Alle inzendingen over bloemblad

En ieder jaar in maart daar staan ze weer doodstil om niemand te doen schrikken zo teder roze en wit zo integer bloemblad aan nog kale tak…

Het schichtige hert dwaalt over bloembladen, mantel van Jahweh.…

dauwdruppels op een bloemblad honingzoete nectar als de kus van een vlinder op kersenrode lippen…

zacht kuste een vlinder het bloemblad de tere vleugeltjes trilden en ik, ik voelde me als in het paradijs…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

Je donkerrode bloemblad brandend in de zon. Dauw als druppels aan je lippen. Wortels die elkaar al raken. Net voordat jij zeggen kunt: 'Het is al laat.'…

Haar handen beroeren de witte roos die hij haar aanreikt ze kust de druppels dauw van het tere bloemblad haar glimlach weerkaatst in zijn ogen als hij met zijn vinger haar lippen streelt ik ook van jou echoot zijn hart…

een warme glimlach kleurt haar lippen kersenrood als de fluister van de liefde zoveel kan veranderen in het leven van alle dag vraagt ze wat doet dan het zachte van een regendruppel op een bloemblad dat zo verloren heen en weer wiegt in het zuchten van de wind…

Ik wil in de oogverdovende in de versplinterende in de schreeuwende swingmill van de zon en op regenboogschoenen de lucht bestormen en rennen en zingen en het vlies van de tijd van mijn leven scheuren ik wil leven als een bloemblad zinloos weergaloos mooi op de wind stormenderhand leven LEVEN LEVEN WIL IK…

Als ik stilsta van binnen of heel langzaam beweeg en per dagdeel de vaas met tulpen waarneem, zie ik ze uit elkaar gaan, zie ik hoe de bloemen opengaan, het bloemblad vallen in doorschijnende kleur langs de vaas zoals jij van me wegdrijft naar een vreemde wereld die ik niet ken.…

Vandaag is mijn zus Martha jarig en ik ben dol op haar zij heeft haar Tommetje en als ik aan hun liefde denk ja dan fluistert de wind voor haar Haar handen beroeren de witte roos die hij haar aanreikt ze kust de druppels dauw van het tere bloemblad haar glimlach weerkaatst in zijn ogen als hij met zijn vinger haar lippen streelt ik…

het bloemblad krult onthult de donkere kleuren uit het diepe hart meeldraden wiegen uitdagend gespreid lokken bijen en vliegen met een honingontbijt de stamper staat koning te zijn doet audiënties in de geurenfontein ieder komt zijn eigen hart luchten bloemen bevruchten op het lentefestijn…

Camelia met je mooie bloembladen en vele goudgele meeldraden. Je grijpt je vast aan de stralen van de zon, aan het lichtspel van druppels in een regenton.…

je kunt lachen als een vlinder die van bloemblad tot knop zich vermaakt met maskers en onschuldigheden vol geluk. je kunt met je ogen stralen maar het helpt niet als ik allang heb gezien dat verdriet je lichaam in bezit heeft.…

kleine bel naast de deur met sierlijk ijzeren gekrul nodigt uit, ze smeekt haar geklingel te wekken op verweerde vensterbank staart een gebarsten pot vuurrood van haar hete doop naar een zwarte iris oprecht in haar buik geplant met een geluidloze zwaai offert een bloemblad zich op voor de doorkomst van bezoek donkere fluwelen streling…

Je was een bloemblad zo bros, daarop waren je tranen opgedroogd waarom liet je het leven los, niet in oordeel te worden gedoogd, je verdween in de boezem van een eeuwige bruid, de bloem van jouw gedicht, de bron van kiembaar zaad, te vroeg geoogste vrucht, ik haat wat ieder daarover zegt, verlaten door een gekozen vlucht.…

de tekenen liegen niet uitbundig klinkt het zomerlied maar in refreinen worden dartels van vlinders al kleiner vervangt de kleur van vrucht het fraai lokkend bloemblad in zijn zucht tot rijping door de nog warme lucht licht buigend wuift de oogst haar groene zwaai wordt geler door de wind die drogend minder weerstand vindt het zondoorstoofde…

voor je naar de overkant gaat de kant waarvan je niet terug zult keren wil ik met je kijken naar het rimpelende water ik wil met jou de zuidwestenwind voelen voor je afdaalt praten we over het ijs dat de lichtstralen breekt en over luchtbellen die als kwik over het ijsplafond glijden en tasten we naar het flinterdunne bloemblad…

ze spert haar ogen wijd om meer te zien dan duizendvoudig bloemen tellen alle motten in het licht verkleuren niet in enkel maar een mager uur ze ziet de vlinders in hun dans naar voren hellen, elk bloemblad vangt er één haar linkerbeen staat vast, het rechter hinkt een rechte weg en sleept de ander mee een keer of twee nog, kijkt ze…

Het regende heel zacht vannacht fijn om het brein eens op te frissen voor het raam een bed violen en narcissen waar op elk bloemblad een druppel ligt een fraai gezicht hoe elke druppel weerspiegelt in een bloem en zuiver zingt de lijster haar tierelier in de nog kale populier klein geluk wat voor mij lente heet ik raak verstild zie…

wilt kleur bekennen ook al heb je dan wind tegen gedachteloos zweven op de losgeslagen energieën van het stressvol aardse leven dat kolkt en wolkt in een verpeste atmosfeer maar jou niet deert omdat je alles losgelaten hebt zonder geknakt of een zielig wrak te zijn ben jij de lente gaan genieten op eigen wieken je bent het bloemblad…

Ik ben als een vlinder in de ogen van een kind, als een bloemblad van een roos sterf ik in de wenende wind.…

In het land van ontluikende tulpen, staat de zon gedurende het voorjaar grillig hoog, warm gekarteld, traditioneel wordt het lente, na de tijd van extreem koude wintermaanden ondanks krokus en hyacint geuren overal lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol…

in de nacht mijn uitgestoken hand gegrepen door feedback van opties in veranderde omstandigheden afwijzing verheugt weerde lang herinnering maakt verleden tot weerbarstig heden deze toekomst zonder kans in een doorgesleten oerpatroon blijven wij dansen gaan met scheve passen niet betreden paden langs wiegend en geurend een bloemblad…

Een zachte waterstroom Glinstering op het lelieblad Zachtroze kleuren als in een droom Een sfeer waarin gemoedelijkheid optrad Meeldraden ogen teer en zacht De stamper in het midden aangebracht De bloembladen in oogstrelende kleuren Gedachten weten het allemaal goed te keuren Glinsterende waterdruppels op het lelieblad Niets hoef je voor…

De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf... Niets wordt er, niets, uit veel miljoenen paren.…

waar vogels zich verspreiden over de laatste dunne waterrimpels omdat ik te zwak ben om te baden in de dagen van mei, in de geur van pinksterbloemen, waarheid te dichtbij, opgelost laag langs het geluid van angst en je zwijgend gelaat waarin ik verdween tezamen met je belofte waarin ik niet groeien kon toen dagen vervlogen en elk bloemblad…

Van dichtbij zie je sterren staan, van bloemblad, warm gekruld. Het hout blijft koud. Kijk daar: drie spreeuwen hebben opgelet, hun wijze kelen krijsen om het fel geluk dat plaatselijk is ingezet. Een rijk begin op arm hout, gaaf en wel kwartier gemaakt, bewonderd. Straks ontzet: door wind van stam gejaagd - op hoog bevel.…

't Is voor de goede orde Hij/zij zal vast van 'n lila bloemblad dromen Al is die minibaby nog zo klein In juni kan hij/zij volwassen zijn Maar moet eerst "boomen", hoger nog dan bomen Zijn lichtpaars glanzend tooigewas laat zien Dat met een agapanth niet valt te spotten - Het is een hij en haat die plantenpotten - Zijn stamper rijst…

Het schichtige hert dwaalt over bloembladen, mantel van Jahweh. De incarnatie van Steiner bevindt zich in hartje Tokio. Zij weet dat Steiner in het hart van Japan zal reïncarneren. Een rijke dame in Tokio verlangde vurig naar Holland. Langzaam en moeizaam verlaat de tere vlinder zijn veilige pop.…