Alle inzendingen over doodskist

Ach nu, de stoel van tante Thea Dus plotseling een poot mist Dan blijkt de nagel aan haar doodskist Een schroefje van Ikea.…

'n Nagel aan je doodskist, dat is er ook zo een, van deze twee, maak ik er gewoon maar één! Want aan wachten, heb ik "een broertje dood" en 't is een nagel aan mijn doodskist, waarin ik kom te liggen, als ik er niet meer ben...…

voor eeuwig met elkaar verklonken jong mens je wordt er niet goed van zo vroeg over je graf heen de boel te vernaggelen niet alleen de nagel van je eigen doodskist te willen zijn…

Het is de muziek en wat de een wat droeviger raakt dan de ander Waarheen, waarvoor deed het op mijn manier de dood tijdloos maakt een jukebox historie wordt We dansen in een armoedig café het enige licht van een jukebox komt Paul Anka "Happy Birthday ..." zingt Jouw buik vooruitstrevend mij ontmoet…

Toen ik mijn hand legde op zijn rode doodskist, keek een blauwe pauw door het raam de aula in. Met zijn witte haren vormde het de driekleur van het land en taal waar hij zo innig van hield. Bilthoven,12 juli 2005…

Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

Hij hief aan het feestmaal de beker zo hoog, Hij sprak, met verwaande woorden, Van al zijne voorspoed, van al zijn geluk, Terwijl zij hem zwijgend aanhoorden. Hij sprak zonder eerbied noch medelij Over 't onheil van vreemden en vrienden, En zei, dat de rampspoed geen wakkeren trof, En de andren hun onheil verdienden. Mijn…

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

langszij de haven timmerde ik doodskisten zonder bedoeling ermee te varen een wit laken met punaise gaten wat schetsen op de deksel afgebeelde relikwieën een levensloop vol afgedankte zielen aan het voeteneind wat verfijnde kreukels het stof was wat te lang maar met rafelende ingenaaide zomen kon deze dood me niet meer worden ontnomen…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

waarheid nog wel sneller dan de leugen als dronkenen en kinderen hem ook niet meer spreken en daar het oog van de naald verstopt in de hooiberg de weg niet meer ziet zoek ik vruchteloos in het doolhof naar de vuren die de rook veroorzaken en stel ik me tevreden met een half ei terwijl ik in troebel water naar de nagels van een doodskist…

Zie ook het gave, weldoordachte, humorvolle, bol van ironie staande, schertsende supersnelsonnet van Theo Danes dat vandaag onze site siert, vormt mijn inspiratiebron voor onderstaand gedachtenspinsel En dan die feestjes van die hoogbejaarde Met Marokkaanse sloeries in het duister Nog hoort men langs zijn doodskist het gefluister Dat…

Ik ben als 50PLUS-lid niet op het congres geen interesse in die Nagel aan de doodskisten van politieke partijen geen interesse in Scheringa de wanhoop van narcistisch autistisch gedrag Ik denk met weemoed aan Krol hij die fouten heeft gemaakt maar ook mensen op de kaart heeft gezet dat was hem ook gelukt met ons ouderen Krol kan altijd…

Je kan nu in een handig bouwpakket Je eigen creatieve doodskist kopen Van beukenhout of eentje uit de tropen In een handomdraai in elkaar gezet Bleek dat we achteraf wat bouten misten Daarom ‘n goede raad:Laat je niet kisten Het Nederlandse uitvaartbedrijf Capulus brengt binnenkort een “doe - het- zelf- lijkkist” op de markt.…

Meestal leeg en onverlicht is zij de rest van het jaar een verticale doodskist die slechten-ter-been- droog houdt en af en toe schreeuwt iemand in haar binnenste een monoloog omdat hij de verbinding niet vertrouwt. Maar meestal leeg en altijd onverlicht kent zij dan toch haar moment van vrolijkheid.…

de illustere raaf spreidt zijn vleugels over de dampende mist die de afgrond verbergt en ik graaf, ik graaf op zoek naar de teugels onder mijn doodskist die mijn leven tergt tot ik met de eenhoorn de nachtmerrie verleid zal ik elders verdwalen in het nergens van ooit bloeit de enige doorn in het oog van mijn tijd als het de droom…

zij hamert nagels aan jouw doodskist terwijl jij de nieuwe auto uitpakt dralend sluipt zij om je heen de toon bepalend waarop gezongen wordt doch zing niet vals dan val je genadeloos in haar web van onvree waar ze je ongemerkt klein houdt, jou steekt bij tij en ontij wat je doet wringen in onmogelijke bochten vlijmscherpe tongriem maakt…

Polsbrede brevieren, confrater Melchior, kermen als lood om oud ijzer van de nagel aan de doodskist der hemelse plezieren alwaar bevallige engelen gevallen vrouwen bewaren in glas-en-lood edoch geen hunner zal het berouwen want aanstonds, o broeder Melchior zal de pauselijke nuntius onze gezegende gemeente kond doen van het…

Als je iets zegt, hetzij onwaar of waar, Een mening die een ander niet wil horen, Dan krijg je – logisch toch? – de wind van voren, Maar daarin schuilt geen werkelijk gevaar. Gevaarlijk wordt het pas als, net als toen, Men oproept om een mens wat aan te doen.…

Ruimteverlies in rekening gebracht voor doodskist, lijkkoets en gemeentegrond. Mijn hart krimpt samen als ik overweeg hoe alles om mij heen voldoening kreeg. Ik loop met een paar volle borsten rond, die men nu langzaam leeg te kolven tracht.…

Of ik iets wilde schrijven voor als je zou ontwaken in jouw doodskist vroeg je mij bij wijze van grap op jouw sterfbed heimwee waaide woedend weg over zilte stranden van verlangen in mijn fantasierijke verbeelding over de zwoele zomeravond intens was de liefde, warm het zand als kleding, naakt was de echo machtig als een vlinderhart…

de laatste eer voetbalstadion doodskist op middenstip eigen orkest zangfestijn legio béste vrienden bloemen leggen met elkaar vuurpotten, aanstekers bierfestijn valt wat te beleven!…

z’n wortels doet de mens verwelken en als ‘n snijroos sterven we moeten om in de ruimte te leven de illusie van de aarde meenemen de samenleving van een kleine stad waarin we door emoties gedreven onze redelijke behoeftes bevredigen Dit is laatste handmatige bericht van ‘Aardse Roos’ eens emigrantenschip nu in sterlicht fonkelende doodskist…

tienvoudige prijzen tien geboden achterblijven kaalgeschoren als in maïsvelden honger wraakzuchtig be-amen autobiografisch u mag het weten mijn grootvader is in de oorlog in de koolmijnen van Couillet overleden is hij vermoord ik mag het niet weten wel weet ik mijn grootmoeder heeft honger geleden zwart brood matig te vinden de doodskist…

twistziek tumult een ontlading die wortelt in wervels van lood de jichtknobbel in onze donderwolk een vloot van pantserkruisers voer door onze met olievlekken bezaaide baai je past het kralensnoer dat spant om jouw nek door het schroot van de vergeten postkoets waait de mistral over de plankenvloer van de vrek die uren, spijkers van mijn doodskist…

Want Hoedekenskerkse spijkers, die zijn ideaal Voor een nagel aan de doodskist van een kardinaal. Wat verder was een hooiberg, die stond daar in het land. ‘k Ben meteen gaan kijken of er een speld in was beland. Want Hoedekenskerkse spelden die zijn, dat is bekend, Bij uitstek heel geschikt voor ‘t prikken van een docent.…

Ook ik een militaire parade Maar dan op drie maart en Middenin de nacht Feest is het en er zijn veel Bekenden op de been Machtsvertoon, marcherende Soldaten Hoe laag komen de vliegtuigen Over, hoe feestelijk is de stemming Maar dán, een vliegende doodskist Komt gierend op ons af, we Rennen voor ons leven, de school Staat in brand…

Geld wist de tranen van weduwen en bruiden Geld stroopt de onschuld van hoornen en huiden Geld heeft macht over zwakkeren van geest Geld besteelt het geheugen van elke norm Geld is de kunstvorm van het politiek autisme Geld is de natste droom van elke objectfiel Geld geeft een schijnidentiteit aan boeven en criminelen Geld is de nagel aan de doodskist…

Een foto van jouw kindje, in een wit satijnen doodskist. M’n lieve tante Pietje, sjok, sjok, sjok, jij achter mijn en ik achter jouw rok. Oh m’n lieve tante Pietje, wat een enorm verdriet. We deelden het samen in stilte, erover praten konden we niet. M’n lieve tante Pietje, jouw liefde vergeet ik niet.…

ja die heeft een grote mond maar die moet hij ook wel hebben want daarmee strooit hij praatjes rond Om twaalf uur serveert het huishouden steeds een verse Hollandse pot zo veel lekkerder dan fabrieksvoer dat krijg je gewoon niet door je strot In Moddergat wordt veel gerouwd met de dood is men wel vertrouwd op de tafel daar staat een doodskist…