we noemen hem Kees II

de inhoud van de asbak
in de vuilniszak
om deze avond nog aan straat te zetten
met alle herinneringen erbij

zodat overgebleven vrienden niet zeggen
dat hij deze nacht van eindelijk sterven
belachelijk veel gerookt heeft

maar hij weet niet
wat hij met de leegte
en bijbehorende flessen doen moet
als glasbakken langs eenzame wegen voeren
dan doet zijn onverzoenlijke uiterlijk
wellicht het vermoeden aanwakkeren
dat hij dat makkelijk zelf aanpakt
en doet

maar niets is minder waar
met zwaar vereelte voeten
vergroeide kalknagels
alsof ze zijn doodskist komen voelen
zijn knieën zich al voorbereiden
op wat deze uren nog bieden willen

met dien verstande
dat het ook echt
met recht de finale poging tot ‘closure’
van het verhaal
van niet wakker worden blijft
want het moet nu echt afgelopen zijn
met het gekoketteer
rondom zijn einde

dus kijkt hij naar de veroorzaakte scherven
die door zijn handen zijn heengegaan
en besluit dat zijn bestaan
zin heeft gehad

hij rookt nog een sigaret
of wat
en luistert naar jazz

reflectie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 17