warme zomerwind ‘k zwierje, saffierje en irisje blauwer dan m’n ogen strelen liefme, kusme, streelme deinme over liefdezeeën ‘k zweefje dromend donzend vederlicht op witte wolken hemelme en tederme, beroerme daar waar eeuwig sterren glimmen…

sinds jouw liefde door mijn aderen stroomt lijken dagen korter zijn zeeën dieper ruikt de hemel blauwer smaakt regen zoeter kleuren bloemen mooier reiken bomen hoger voelen drempels lager raken blikken dieper genieten we intenser zingen vogels luider straalt de zon voller groeit 't verlangen dieper om thuis te komen…

In aangename sereenheid ontwaakt een nieuwe dag met zonnestralen warmer dan warm wind zachter dan zacht de bomen weer een tint groener dan gisteren afstekend tegen een hemel die blauwer is dan blauw waarin wolkjes zweven witter dan wit vogels mooier zingen dan mooi eendjes donziger zijn dan dons lammetjes liever dan lief het gras groener…

De hemel lijkt zo blauw blauwer dan blauw gekleurd door mijn gevoel van vrede en de zon schijnt in mijn hart. Ik leef en elke vezel van mijn lijf leeft als nooit tevoren. Je bent niet dood, maar werd herboren en gelijk bevrijd.…

gedicht over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet waarop je niet kunt rijmen alsmede koenraads kleefpastei en zeezoutwit dat altijd blauwer…

Snelle, donkere wolken Zoeken door tranen heen Jouw helder lachen Grillige, naakte takken Zwiepen door de wind in Jouw sombere gedachten Schrammende, gewonde bladeren Schroeien littekens in Jouw bedrogen herinneringen Een ijzige, huiverende mist Dringt door de schimmen van Jouw serene dromen Een nieuwe, blauwer wordende horizon…

je was zo breekbaar, teer zelfs je woorden deden zeer in de pijn die je beschreef je bent er even niet geweest de zon scheen flauwer uit een blauwer hemel zonder wolkenfeest ik miste je het meest in vergezichten waar je ogen en je lach de horizon verlichtten je handen zijn nu losgemaakt uit het verleden, je draagt vandaag de pijn die…

scherven breken geen licht scheiden kleuren en gedachten kou is blauwer in het wit rood is warmer in verwachten zo helder denk ik als de zon wat lichter schijnt de bomen groener dan het gras gebladerd zijn maar als ik takken zie draait het hoofd de lus al in wil mijn nek zich breken om de wereld te vergeten diepte lokt in vogelvlucht…