Alle inzendingen over door het zand

Zand ik zie alleen maar zand Ver weg dichtbij voor achter en opzij alleen maar zand Ik voel overal zand in mijn oren in mijn ogen knieholten en ellebogen overal zit zand Ik ben gek op zand op kuilen duinen en bergen grof geel en fijn wit zand Ik geniet van woestijn steppe en strand hollen lopen dolen in…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…

zand schenkt mij de gave te vergeten.…

Ik schrijf met mijn tenen, letters in het zand, de letters vormen woorden, daar op dat warme strand, de woorden die verdwijnen zodra de zee weer aanrolt. Ik schreef de woorden in het warme zand, alleen bestemd voor mijn ogen, daar aan de kust, in dat langzaam verdwijnende zand, in het water.…

zal ik niet aan dit landschap zand schuurt tussen m'n tanden.…

Sporen in zand Door golf, wind gewist Op strand Door niemand gemist. Sporen in zand Door zon, wind gewist Op land Door niemand gemist. Sporen in zand, Resten van leven Zijn al vergaan Voor zijn kon geven. Dieho…

Mijn gedachten ploeteren maar voort in de modderpoel van wat eens mijn verstand was emoties hebben de controle overgenomen en fladderen vrolijk rond in het mulle zand dat zachtjes kraakt onder mijn gevoelens Waar komen zand en modder elkaar weer tegen?…

Liefde begint als een zandkorrel, langzaam worden dat er meer, een handje vol zand en elke keer, komt er een beetje bij. Liefde is als een schep zand, het ligt sterk besloten in je hand, maar zodra je de vingers van elkander doet, glipt de liefde als zand, je door de vingers.…

Het zand waait over de vlakte Verstopt zich onder een struik Nestelt zich alsof het daar kan blijven Droog en dor is de struik Hij kan het niet vasthouden Daar vliegt het zand weer door de ruimte Ik wil hier blijven roept het zand Niemand hoort het in de eenzaamheid Plotseling verdwijnt de zon achter donkere wolken Het begint te waaien en…

Steeds omlaag en omlaag in het rulle zand. Heel snel om de pijn te breken. Het valt in ontelbare kleine zachte , verloren en dode stukjes in het zand. Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en zachte voetstappen van veelmensen in het zand.…

Snot en zand De berg De heg Je snot Dit land Je speelt en lacht De wereld zacht Geen meteoriet Geen bom Alleen maar je snot En het zand In een speelplaats onder de zon Geen meteoriet Geen bom Je snot In het zand Er is gelukkig niet veel Aan de hand…

werd reeds opgezet schietend schreeuwt zij okee zand erover…

Sterren in het zand Ontelbare stofdeeltjes Zal ik je geven…

De zon brandt op mijn huid zoals verlangen branden kan ik teken namen in het zand en schelpjes leg ik daarbij uit De zee van eb golft nader rustig maar bewust en sterk tot aan de namen in het zand die zijn getekend in een kader Speels glimlach ik naar mensen die reflecteren mijn geluk want door die namen in het zand herkennen zij mijn…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

wij zijn een zandloper: het zand stroomt er van jou naar mij en omgekeerd altijd maar door vermalend de tijd die voor ons wind is en het kaf wegblaast zo stroomt het zand van mij naar jou en omgekeerd altijd maar door…

Ik liep heerlijk op het strand, en ging zitten in het zand ik staarde naar de mooie zee en kreeg plots een goed idee Ik rende op het strand met mijn blote voeten in het heerlijke zand ik riep heel hard tegen de zee: neem alle nare gedachten mee. Ik keerde terug naar het strand en ging lachend zitten in het zand.…

Gevangen in een glazen woestijn door vluchtige bergen omzoomd vraag ik mij verveeld eens af, of het zand niet voor niets stroomt. Iedere nacht lijk ik dichter te zijn bij het gat, zovaak gedroomd, dat mij aan de rand te denken gaf, of het zand niet voor niets stroomt.…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

Grootvader is een fuga want rots valt uiteen tot steen steen erodeert tot zand en zand wordt klei hij raakt verstrikt in mij het coda maakt ons een: voren in een akkerland.…

als wind de nevels van ideeën open jaagt lijken die plots op herinneringen die sterven in de kou van een vroege morgen het onzichtbare heeft geen naam meer dwaalt verder op zoek naar zijn eigen echo het snoerloze denken gaat over in fladderende intenties die weer verdwijnen tot wrakhout onder een zandlaken zand onder zand onder zand…

en steekt zijn hoofd in de grond tijdens een storm van zand…

Ramen tonen zich zand geregend en blauw, versierd met lage vitrages, krullen en rood. De tuin een ravage van zand en knikkers in een kuil. De lucht kijkt grauw.…

het warme zand omhelst mijn voeten als een donsdeken in de winter het verwarmt lichaam en geest en doet me de koude winterdagen vergeten en indommelen op een zomerse dag, ergens in het zand...…

Zet dan fijn, je hakken in 't zand want geloof me: het zijn mensen met weinig verstand, die je op je hart trappen Dus zet ze maar in 't zand: die hakken!…

tussen hemel en zand tussen gevoel en verstand zit een zee van verschil emoties volgen de golven van eb en van vloed tussen hemel en zand is het af en toe hoogwaterstand dan kust de hemel het water mengen mijn zoute tranen zich met het zout van de zee tussen hemel en zand is er geen ja en geen nee geen vragen en geen antwoorden geen…

Niet betreden, te zacht, te glad, te gaaf, laat nog dit zand laat nog zijn dit onbelopen stuk zand zijn voor ’t zand, voor de rommel, de keitjes, ’t aangespoelde, voor vogelspoortjes, geen harde voetstap, zelfs geen blote voet, nu niet, laat de heuvels heuvelen, de glooisels glooien en plooien door de wind, het helm wuiven en laat het stuiven…

Help me Het drijfzand is zo zwaar Mijn voeten zijn traag Mijn gedachten zo snel In het logge zand Ga ik ten onder in los zand Duizend armen reiken Ze zijn van mijn gedachten Op zoek naar houvast…

Als het stormt over het strand het losse zand over de duinen waait het oog in de wind een illusie baart de droom zich lachend voltrokken heeft en zich naakt uitstrekt in het zand dan ligt er verbeelding in mijn hand.…