Alle inzendingen over burcht

neem jij me mee je praat honderduit en zegt ik ben een beetje nerveus moet nog even wennen dat jij er bent spontaan pak je mijn hand verlegen kijk ik naar je voel me ook wat verloren je woont hier zo mooi in de Vlaamse Ardennen we lopen verder door een fijne dag in mijn leven ontroeren elkaar daar op het pad bij de burcht…

De burcht siddert soms, er is feest in de burcht, niemand weet wanneer. Vreemde minstrelen bespelen hun fluit & het publiek klapt als één man. Glazen en monden lopen dan over.…

Dor loof wegvegen: die kleine kriebeldiertjes verliezen hun burcht.…

Ik ben, als vruchtwater rond een foetus zo is Hij om mij heen Zijn warme schoot mijn burcht! (een cinquiano)…

je bevert damt vrijheid van de beken af het speelse kabbelen is verstild tot veel en gretig knabbelen aan struik en jonge bomen die voor de burcht in groei worden gevild jij bevert in het stuwen van talent dat zijn rechten nog niet kent kom mest je burcht eens uit doorbreek die egodam laat gaan dat jong geluid…

De kustlijn tussen Bari en Brindisi Vanouds berucht om smokkelroverij Kent stenen burchten langs de waterzij Vooruitgeschoven posten half in zee Bij stormwind en hoog water aan de loef En bij windstilte vredig in de lij Een vogelaar ziet tussen burcht en wal De balustrade van een duiventil Het is er 's avonds stil en 's ochtends bal…

Mijn vaste rots is de Heer Hij is als een burcht voor mij En staat altijd aan mijn zij Hij redt mij keer op keer. Mijn redding komt uit Gods hand Ik mag geheel op Hem bouwen En in stilte op Hem vertrouwen Ik weet, God staat aan mijn kant.…

Het houdt van dammen en het fokt maar aan Het bouwt een burcht met bad en kinderkamer Het heeft twee klauwtjes dus behoeft geen hamer Het heeft aan watermanagement gedaan Ons heemraadschap heeft dus niet opgelet Men had het diertje hier toch uitgezet?…

De opstoot van wind errond bedwingt de burcht niet. De rots stoot relletjes van schuim af, terug de lege zee in. Verbeten altijd opnieuw weer vloed tot eb.…

Een vast burcht is God de Heer Op Hem kunnen we bouwen En ons aan Hem toevertrouwen Dat wij mogen leven tot Zijn eer. ( Woorden uit Psalm 46)…

wanneer de kaarten worden gedraaid geen hond nog de dorre grond bezaait de maan zich verslikt in kometen water zichzelf heeft volgevreten de ontbeerde burcht is ingestort regeert de dood van haven tot port…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

De boer die had beloofd om uit te kijken ging toch weer over wilde hamsterlijken en heeft opnieuw hun burchten omgeploegd. Als straks de laatste korenwolf verdwijnt dan trekt de geldwolf aan het langste eind.…

Toch dreigt, naast de gebruikelijke storing, nu serieus gevaar van treinontsporing op plaatsen waar de das zijn burchten bouwt. De gangen worden dagelijks bekeken, je mag gerust van tunnelvisie spreken.…

Getjilp terug, verdekt in kantelen van struiken, burcht van heggenmussen, intussen het rood gespeld als licht signaal op borst en graf van menig roodborst, het brood niet uit de hand wil eten, verdwijnt het in de schemer van de dood en uit het zicht.…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

men verhing de bordjes en nog pronkt hier het voormalige wapens en namen wachters bestaan niet meer ik kan de berg bestijgen door wijd open poorten binnen gaan het ongedekt rondeel waar soms de ommegangen stokken en men beschroomd de zuil van stilte ziet het hoog vertrek de open schrijn voor wie hier hoort zonneleen 33 zie…

De kaalgeslagen rots tilt de burcht in de nevel Met verlaten trots glijdt de nar onzichtbaar door het geknakte riet. Zijn daden laakbaar rijp voor boeien, ketting, knevel. De weg is traag, schier oneindig onbestemd gebroken zijn hart, gescheurd zijn schamel hemd. Waartoe, waarom ?…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij erven zonglans en dauw. Zo zingt…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij derven zonglans en dauw. Nog zingt…

Nu zit ik constant op slot, een verpauperde burcht is mijn woning, ik zit er constant en wacht op de regen, de zon heeft mij blind gemaakt en ik lig naakt in bed want heb verder toch niks nodig.…

(voor Adriaan Morrien) In een moderne burcht te Utrecht: 'Pardon,mevrouw,dat ik zo onbeschaamd in uw tepels knijp,maar de manier waarop Adriaan het woord 'tepels' uitspreekt,maakt mij razend van verlangen. Maar wat zegt u? het geeft niet,want die dichter doet het meestal ook,wel verdraaid, dan is zijn wereld toch kleiner dan ik dacht.…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

wij gaan in zandkastelen wonen een burcht uit lucht is mij te ijl samen likken wij onze wonden opdat het zoute water ons niet bijt zullen we korreltjes zand gaan ruilen doen dubbele zacht opzij we weten dan van aarde en van liefde voor ons allebei…

Liefde versiert zich met verlangen, met verdriet – en slapeloosheid.…

heb met eigen handen een monument gemaakt restaureerde zand met water als cement modelleerde naar verhalen uit hun herinnering die ik opving toen ik woelde en het vroeger leven voelde geen luchtkastelen maar een vaste burcht met muren en kantelen vergeten waren tijd en plaats tot ik de zee zag komen mijn monument weer…

een huis in een smalle straat met lindegroene bomen is het houvast van een frèle vrouw haar baken een burcht om te kunnen blijven om te schuilen achter een donker ondoordringbaar gordijn volgen haar ogen de passanten niemand ziet ze over het hoofd men vindt haar zoveel later levenloos in de stoel de opgezette lapjeskat…

Lichtkind, dat met zwaarte spot, Wilt ge als mijn schildknaap naast mij rijden, Vreugdwaarts, tot het eind der tijden, Naar de burcht van God?…

dichter van zwarte gaten leemtes in hiaten vulling van speeksel en cement metselaar van torenhoge muren om zich heen vormt een burcht voor het leven omgeven door oceanen van bloed nimmer gevloeid zweet dat nooit uitbreekt tranen niet gelaten dichter laat de spelonken van de ziel ongemoeid wanneer het voegsel van het…

het was zijn burcht waarin wit ivoor de torens altijd draaiden richting God met zijn hand op de kantelen bezag hij graag onderwijsgevend het wetenschappelijke land nu drommen mensen naar de ophaalbrug rouwen volle zalen maar zijn stem komt niet meer terug opgebaard in eeuwig zwijgen testament op tijdloos perkament zijn…