inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.090):

In gestrekte draf

natuurlijk
wil ik geen wereld
met kaboutergespuis

of de smidse
en kobolden achter
hun machinegeruis

wel een jonge
schone fee die eenzaam
in de hoge toren huist

moederziel alleen
haar nachten weent
gespeend van lief en thuis

dan gaat mijn witte
paard al in gestrekte draf
op het tere wezen af

ik glimlach superieur
zet mijn ladder bij de deur
en breng haar een aubade

wij zijn samen weggegaan
het open raam bewijst
dat dromen echt bestaan


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 9 maart 2016


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 131

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)