Alle inzendingen over deun

Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende deunen wel!…

Dan en onverwacht verstoort gekreun - eerst zacht - zijn rust: De zoete deun van vrouwenlijf in lust verwekt zijn onvervuld verlangen. Het laken niet meer onbevlekt ontvangen geblust door haar die hij slechts hoort.…

zingen voor mij een liedje van jouw eenzaamheid zingen voor mij een liedje van jouw verlangen al ben je ook de noten kwijt al kruipt de melodie nauwelijks door de regen van de liefd-lies leg uw wenen hart naar mijn eigen compositie het neurien hetzelfde beklagen deun…

Om m'n kluis Windgesuis... Onder 't open raam, Bladgeril; - Preev'lend stil Als een beê..., uw naam. Ginder hoog Bloemenboog... Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ik weet Liefdeleed Dat me bidden doet... Wat…

David Gates - If Rudi Schurike - In einer kleine Konditorei Johan Verminnen - Laat me nu toch niet alleen Mecano - Tu Mahler - Top Drie Depri Werp mij een munt in de gleuf Random speel ik uw deun Ben ik uw muzikale hoer Draai ik wat u vraagt En morgen reken ik u af, Moet u de rekening betalen, Deunend door de nacht Word ik slapend rijk…

Dan ja, zal ‘k genezen wezen, opstaan en, gespannen fel, of ‘t een klare snare ware, dichten ende deunen wel! --------------------------------------- uit: Tijdkrans februari 1888…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

Een bekend deun klinkt uit de radio Uit straatlicht valt regen als gele gensters Vervormd neonlicht door betraande vensters Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero Je bent daar, God zij geloofd Lichtbundels zwaaien langs kamermuren Ik wacht, ach nee...de auto van de buren Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd Ik wacht...…

hersencellen Bonte schetsen waaien omhoog veelkleurig tot het zwart ze overrompelend doet dalen het zwart van hersenkwellen Het zwart van lange nachten met ritselloze bladeren bedrupt in nevelige ochtend voor het opscheppen De bomen staan stom, ontkleed het winterleed te honen, als tak en stam gaan kreunen onder witgekleurde deunen…

de wintertuin laat mij haar ribben zien de klankkast van de zomer penselen veilig opgeborgen voor het kleuren straks op de eerste voorjaarsmorgen de kleuren worden weer gedroomd door elke vaste dromer de vogels zijn nog stil en oefenen hun kwieke deunen om ooit weer al het fraais in het voorjaar te ondersteunen maar nu moeten ze nog…

De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd: Jij bent de zon, jij bent de zee. Wanstaltige combinaties van liedjes: Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd. Er wordt me een enorme kool gestoofd: Heb je even voor mij uit duizenden kelen. De Radetzkymars heeft het eeuwige leven, wie heeft Manuela van haar eer beroofd?…

duizend en twee nachten duurt nu haar verdriet doelloze gedachten haar sprookje is het niet duizend en twee woorden gaven haar geen steun sombere akkoorden een bluesachtige deun duizend en twee dingen die zij niet meer zag slechts herinneringen aan een zwart omrande dag duizend en twee kussen heeft hij nog tegoed terwijl zij…

Stel dat ik hemel en aarde tot papier zo dun zou schaven je lid zou niet meer plassen geen hoon werd meer gehoord Priem je tong door je platgeperste lippen tuit ze en fluit maar een lasterlijke deun Mijn haren vonken je tot de komende nachtgestalten als het duister jouw licht komt doven Ik zal over grauwbesmette takken hangen en…

Voor mij evenzovele kerkhofvaarten met steeds de zelfde deun rondom de baar. Ze volgden alle dertien één parcours daarin verschilden ze niet van elkaar: Zodra een ieder van zijn zitplaats rees, jankte een doedelzak ~Amazing Grace~…

Ik zing zoete deunen tegen de bessenstruik! Dans mongolide rond het aardbeienbed!! MAAR… dat ZEVENBLAD…. HRRRHHGGG.. DAT DUIVELSE ZEVENBLAD!!... STERF! En dus pak ik mijn wapens, schoffel en schep. Dit is een gevecht, dat alleen verliezers kent. Overmorgen mag ik weer meer onkruid ruimen. Mooie paarse bloemen? Tussen mijn heg??…

Waarom lachen ze dan, de overgrootmoeders, en buigen alsof, bokkendansen op een deun van pannendeksels en gebarsten fluitjes. Ze zwaaien en struikelen weg in het rookgordijn van deze dag. Een voetafdruk bewijst: 'Ik ben een kloof.' Scherfjes, ondeelbaar klein, geen mozaïek maar as op onze lakens.…

We zingen een eindeloze deun die met de kandelaars elk jaar worden opgepoetst, onbeschaamd zijn de blauwen luchten, waarin december zich achter verschuild, de kachel brandt maar staat lager, we worden deze dagen trager, beloftes naar elkaar in een eindeloze steun van wensen, die worden vluchtig, doorzichtig als kaarsen zijn opgebrand…

de moanne skimert har sulveren ljocht bylâns de grize fearen fan de wyn, de wyn dy't hieltiid jaget en skuort oan de tûken yn de bosk dou hearst no gjin sweltjes mear, net mear it súvere lûd fan een geal dy't sjongt en slacht en sjongt, deun by de rûge, giele ekers ik wyt net wat ik sizze moat, dou sjochst sa dôf, hast blyn, dou wolst…

Hij had geen besef meer van de tijd, en dacht ik kan nog even wat blijven, hij hoorde een dansende deun en werd steeds vrolijker, bungelend nam hij er nog één op zijn gezondheid. Daarna ging hij weer op weg, naar zijn trouwe schuit, hij wist aan boord te klauteren, dook z'n kooi in en sliep zijn roes uit.…

Dat lûd fertelt een lyts mearke, leau ik, fan lústerjen, fan leafde, ja, fan libben: ik wyt nou wol dat yn it nêst deun by ús ald skuorre, fjouwer lytse swarte lysters wenje, it neiteam fan dizze túnsjonger. Dy lytse fjouwer fûgels harkjen ek, - dat kin dochs net oars!…