Netgedichten

netgedicht (nr. 49.648):

roos

zij draait
oog in oog met de stilte

schreit namen
waardoor doornen uit het zwijgen
vallen

een bloemblad blijft liggen
verderaf

er is geen wederkeer

ongeschonden

Schrijver: kerima ellouise, 21 oktober 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

roos

4.1 met 8 stemmen

327

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

De roos zo mooi, zo broos.

Pama, 12 jaar geleden

Komt een roos tot verval, de kern van zijn schoonheid is altijd naar buiten gekeerd. Mooie regels

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

bij ' t opgelegde zwijgen ,waar ontkenning als doornen uit bladeren valt, is er kolkende stilte. Een heel erg mooi gedicht.

Annejan Kuperus, 12 jaar geleden

Wat weer een prachtig gedicht, waarbij wat mij betreft de zin 'schreit namen, waardoor doornen uit het zwijgen vallen', de kroon spant... Bijzonder, boeiend, maar bovenal erg intrigerend, daar doornen altijd zwijgen, in tegenstelling tot de degene die zich aan deze bezeert...!

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

fragiel

rozewiet, 12 jaar geleden

roos, bloem aller bloemen. met letters getooid.

Geef je reactie op deze inzending: