Alle inzendingen over carillon silence

silence partout…

Dat was de schuld van ’t carillon, het carillon, het carillon. Ooit sliep men als een blok beton: van Grote Kerk tot aan ’t station, geen Weesper die niet slapen kon. Dat gold voor Karel, Til en Ton en voor zijn tante Marion, die al haar kwalen zelf verzon, maar dol was op het carillon, het carillon, het carillon.…

De maakster ervan is al overleden, Maar nooit meer rijm ik over carillons. Aan Ida Gerhardt ben ik dat verplicht, ‘HET CARILLON’ is een volmaakt gedicht.…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

In de ochtendwind tinkelen mijn gedachten -- als een carillon.…

Mijn zoon, hoe is het zover gekomen wat is er gebeurd heb je de verkeerde afslag genomen of ben je meegesleurd door die donkere duistere kracht die ik zo ontzettend haat die heeft jou in zijn macht en jij die dat toelaat Ik sta aan de andere kant en als je ooit zover bent dan reik ik je mijn hand, zodat je weet, dat je weer op de goede weg…

Verslaving een raar iets Verslaving komt uit het niets Verslaving je wil het niet horen Verslaving zit tussen je oren Ik weet één ding Ik moet sterker zijn dan Mijn Verslaving…

Zoals jij praat zoals jij huilt zoals jij kijkt zoals jij pruilt zoals jij lacht zoals jij zingt Alles aan jou is prachtig Mijn kleinkind…

Mama mag ik je wat vragen? Waar ben je nu heen? Ik kan het niet verdragen ik voel me zo alleen Ik kan je niet meer zien Is er iets daar boven? Kan je een teken geven misschien? Ik wil het zo graag geloven want als er iets is na de dood dan doet me dat goed want dan is de kans heel groot dat ik je daar weer ontmoet.…

Zachtjes doe ik de deur open want ik wil je niet wakker maken Stilletjes onder de lalens gekropen zodat ik je niet aan zal raken Wat is het heerlijk stil Mijn kussen voelt goed aan Dit is wat ik wil Lekker naar dromenland gaan Maar dan gebeurt er iets En gedaan is het met mijn dromen Want zomaar uit het niets Is het snurken aangekomen…

Je bent moe van alle zorgen, pijn en verdriet Je slaapt niet maar ach wat doet het er toe je moet door je hebt een gezin en ook nog je werk dus je zet je beste beentje voor ook al heb je geen zin maar je houdt je sterk zolang als het gaat want dertien jaar is een lange tijd en als dan je energie langzaam uit je lichaam glijdt is het te…

Een scheepskapitein, een ouwe rob. Een afgod der matrozen, Had nooit gevreesd op 't pekelsop, Bij storm of waterhozen; Hij floot, hoe slecht de zaak ook stond - En tienmaal daags kwam 't uit zijn mond: "'t Is maar een wissewasje!" Een passagier, die maar aan boord Amand'len zat te knabb'len, Begon die spreuk, zo vaak gehoord, Heel…

De moeder zat appelen te schellen; Mien huushouwing, docht ze, wordt groot; Ik heb er genoeg mee te stellen, Al hêt ook mien man goed z'n brood. Zij zag ze um de taofel daor zitten Zes kienders - 'en aorige trop! - Die speulden heel zuut met de pitten, Went ielk had z'n appeltje al op. Ze zag op hun wengskes 'en kleurtje, Deur 't…

Ik zag de mensen in de straten, hun armoe en hun grauw gezicht, - toen streek er over de gelaten een luisteren, een vleug van licht. Want boven in de klokkentoren na ’t donker-bronzen urenslaan ving, over heel de stad te horen, de beiaardier te spelen aan. Valerius : - een statig zingen waarin de zware klok bewoog, doorstrooid…

Ons Carillon stalkt mijn geheugen door herkenning en pingelt elk uur zeurend door mijn buurt. Na een kwartier nog dreunt het na: herinneringen. Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…

Het klooster is niet langer Wat bleef is de rust De ervaring van de voorbijganger De pieteit met het leven Komt hier tot staan Silence…

Zo stil reeds was de tijd mij gepasseerd slechts met kleine tikjes en in de verte het beieren van een carillon daar tussen de leegt6e van het moment en het gedaver van raketten, tegenhang van veiligheid en gevaar.…

Keek even rond, daar zag ik het staan, Silence, stilte, het stond op het raam. We zijn snel naar een andere coupé gegaan, daar was het met de stilte gedaan, hier mochten we wel praten, bij zoveel lentepracht kon ik het niet laten.…

Zwijgen is een probleem, als men zou willen spreken.…

Toren toren kijk mij aan zal ik van jouw spits afgaan Stel, vlak boven het carillon zet ik af van het balkon Zweef statig als een adelaar doch het flappen valt mij zwaar En ook het bidden van dit dier helpt mij als springzondaar geen zier Het carillon zoeft snel omhoog uit het gezichtspunt van mijn oog Met mijn neus richting zenith waar de…

door een sober bestaan van eenvoud, werken en gebed raakt de monnik in zijn lege kluis van alle ruis verschoond ontwaart hij stilaan de fluistering van het levend geworden woord zo alledaags aanwezig als de zachte lichtval door het venster zo tastbaar als de kruimels van het vers gesneden brood -inspiratiebron : Into Great Silence…

NS Nu Snap ik je Na Sneeuw Nog Steeds Niet Sneller Natte Sporen Nieuwe Stellen en No Silence Nieuw Station Nee Stupide Nieuwe Seinen en No Sorry Nee heel Spijtig, ook Na Stuifsneeuw volgt Nul Service Niet meer Starten Nimmer Stoppen Nooit meer Slapen Nee, wat Stom…

Luister duisternis, mijn vriend, waaraan heb ik het verdiend dat ik telkens in mijn dromen dezelfde angst moet tegenkomen? En het visioen dat mij bedreigt en ik iedere nacht weer verwacht met het geluid van stilte. In iedere droom loop ik alleen door straten zonder einde heen, onder een kille straatlantaarn sta ik in de donkere nacht te…

Langzaam me vermoordend een lied dat in minuten jou mijn hele leven vertelt van het begin tot het eind en omgekeerd weer terug couplet na couplet zing ik voor jou als beste vriend die ik mijn duisternis noem in stilte waarheden die me hebben gesmoord welke kracht er uitgaat van dit ingetogen lied dat wegsterft en oplost in nevels van…

een hemelbed met open dak bevrijde vogels zweven op zachte wind van zomerzee mijn adem om te leven een carillon het hart een bron het ruisen van de halmen compleet geheel het links en rechts van handen in mijn palmen waar liefde daalt de duif verdwaalt daar tortelt thuis voor eeuwig…

De grote beer in 't luchtruim De late maneschijn Een juffrouw met een breikous Een transparant gordijn Een lang vervlogen reek'ning Een durend carillon Een stukgetrapte otter Een kop gebruikt bouillon Die geven al te samen De tandeloze mond Een hardverscheurend knagen. De Rijn stroomt teugloos rond.…

hilariteit alom in de stilte coupé enkele oudere dames krijgen de slappe lach... wanneer ze uiteindelijk lezen dat het hier stil moet zijn zijn ze niet meer te stoppen als excuus voeren ze aan 'een dag niet gelachen is een dag niet geleefd'…

in de treincoupé viel een enkel woord dat de stilte brak een geagiteerde reiziger stoorde zich zeer aan dat woord en maakte gewag van 't gedrag aan het gezag dit weinig tolerante en bijna genante daaraan stoor ik me dan weer…

wanneer als oude vriend het duister van de nacht zich weer bij mij voegt kruipt zachtjes naast mij de herinnering aan jou om in geluid van stilte weer met mij te praten rusteloos zijn de dromen waarin ik loop alleen over geplaveide kinderkopjes door straatjes en steegjes waar nauwelijks nog het lichtend schijnsel komt van het lantaren…

Bij de volgende slag, speelt het carillon of de stille trom…