Alle inzendingen over de mijne zijn

Jouw tong tegen de mijne raakte mij... en jouw lichaam op het mijne bewoog mij... maar jouw ogen in de mijne bevredigde mij.....…

De lippen Zo zacht en lief Voor eeuwig de mijne De ogen Zo mooi en zacht Voor eeuwig de mijne De handen Zo lang en teder Voor eeuwig de mijne…

Mijne moedertaal, mijne moedertaal, Wie of haar ook kleinere, Min ik als mijn vaderland, Sta ik voor met hand en tand! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, Dat houd ik steeds in ere! Mijne moedertaal, mijne moedertaal, Wat andre komt daarnevens!…

Mijne moedertaal, mijne moedertaal. Wat andre komt daarnevens! zwaardgekletter, klokkenklank, snarenspel en minnezang o mijn Neerlands, ja mijn Neerlands dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal. En zou ze 't ook niet wezen, haar verkiezen zou ik nog, want ze is de mijne toch!…

De stappen gezet door velen zijn dus echt de mijne niet, mijn stappen naast die van jou zijn degene die ik zie. Omkopen hoef ik je niet en al zijn jouw stappen de mijne niet, dat wat ik het liefste zie, is jouw stappen naast de mijne.…

Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

En vooral de mijne. Terwijl ze allemaal mooi zijn En even kwetsbaar Huil ik het meest bij het Uiteenspatten van de mijne.…

weg, niet wetend wat me beweegt, roerselen die zij raken, watergeluiden steeds met andere smaken, kraken de spanen die ik ontbeer, mijn schip schuurt het land, drooggevallen in profetieën, overvloed vlotgetrokken van de wanen en hun klippen, geduld spreekt uit murmelende lippen, als melodieën van hun zinnen, spreken taal maar niet de mijne…

Jouw wereld is niet de mijne maar soms kruisen ze elkaar. Je warme huid even tegen de mijne en in een glimlach vinden we dan elkaar…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

jouw ziel heeft zich met de mijne vermengd Dus ben ik je nóóit kwijt…

Ik hoor je denken aan die jongen met het roetzwarte haar zijn praatjes zijn gladder dan de mijne zeker, niets is minder waar. Ik zie je dromen over die kerel met die mooie jas zijn kleren zijn mooier dan de mijne och, ik wou dat ik het was.…

Er zwerven nog veel mijnen in de zee, een souvenir uit barre, zwarte dagen waarop vijf mijnenvegers vlijtig jagen. De Belgische marine doet ook mee. Ik hoop dat ze ditmaal betrouwbaar zijn en het verschil zien tussen mijn en dijn.…

Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

het jouwe trekt mensen het mijne stoot ze af…

Jouw lichaam dat voor altijd het mijne raakt. Jouw blik die de mijne nooit meer loslaat. Jouw hart voor eens en altijd in ruil voor dat van mij. Onze handen voor eeuwig in elkaar. Jij en ik, vanaf nu één geheel.…

de opening verbloemd achtergelaten vergt nog omzien, naar vandaag klim op- daal neer de vraag herhaalt zich zonder meer in naar de monden praten maar de mijne ja de mijne laaft zich aan mijn armen vleugels zijn het, ongebroken deze keer…

mijne!…

Waar zou ik henen varen met mijne vissersboot, waar olietankers waren zijn nu de vissen dood. Waar zou ik henen rijden met mijne oude truck, want net waar ik wil rijden zijn alle wegen stuk. Waar zou ik henen lopen met mijne houten been, zelfs over mollehopen geraak ik nauwelijks heen.…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

onbeschrijflijk, jouw lippen op de mijne. ik mis je lippen op de mijne als je kust met anderen. de pennen die de woorden toveren op het papier. onbeschreven. niet te verwoorden , de liefde voor jou . zo ver weg, zo dichtbij. alles wat ik wil is wij.…

Jouw hart en het mijne vol liefde en trouw Jouw hart en het mijne waar ik zo van hou Mijn hart en het jouwe vol trouw en geluk Twee harten verstrengelt dat gaat nooit meer stuk…

Aan een ander heb ik al mijn trouw beloofd En daar tot vandaag ook echt in geloofd Maar als je je ogen in de mijne zou boren Zo dichtbij dat ik je hart zou kunnen horen Als je me aan zou raken, je hand onder m'n kin Met jouw adem in de mijne, sta ik niet voor mezelf in…

Je gaf mij jouw glazen hart Breekbaar glanzend in het vage licht Je gaf mij jouw glazen hart Vandaar nu dit gedicht Je gaf mij jouw glazen hart Ik omwikkel het in zacht satijn Berg het op in een zilveren kist Waar het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen…

dat wat men ziet geldt als de regels alles vastgelegd als stalagmiet jouw waarheid in niet de mijne omdat alles ondergronds beweegt als mijnwerkers in donker verlichte mijnen waar karretjes rijden over smalle rails dit is verzonnen zoiets als een fairytale.…

ogen ontmoeten ogen vluchtig in ’t voorbijgaan steeds duidelijker zoeken jouwe de mijne gedachten spinnen verhalen voor rode oortjes jouw glimlach verraadt je de mijne doet er niets voor onder ook al ben je met hem vinden steeds opnieuw jouw ogen de mijne uitgebreid stift ik mijn lippen rood in het voorbijgaan knipoog je en sla…

Wil ik jouw lijden kennen om te begrijpen -- wat het mijne is?…

Met mijn bel bel ik aan de deur, ik ben welkom -- want het is míjn bel.…

De roes duurde zo lang dat het wel echte liefde leek tot ik ontnuchterd ontwaakte bij een kille afscheidsgroet Zij had de mijne kunnen zijn had de mijne moeten wezen maar koos voor die ander zonder dat ik het toen wist Iemand stal mijn droom om als nieuw te dromen droomloos bleef ik achter beroofd van weer een ideaal…

De een die ik begeer Zal nooit meer de mijne zijn…