Alle inzendingen over bram vermeulen

Bram Vermeulen…

bram vermeulen zingt: dood ben je pas als je bent vergeten. op de nieuwjaarsreceptie van vooruit ging conner voluit over de tong en getuigden partijgenoten dat zij hem warm in hun hart en armen blijven sluiten. wat leeft er bij de partijtop? wat zegt hij zelf bij het einde van de wekenlange show ? na wekenlang voor en tegen ?…

R. van den Hoofdakker, psychiater en dichter Bram Vermeulen, Nederlands singer-songwriter - 'Voltooid Verleden Tijd'…

We hebben een verleden, wij Mijn eerste liefde versierde jij Toen mijn charmes haar niet bekoorden leende ik schaamteloos uit jouw woorden "Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou" en, niet veel later, weer alleen begreep ik pas de stilte van Marleen negen…

Het geluk dat we kunnen delen, is onze scherven samenvoegen, tot een veel groter verband, dan we ongebroken waren. Is ontdekken dat we meer delen, dan dat we verbroken liefde zijn. Is uitzoeken of het muziek is, dat we in verdriet herkennen. Of het hetzelfde verlangen is, dat mensen eeuwig samenbindt. Hetzelfde stromende water. Dezelfde…

Hoe blijvend zal zijn werk nu zijn van waarde Zijn oeuvre liet in crematoria En kerken reeds bij leven sporen na Daar hij gevoel aan sterke regels paarde "De steen", "En als ik doodga, huil maar niet..." Het is veel troostrijks dat hij achterliet…

nee ik heb geen steen in een rivier verlegd op aarde en ik ga dat ook niet doen want wat is daarvan nou de waarde goed hij stroomt dan wel iets anders dan voorheen en dat slechts door het simpel verleggen van die ene steen het blijft een prachtige gedachte die ik altijd zal blijven achten maar ik besef al denkend terstond dat die rivier…

de treinen van ukrzalinytsia in tijden van vrede en oorlog zijn de oekraïense ruggengraat ze brengen van hier naar daar vluchtelingen en de soldaten pendelen de regeringsleiders van polen tsjechië en slovenië waar het front zich verschuift langs tot de bodem platgeslagen dorpen en steden verpulverend blijft ukrzalinytsia onaantastbaar…

De kinderen gaan spelen, opa is suffig -- Er komt geen verhaal.…

Wat zijn er weer veel mensen tien jaar dood Hun levenslopen worden doorgenomen Dat zat er vanzelfsprekend aan te komen Daar elke sterfdag tot ‘n mijlpaal noodt Zo dient voor prominenten het creperen Als opmaat voor geregeld jubileren…

Pas op, de wegen lopen rond, mijd ze dus als -- je een uitweg zoekt.…

Vermeulen, debet, zeven kisten, schrijft hij, een zwijgzaam man, die in de boeken, cijfer bij cijfer, nimmer zich vergiste, een vreedzaam man, correct, die nooit zou vloeken.…

in herinnering Hans Vermeulen niets zo bruusk als branding in de Noordzee vooral op donkere dagen in november alsof het zoute zeewater de open wonden prikkelen het schurende zand en de schrijnende wind lieten sporen na als voetstappen langs de natte vloedlijn Lejo…

Ik heb een hekel aan bramen niet aan hun bessen ik ken er geen die zo vlekken…

Ik legde mijn hoofd op haar schoot zij boog haar hoofd haar lippen smaakten naar zwarte wilde bramen het was zomer en bloedheet…

Van oudsher was de kermis in de stad Een reden dat omwonenden verkasten Nu kiest men ook vanwege Zomergasten -Zodra de zomer komt- het hazenpad Zo'n vlucht scheelt gauw een maand lang redetwisten Met plaatselijke loungeroomsocialisten…

Bram Moszkowicz heeft met de belastingdienst een schikking getroffen. ---------------------------------------------- Hij kreeg een straf voor wat hij had geflikt, Voor iets wat hij fiscaal had uitgevreten, Daarvan liet Bram het ANP nu weten: "Ik heb met de Belastingdienst geschikt." Je vraagt je af wat juist zo 'n man bezielt, Dat hij…

op de omslag van de bloemlezing 'het kind is de vader van de man' prijkt een foto van de dichter Wilmink ooit geschoten door Hans Vermeulen Wilmink in een kek suede jack in de bloei van zijn leven zo ook de kracht van de bundel liedjes gedichten en vertalingen persoonlijk lees ik de bundel nog altijd met veel genoegen maar tóch kan…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

je maakt zoveel in me los je maakt me los van alles wat vast ook belangrijk is, maar pas na jou ik ben ook geboren toen jij hier kwam, Bram, heb je de vader in mij verwekt…

bramen hele grote dikke roodzwarte exemplaren plukken tussen pikkende takken krassen…

Het was altijd barbertje moet hangen het is nu in het vervolg geworden Brammetje moet aan de hoogste galg, weet u, dat ik hiervan walg en dat natuurlijk levenslang deze attitude maakt me heel erg bang wat is er toch aan de hand in het métier? er doen zoveel confrères aan mee het is toch niet normaal om elkaar te bestrijden en geen enkele…

hoe dikwijls heb ik mijn ziel niet opengehaald aan de braam van het bestaan... straks misschien weer zonder pleister zal het vast beter gaan weet ik mijzelf wellicht een stukje wijzer…

Achter messcherpe doornen, bramen verlokkend.…

Op de Hoge Hil pluk ik bramen en de dag kan niet meer stuk…

In de nazomer lokt de bosrand met het zoet van wilde bramen…

Voor Bram haal ik liefst vijf clichés van stal: -Heeft Moszkowicz zijn Waterloo gevonden? -Berouw komt, zo wij weten, na de zonde -En hoogmoed komt gewoonlijk voor de val. -Een vos verliest geen streken maar wel haren, -En wijsheid, waarde Bram, komt met de jaren.…

de blauwbeige gaai snoept van te vroege bramen herfst in augustus…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

Er groeien wilde bramen in mijn tuin en dat al vele jaren zonder handschoenen niet aan te pakken zo geniepig…