Alle inzendingen over de reunie

Op de reünie Ontmoet ik Jaap, die joviaal Op m'n schouder slaat 'Wat hebben wij gelachen' 'Jazeker, wij ook om jou'…

Op de reunie Ontmoet ik Jaap, die mij hard Op de schouder slaat 'Wat hebben wij gelachen' 'Jawel,wij ook om jou Jaap'…

Een reünie die je niet wilt een samenkomst die je wilt vermijden een vertrek dat je alsmaar uit wil stellen want je wil hen niet kwijt Ze hebben allen dezelfde ziekte en vroeg of laat, maar steeds te snel verlaat de één na de ander hén die ze liefhebben en koesteren.…

Ik ruik een treurige geur op een reünie geur van vergankelijkheid weemoed en nostalgie. Ik proef de treurige geur bij een ter nagedachtenis ruik en proef herinnering van dát wat niet meer is.…

Daar zat ik dan aan tafel te midden van levenden en doden oude stemmen weerklonken tussen eten en drinken door een bekende lach galmde luid ouder verschijnen ze nooit wel vaak jonger tastbaarder kunnen ze bijna niet meer worden dan in onze dromen eigenlijk zie ik al weer uit naar een volgende reünie…

Zeker, het wordt tijd voor een reünie. Ideeën genoeg. Plannen zat. Maar ik lig hier nu al uitgeteld, en ik zie zo op tegen de organisatie. Nee, dat is te zwaar voor een oude kat.…

was dit wel een ander jaar bij alle groei in de persoonlijke harmonie geen uitnodiging voor een reunie het lijkt toch over met mijn acuut gevaar toen al was ik in mijn aanwezigheid overal echt hoogst tijdelijk hoe vaak word ik op de mailing list misschien niet pijnlijk gemist het is om nu van te verzuren met mijn drang tot mobiliteit liep…

met kaarsen verloor de schemering zijn licht vlammen dansten warmte en intimiteit rond fraai gedekte tafels maar de muren kenden schaduwen van mensen die worden gemist waar vroeger het café nog vol liep bij de reünie speelt nu het gebeuren in zaal twee het afscheid is weer zwaar maar altijd zegeviert de hoop op een weerzien…

de wateren en bossen tussen de velen paden strek ik me uit en kijk omlaag over het dal Het uitzicht ligt smetteloos voor me onwetend wat er verder voor me ligt ben ik nu zoals ik geloof dat ik nou eenmaal ben Toen het dal De muren waarin ik vastgeketend zat liggen ergens daar in het dal afgebrokkeld in het bestaan van een reünie…

Op de reünie zag ik mijn jaren zestig vrienden weer. De gitarist en saxofonist, beiden zonder haar en haar. Het leven was wat sporen kwijtgeraakt. Het meisje van de zanger vond een vroege dood en hij, hij was blijven hangen in de blues en zoop. Er werd gespeeld, gelachen en gejankt.…

Nee we gaan niet meer naar de kerk nog wel naar begrafenissen en crematies daar vinden we ook alles van vroeger mooie woorden, mooie muziek, goede sfeer Ik laat me dan graag gaan neem extra tissues mee en de koffie smaakt goed het wijntje voortreffelijk en zoveel mensen, contacten Net een familie-reünie of een zaken-netwerkbijeenkomst…

Ik kan niet wachten op de eerste reünie. ------------------------------------------ uit: Utrecht voor gevorderden (2011)…

uitkijken naar een tijd die nog niet is maar die hopelijk komen gaat terecht gekomen in de sluizen van de tijd het oude achter zich gelaten, het nieuwe binnengevaren, niet wetend wat er komen gaat - onwetend van de liefde en het leven dat hen overkomen gaat en van de dood die -nog - niet bestaat n.a.v. reunie…

Als jong volwassene op de reünie is ze ‘n elegante mooie vrouw en staat gelijk in aller belangstelling. Ik herken haar glimlach waarmee ze de plagerijen doorstond en besef dat ze er al die tijd echt boven stond. De pestkoppen van weleer voelen zich ongelukkig en onaantrekkelijk worden ze verdwijnen stilaan in de morgen.…

Mijn kloppend hart mist een opgaande lijn voelt niet meer zo warm en vertrouwd als de opwindende dagen van vroeger zij bonkt als een sloophamer almaar dansend op het ritme van de Marathon waar ooit klanken galmden en het leven begon haar echo’s klinken door in het Paard van Troje die de zestiger jaren laten voortleven, een reünie is een…

Het gedicht werd geschreven t.g.v. een reunie (18 juni 2005) i.v.m. het vertrek uit het pand aan de Spirea te Dordrecht van de INHOLLAND PABO. De PABO verhuist per september naar het Achterom te Dordt.…

verstaan wist ieder onbetwist van de tere plekjes, de traan onder houten binten was het genoeglijk praten rond kiekjes van nazaten het verre Canada kwam aanrakend, omarmend dichtbij er was zo jou, zo ik, zo wij ik plaats met voorzichtigheid mijn voet uit het verleden plooi mijn tenen weer naar het gekende heden ( Nicolay reünie…

(voor Ellen ten Damme) Ik heb je al eens zien optreden samen met je Arie de Nepkanarie, dat is alweer een tijd geleden, maar vandaag is de blijde reünie. Het belooft een bijna privé-concert te worden, want het is in een winkel van Vrijbuiter, met gratis snert en hapjes van Go-Tan, rinkeldekinkel, Ellen komt anderhalf uur zingen!…

Een traan mag wel, maar ook veel lachen een soort reünie met een beetje verdriet ik zou er graag zelf bij willen zijn maar die kans is klein, dat gaat dus niet !…

donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het moeten sterven op aard, Het spoor nemen tot het eindstation plus de boot die over de einder vaart Ergens in onze donkergrijze historie ligt heel de toekomst alreeds besloten Daar vind ik je terug bij onze reünie…

Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

Wordt het dan een reünie misschien? Zijn de poorten echt van parels? En de straten van echt goud? En, klingelen er belletjes uit tulpen? Worden mensen daar niet oud? Of zien we nog in een spiegel van raadsels, en weet jij dat ook nog niet? Wonen we daar gewoon in huizen, en hebben we er geen verdriet?…

sprekende" beelden altijd leuk om te zien anekdotes en verhalen die nooit verveelden Het zijn kostbare uren dat we elkaar weer kunnen zien we blijven familie ook nog over een jaar of tien De nieuwe generatie dient zich aan zullen zij de traditie voortzetten het is niet echt iets van de huidige jeugd wij zullen ons er nog voor inzetten Een reünie…

wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie maar niet bij ons, wij…

Al laat een reünie alleen de schijn zien van dank voor wat Latijn hen heeft geleerd, geen spijt voel ik, ex-classicus, noch falen plusquamperfectum telt niet in hun praesens futurum zijn zij, beelddoordrenkte wezens, wat weten zij nog van klassieke talen Herodotus' relaas over de Perzen en de Aeneis van Vergilius, Metamorfosen van Ovidius…

'k Mag je niet Meer zien van De vrouw die Zich jouw moeder Noemt, en de Rechter denkt Met haar mee, Niet met mij, Afgesneden ben Je van mij Die zich jouw Vader noemen mag En die jou Ten diepste mist, Dag aan dag…

over mijn overvallende spontane bezoek ik had 2 jaar geleden iets toegezegd een verassende vergrote foto van ons beider optreden in De Doelen met de Schubertiade 1983, kleine zaal met o.a. wijlen de tenor Hein Meens, dirigent Jan Eelkema en de nog levende beroemde bas, bariton Robert Holl 2 jaar geleden toen we tegen elkaar botsen bij de reunie…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

Op de schoolreünie waren alleen mensen die het gemaakt hadden De rest was thuis gebleven dat had ik ook moeten doen…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…