Alle inzendingen over draf

natuurlijk wil ik geen wereld met kaboutergespuis of de smidse en kobolden achter hun machinegeruis wel een jonge schone fee die eenzaam in de hoge toren huist moederziel alleen haar nachten weent gespeend van lief en thuis dan gaat mijn witte paard al in gestrekte draf op het tere wezen af ik glimlach superieur zet mijn ladder…

Maar hoe zoet het eerst moog schijnen, Al die wellust gaat verdwijnen; Al wat smaakte gaat er af; Ieder teug valt immer banger; En de nasmaak wordt steeds wranger; Ja, het laatst is enkel draf. Neen, men moog om krans of bloemen Of om uiterlijke praal Mij die schone beker roemen ; Ik, ik dronk hem, die pokaal!…

gedachten rustig in draf wild in galop emoties takelen af fleuren op ‘ k weet nie ‘…

Een hardloper uit het mooie Assen liet iedereen met zijn snelle tijd verrassen na de finish liep hij door in draf dat vonden de mensen toch wel maf maar hij moest dan ook zó nodig plassen…

Woordeloos liefdevol wat ik ook zeg alles is al gebakerd onder de paraplu van onze liefde draaf maar vrolijk om me heen ik veer met je mee ik rol op mijn rug op het midden van de weg met jou gewoon omdat het niet mag…

Ik ken geen rem ik praat en praat maar door ik lijk wel dol op mijn stem maar ik ken mijn grenzen niet ik ga dwars door hen heen en zo draaf ik door ken geen stop totdat er iets in mij breekt dan houdt het op.…

Ik loop voorop in zéér gestrekte draf, Want des te eerder ben ik ervan af.…

Naar Moskou ging het, in gestrekte draf, De hero zou ze daar wel mores leren. Maar door -met zicht op Moskou- om te keren Liep het voor Poetin met een sisser af. Prigozjin heeft - hoe stoer en onverschrokken - Zijn keutel eigenhandig ingetrokken.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg!…

Hij zet het op een draf en ik denk mijn God waar is de tijd gebleven.…

NS volgt deze regels op een draf En schaft meteen papieren kaartjes af…

zag je gaan in draf de ogen wild slanke benen die op veel adel konden bogen ben met je meegelopen in bewondering je stopte voelde in rust mijn zacht bestijgen maar in galop hoorden jouw oortjes het eerst ultieme hijgen…

tik tik tik onverdroten graf tik tik tik het lijkt langzaam maar de wijzers lopen in een draf naar de tijd in vergetelheid en dan val ik in slaap aan de tafel waar mijn moeder eens zat tik tik tik mijn moeder en ik…

ze snellen naar de afgrond in een draf. vol afkeer, eufemistisch, luid, gezegd: die bruine troep verspeelt daarmee zijn recht.…

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

Gekleed in roze broek met wat bretels zit ik voor ’t eerst te paard in volle draf Er komt een briesend busje op mij af… De afgelopen nacht was meer dan hels ’t Komt door de wrede vraag die mij verscheurt: Is óns land nú… of mórgen aan de beurt?…

De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

In volle draf over hindernissen niet te stuiten. In edelheid treedt de ware aard naar buiten. In vol galop gaat het beste paard van stal. Een volbloed moet glanzen bovenal.…

Het paard van ome Lou was altijd moe niet vooruit te branden Hij at zelfs langzaam zeer bedachtzaam en met lange tanden Lou wilde zo graag hopperdehop een eindje rijden in galop maar het gebeurde niet Zelfs een rustige draf kon er echt niet af Lou had verdriet Maar op een dag wat hij toen zag zijn paard ging heel hard rennen…

wat is leeftijd wanneer het om gezondheid gaat ondanks het kraken en piepen moet alles eerst gesmeerd bij het ochtendgloren alvorens voeten glijden in gymschoenen veters zorgvuldig gestrikt het markeerstift-shirtje de avond van te voren nog gestreken om na een verse bruine boterham de deur te openen en haar te omarmen de draf kan…

Jullie vrolijkheid In bekende huppelende draf Invoelbare tederheid Jullie zien is geen straf Dammetjes Dartelend als lammetjes Het oogt frivool en blij Mannetjes met een mooi schoffelgewei Schaufler, langlaufer Vluchten doe je amper Als een verlegen geit naar je kijkt, maakt het je blij Als ze uit de struiken naar je kijkt…

Tierend en teleurgesteld draaf ik langs mij heen. En uiteindelijk uiteindelijk uiteindelijk. Tuimel ik over mijn veters. Tuimel ik over mijn duimen. Tuimel ik, ja, tuimel ik. Doorgedraaid en omgekeerd droef en doldriest draag ik mijn fiets ter aarde.…

in lichte draf of galop zo lopen we het jaar in, wij op kop...…

je hogeschoolt nog in dressuur ik zie het vuur in volbloed en gespitste oren speelt met samen zijn in draf en tred de zweep knalt pret galop laat hinniken éénstemmig horen jij bent de meesteres in roskam en verzorgen alleen die blonde hengst houdt nog geheimen in zijn oogopslag voor jou verborgen…

Zwarte koetsen wachten de koetsier het was wel even wennen hij hoefde niet te mennen we verdragen hier in eerbied de lucht van dampende paarden met ingehouden draf droegen ze de opgebaarde die ooit de teugels gaf tijdens zijn ziekte gepaard met pijn wist de koetsier één ding zeker dat er ook paarden in de hemel zijn…

dacht ik dat het simpel was zit ik toch wel in zak en as is het mij nu toch wat te veel en glij ik toch een beetje af maar wil ik omhoog en wel in draf herstel mijn blik en recht mijn rug richt op de toekomst kijk niet meer terug gedane zaken nemen geen keer denk aan mijzelf nu en relatieveer ga ik vanaf nu met frisse moed door het leven…

zag paarden in gestrekte draf van donker naar het licht verleden ging de toekomst aan waarbij zwart werd gewit tijd sloeg vuur uit hoeven die sleten op waarheid en geweten proefde de hel in verbrande luchten een droom die niet vluchtte zij rondden de horizon kwamen galopperend weerom sloten licht met volmaakte duisternis…

Door twee hoefijzers gebrandmerkt leg ik weerom mijn krijgstooi af op de bloemen van je ruiten zeg mij dat onze liefde werkt in de cadans van volle draf naar een binnen zonder buiten mijn hart kent nu geen harnas meer in de dooi van droeve dagen wend ik de teugels van mijn paard het is de allerlaatste keer voor de allereerste vragen…

De bloemen nooit in onsterfelijke bloei tussen het malse gras op jouw graf onze vriendschap is niet overleden als een vlinder of veulen in draf hier geuren seringen in ‘t serene zwijgen onder sombere wolken lopen kleine insecten op zoek naar verpozen ik overdenk mijn defecten die zonnestralen bedreigen nu de dood jou heeft…

ik vlieg niet in gebouwen ga niet voor een bomaanslag wil enkel van je houden als dat tenminste mag draaf niet door in woorden kies gewone zinnen wil je hand gaan vragen om onze liefde te gaan dragen wil jou beminnen om samen een nieuw leven te beginnen in ons paradijs' verdomme waarom eist realiteit een godvergeten hoge…