Alle inzendingen over buurvrouw

Ik hoor het suizen van de wind, En kijk hoe jij nog slaapt. ik wacht op de dag die zo begint, Terwijl jij rustig ontwaakt. Ik voel je ademhaling in mijn nek, En kruip nog tegen je aan. totdat ik na een tijd ontdek, dat ik weer op moet staan. Ik moet nog dingen af gaan maken, Maar lig hier nog zo lekker. Uiteindelijk pak ik toch het laken…

ze zei nooit veel leek niet zo aardig die dag begon ze te praten over haar lijf dat een verbond van verraad gesloten had dat ze niet meer sliep droomde van kleinkinderen van haar zoontje van acht gisteren zag ik haar weer ze droeg een zonnebril en een pruik…

een nieuwe buurvrouw die domweg tussen neus en lippen door vraagt of jouw rimpels in je genen zitten of dat het een restant is van een losbandig leven?…

Ik mis haar mis haar opgewektheid mis haar als persoon bijna tien jaar mijn buurvrouw Ik mis mijn buurvrouw ze was zo dapper na het overlijden van haar man ze ging niet bij de pakken neerzitten ook al waren ze al ruim vijftig jaar een span Ik mis mijn buurvrouw ieder op haar eigen balkon uren zitten op een stoel, zij onder een parasol…

Mijn buurvrouw heeft een hond hij blaft hij keft kortaf mijn buurvrouw een hond…

De buurvrouw rijmt TELKENS haar gedachten overdag maar ook in de nachten De buurvrouw met TELKENS weer die lieve groet alsof ze weet wat het met een ander doet De buurvrouw als creatief mens Tja, soms gaat er ook wel eens iets verkeerd geeft niets want je hebt er TELKENS van geleerd De buurvrouw hartelijk zorgzaam…

Afscheid genomen van een oude buur hoe mager en dood vijfentachtig jaar de familie gecondoleerd, aangehoord hoe zeer ik op mijn vader lijk van uiterlijk Afijn vanmiddag dus wordt ze begraven, weer wat draden doorgeknipt, ik verlang naar zweven naar bevrijding van de vaste grond als ochtendmist opgaan in de lucht…

de buurvrouw kwam achterom binnen de jonge vrouw zuchtte maar de vrouw was oud dus toonde ze haar respect ze luisterde naar haar verhalen over mensen in de buurt kletspraatjes waren het altijd negatief ze antwoordde nauwelijks en buurvrouw begreep nors stond ze op om triomfantelijk te zeggen dat ze nog een bakkie ging doen –elders…

ze verscheen in lingerie en wou naar haar divan ze schrok en werd hysterisch het vrouwtje van mijn buurman ze wist niet dat ik daar was ik wou enkel maar wat vragen wat uitleg over kookwas maar ze bleek zo aangeslagen ze schrok en wou gaan lopen maar gleed uit op het parket haar been dat leek gebroken en dat was absoluut geen pret…

Wanneer een hoogbejaarde vrouw Na ruzie en wie weet getreiter Een bijl plant in haar buufjes kneiter Volgt op die houw dan nog berouw? Eén slachtoffer in 't ziekenhuis In welke pels zat welke luis...…

het bed in een ziekenhuis haar laatste bed hij zoekt haar hand zijn bril verdwaald tussen oog en wang hij streelt kijkt wacht hoe zwijgt een man als hij verlaten wordt no hast gjin soargen mem bliuwt dy nei zingt hij zacht het klankspoor wijst haar de weg naar het witte licht…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

Geile waterhond vraagt poedelnaakte buurvrouw door het raam mee uit…

Potig staat ze daar, de buurvrouw. De barbecue, daar gaat het om. ‘De rook waait zonder meer mijn tuin in. Gore smook besmeurt mijn wasgoed. Walg’lijk!’ schreeuwt de kenau. ‘Mijn witwas dampt van kotelet,’ beweert ze. Ik haal mijn schouders op; geen boodschap aan.…

Je kind dragen Is de grote verwondering Je kind wegdragen Is de grootste opdondering Die een mens, een vrouw, de moeder Kan krijgen, moet zien te verwerken En ik als buitenstaander Sta erbij en kijk ernaar En weet niet wat te doen, wat te zeggen Het is niet uit te leggen Een moeder hoort haar kind niet te verliezen Een vader ook niet…

Volgens de buurvrouw zat Voltaire vroeger in de vogelbranche; ze heeft in haar tuin een vogelhuisje van hem staan…

roekeloos roffel ik op het lege petroleumblik tot buurvrouw een schreeuw geeft en al mijn stokken breken…

Een zondagochtend sluipt de kater van mijn buurvrouw moordstil 't lijkt me beter dan doodstil…

sinds dagen blaft een hond tegen de hitte op de villa is potdicht de eigenaar aan zee het hek is op slot de buurvrouw brengt hem proviand en water maar hij denkt al aan later als de villa niet meer potdicht is als zijn baas niet meer aan zee is als het hek niet meer op slot is want ofschoon er valt te kluiven en de buurvrouw kortgerokt…

buurvrouw op links doet het van achter naar voren in een voor mij onbegrijpelijke taal mijn vroegere geheimschrift is er niets bij Lady Love…

de buurvrouw hangt haar was op tien witte tenten op één rij blij dat het haar waslijn is 't vrije uitzicht was van mij *…

De hond van mijn buurvrouw blaft iedere ochtend exact om halfacht ze zegt mijn hond blaft nooit wie blaft er dan…

Mijn mooie buurvrouw Adelheid, Heeft mij toen bij drank en spijs, Doch zonder mijn verzet verleid, Als ware ik de poedelprijs.…

er was eens een meneer in heeten die liet eens zijn geliefde weten om heel intensief met zijn buurvrouw lief een beschuit te willen gaan eten…

mij is uit overlevering en van de buurvrouw bekend waar het einde is maar ik mag hangen als ik iemand kan vinden die mij weet te vertellen waar het begint ik ben altijd te laat…

Zo merkte ik gauw hoe bij mijn buurvrouw mijn postbode vertraging opliep ...…

Vanmorgen zag ik mijn buurvrouw ze knikte minzaam naar mij en liep me verder stilletjes zonder een woord te zeggen voorbij.…

wat je denkt, buurvrouw haar ei kookte en smeekte me het te blussen, ik kan geen nee zeggen”…