Alle inzendingen over boekdelen

Die ene man in mijn leven deed en doet zoveel veranderen. Die eenvoudige priester sprak met simpel handgebaar, maar voor mij in mijn geloof in en bij hem was en is er veel meer te leren. Die strenge, doch uiterst goede man met zijn stijl en integere sfeer, kon en kan mij leren dichten en meer: geloven in mijn wensen en dromen! Zijn voortdurende…

altijd wel ergens de verbinding met jouw naam spreekt mijn boekdelen…

waterspiegeling dat achterste van mijn tong spreekt als boekdelen het regent zomerdagen over ons kikkerlandje…

In mijn angst zocht ik naar woorden die boekdelen zouden kunnen spreken ik vond ze niet mij restte slechts een uitroepteken…

sneeuw viel en bleef liggen als een tijdsbeeld van witte stilte en juist die stilte sprak boekdelen...…

zijn inspanning leeft een gezicht dat boekdelen optekent in beeld het vastgelegde moment laat eindeloos genieten…

Wit kanten kleed liefde spreekt boekdelen tranen verraden intens verdriet dood ---------------------------- 'Elfje'-dichtvorm…

Dichten is zo makkelijk Dichten is zo fijn Woorden zijn belachelijk Niet zo als ze zijn Mijn hoofd spreekt boekdelen Deze pen doet me niets Met mij zo velen Starend in het niets…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

het paard roestte vast in zijn weide fluitenkruid maskeerde zijn manen terwijl de zonnige dijk ons te ruste nam jij sprak weer boekdelen over Claus spreidde ze voor ons uit, zong zoals alleen jij dat kon over het verdriet van België, november 1947,” Vlieghe die wuifde onder de perenboom en wuifde en wuifde..”…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

De mensen, zij zullen nooit weten hoe moeilijk het was hoe zwaar het te dragen was, alleen in het klein zichtbaar de pijn die ik in mijn ogen las.…

wat je hoort maar niet ziet zijn de geruchten de fluisterstemmen om je heen die nooit schijnen te wijken wat je niet ziet doch nauwelijks hoort dat zijn de gezichten die boekdelen spreken…

Als ogen konden spreken Maar dat kunnen ze Niet jammer genoeg Sommige ogen hoeven Ook niets te zeggen Sommigen spreken echt boekdelen Een blik zegt mij Meestal al meer dan genoeg…

Ze weet niet wat ze wil....begrip, ik lieg boekdelen, terwijl ik diagonaal lig in mijn tweepersoons hemelbed.…

vragen de ogen bang Nergens antwoordt een mond lang Zachtjes spreken oudere ogen waarachtig Boekdelen waar-heden de mond niet toe komt…

"het sprak boekdelen"…

Een boekdeel, elke groef in zijn gelaat. Je hoeft hem niet te vragen hoe het gaat. Dat is van zijn gezicht wel af te lezen. Zelf zou ik er niet echt versteld van staan, als hij de bondscoach werd van Zuid-Soedan.…

zonder dat het boekdelen schreef een korte paragraaf misschien wel dicht aan het hart het lichaam nabij, koesterend gedurende de tijd die er lag tussen momenten en voortzetting herschikkend om uiteindelijk weer afstand te nemen…

Meetkundige precies spreekt het hart van het oog de boekdelen van een leven zonder dialoog Het kijkt en spreekt van non-verbaal de taal van tijd als een innerlijk signaal En soms fonkelt onder een warme zon de parel van toen zoals het begon.…

pluk de rozen één voor één door de roodheid hou je me dichter vol verlangen uitgekeken naar het moment dat je me versieren zou opgaand in de zoete geur spreekt mijn glimlach boekdelen het regent rozenblaadjes wat onze liefde bezegelt…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

ene J.Klaasen kwam daar op de poppenkast tot heel de Barneveld stil viel in boekdelen zonder tok of kraai het podium verliet morgen komt de huldiging Jan Klaassen van de Dam Katrijn krijgt als vlam nu de nieuwe darteling…

Eén oogopslag sprak vaak boekdelen Liefde, de stuwende kracht van alle werelddelen.…

Werkwoorden van geluiden laten klanken boekdelen spreken die geen Babylonische spraakverwarring duldt Partituren omvatten alomvattende vertalingen van stille emotionele menselijke gevoelens en als een pagina onbedrukt blijft dan is deze bestemd voor jou voor jouw stilte voor jou!…

stil is de machteloosheid als door duizend glazen deuren roep ik jou toch hoor je mij niet (veilig) binnenin gekropen naar daar, waar woorden niet te vinden zijn zwijg je in alle talen ogen spreken boekdelen vol inktloze letters die nooit geschreven zullen worden daar verdriet geen kleur heeft…

Wat noemt mijn mond mij aan woorden die bestraffend zijn en rozen laten sterven en jij, niet weet waar de zomer nog voor dient geknakt en overvleugeld zijn je schreden de weg staat haaks op de regenboog en in haar ontelbaarheid van kleuren spreekt ze boekdelen ze begrijpt de mensen niet met hun ontelbare redenen…

In twee paar donkere kijkers lag verlangen lichaamstaal sprak boekdelen maar de fluistering van de wind liet haar weten de tijd is nog niet rijp met een warme glimlach in beloftevol zwijgen liet ze hem gaan wellicht ooit wellicht nooit vertelden haar handen…

verzamel foto's uit het heden en verleden want aan elke foto kleeft wel een verhaal als deel van jouw bestaan van het beginstation tot de allerlaatste halte en alle daar tussen gelegen stations zo krijgt de reis door de seizoenen gestalte en spreekt het gemoed dikwijls boekdelen…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…